Захад усё яшчэ купляе расійскую нафту. Чаму ён не можа ад яе адмовіцца?
На сусветных энергетычных рынках Расію лічаць ізгоем, тым не менш, апошнія тыдні Масква павялічыла пастаўкі нафты ключавым кліентам. Адзін з варыянтаў таго, як гэта можна рабіць у сённяшніх умовах — выкарыстоўваць танкеры з паметкай «пункт прызначэння невядомы».
Фота: pixabay.com
Продаж нафты — крыніца магутнасці расійскай эканомікі і, адпаведна, крыніца грошай для ваеннай машыны Масквы. З улікам гэтага ЗША, Брытанія, Канада і Аўстралія забаранілі экспарт расійскай нафты, але ж Еўрасаюзу больш складана гэта зрабіць — краіна імпартуе з Расіі 27% усёй увазной нафты, піша Wall Street Journal.
Еўрапейскія палітыкі таксама разглядалі магчымасць увесці эмбарга на расійскую нафту, але ж пакуль не пайшлі на гэты крок. Яны спрабуюць знайсці залатую сярэдзіну паміж неабходнасцю ізаляваць Расію і жаданнем не нашкодзіць уласным эканомікам праз высокія цэны на энергарэсурсы.
Нягледзячы на адсутнасць афіцыйнага эмбарга, шмат еўрапейскіх энергетычных кампаній самі адмовіліся ад часткі нафтавых пагадненняў з Расіяй. У сакавіку экспарт нафты з Расіі знізіўся, але ж у красавіку Масква пачала вазіць у Еўропу больш нафты. Па адных даных, экспарт нафты з расійскіх партоў у еўрапейскія вырас з 1,3 мільёна бараляў у дзень у сакавіку да 1,6 мільёна ў красавіку, іншыя крыніцы прыводзяць лічбы 1 і 1,3 мільёна бараляў.
Але ж цяпер заходніх пакупнікоў турбуе магчымая рызыка для іх рэпутацыі, звязаная з купляй нафты ў дзяржавы, якую Захад абвінавачвае ў ваенных злачынствах, і ў выніку нафту з Расіі ўсё часцей дастаўляюць у танкерах з паметкай «пункт прызначэння невядомы». У красавіку такім чынам транспартавалі больш за 11,1 мільёна бараляў нафты — больш, чым у любую краіну свету. Пры гэтым да ўварвання ва Украіну нафту падобным чынам амаль не перавозілі.
Навошта гэта робяць?
Нафта вельмі патрэбная еўрапейскім краінам, каб забяспечыць працу эканомікі і спыніць далейшы рост цэнаў на паліва. Але ж кампаніі хочуць купляць яе тайна, каб прадухіліць магчымыя наступствы для сябе праз сувязь з расійская ваеннай машынай.
Што да самой тактыкі не ўказваць пункт прызначэння, раней яна ўжо дапамагала забяспечваць экспарт з краін, якія знаходзяцца пад санкцыямі — у прыватнасці, з Ірана і Венесуэлы. Хутчэй за ўсё, тактыка працуе наступным чынам: у моры расійскую нафту пераносяць на больш вялікія караблі і выгружаюць, а потым змешваюць з грузам новага судна, што не дае магчымасці высветліць, адкуль гэтая нафта.
Тым не менш, шмат расійскай нафты ўсё яшчэ перавозіцца ў Еўропу з дакладнымі звесткамі пра пункт прызначэння. У красавіку колькасць нафты, транспартаванай з Расіі ў Румынію, Эстонію, Грэцыю і Балгарыю, вырасла больш чым у два разы ў параўнанні з сакавіком. Таксама нашмат больш расійскай нафты сталі ўвозіць у Нідэрланды і Фінляндыю.
Справа ў тым, што частка пакупнікоў баіцца магчымага ўвядзення новых абмежаванняў, таму і вядзе цяпер актыўны гандаль, іншыя ж спрабуюць выканаць пагадненні, заключаныя яшчэ да ўварвання. Калі з’явяцца новыя санкцыі, гэта прымусіць пакупнікоў разарваць кантракты.
«Наша Ніва» аднаўляе збор данатаў — падтрымаць проста
Чытайце таксама:
Вецер і сонца зноў забяспечваюць больш за палову электраэнергіі ў Германіі
Тонкасці нямецкай палітыкі. Чаму Германія не адмаўляецца ад расійскага газу і дазваляе аўтапрабегі пуціністаў?
