«Eto nie hietto, eto Vołožin — i etot horod iz stali i bietona słožien». A vy čuli rep pra roznyja biełaruskija harady?
Ci viedali vy, što amal pra kožny biełaruski rajcentr isnuje rep? «Naša Niva» adšukała najbolš cikavyja varyjanty i pahladzieła, pra što raspaviadajuć miascovyja repiery.
Kadr z klipa «Tata Łuniniec»
Krupki
Hety horad Čiornyj i SteeL pafasna nazyvajuć stalicaj biełaruskaha repu.
«Krupki — stolica biełorusskoho repa.
Bolšie repa nihdie nietu.
Stolko pacanov etomu otdaliś,
Vsio dla toho, čtoby vy kačaliś».
A voś u RG Krupki_92 dy Goga historyja ŭžo zusim inšaja:
«Krupki — moj horod.
Ty mnie očień doroh,
Ja lublu tiebia.
Ty vsio dla mienia.My sobirajemsia, nabuchajemsia.
Dievčonki-krasavicy
Oni nam očień nraviatsia».
Łuniniec
Niefarmalny himn Łuninca jašče na śvitanku svajoj karjery napisaŭ Maks Korž. Pieśniu «Tata Łuniniec» viedajuć i lubiać. Toje, jak piaščotna śpiavak stavicca da horada, dzie jon naradziŭsia i vyras, adčuvajecca ŭ kožnym radku.
«Pryvitańnie, tata Łuniniec!
Napeŭna, ty mianie čakaŭ!
Sustrakaj mianie, Čyrvonaja vulica!
My vierniemsia siudy, pierabudujem usio,
Jak my žadajem: płošču Lenina ŭ płošču Kalinoŭskaha,
Vulicu Savieckuju ŭ vulicu Skaryny
Skvier Husoŭskaha ŭ park Łastoŭskaha.
My nie źmienim horad: jon nam padabajecca,
My źmienim žycharoŭ, ich pohlady i dumki».
Vałožyn
Pra hety horad rep čytali Quick MC dy M. Hit. I voś jakim jany bačać Vałožyn:
«Eto nie hietto, eto Vołožin.
I etot horod iz stali i bietona słožien.
Eto nie hietto, cha,
Eto Vołožin na,
Na etich ulicach lirika załožiena,Eto nie ołd skuł, eto ołd hraund,
Eto nie hietto parień, eto viest taun».
Honar repieraŭ za Vałožyn adčuvajecca ŭ kožnym radku:
«Eto nie prosto horod,
Eto horod Boha.
Eto nie cientr mira —
Siuda odna doroha».
Kobryn
Hety horad sapraŭdy mocna natchniaje repieraŭ. Trekaŭ pra jaho ŭ sacyjalnych sietkach, zdajecca, rekordnaja kolkaść. Ale bolšaść ź ich zmročnyja.
U treku «Kobryn-sici» (vykanaŭca paznačany jak «Mudryj słoh») dziŭnym čynam spałučajecca dvarovaja ramantyka (bojki, zdrada siabra, tusoŭki ŭ padvałach) ź niejkim beerseemaŭskim patryjatyzmam:
«Naš horod jeŝio mał, no u nieho bolšaja istorija.
Zdieś žił hieroj Suvorov,
Nie znavšij horieči prikołov».
Repier dadaje:
«Suvorovskomu parku nužno vručiť miedal za otvahu.
Prošieł ohoń i vodu on, čtob žili i podnialiś v niom my».
Paźniej śpiavak udakładniaje:
«Moj horod mnie kak brat —
Vsiehda prikrojet mokryj zad».
Trek «Suvorov hrad» (vykanaŭca paznačany «Kobrin siti») maksimalna zmročny.
«Suvorov hrad — surovyj horod, brat.
Zdieś každyj vrah, zdieś vsio nie tak.
Zdieś žizń nie sachar — takoj raskład».
Tak repier pačynaje apisvać małuju radzimu. Praciah aptymizmu ŭ historyju nie dadaje:
«Zdieś každyj trietij žitiel stanovitsia baryhoj.
Zavisimosť bolnoho, zavisimosť v hłazach.
Niepośviaŝiennyj razum nie znajet čto takoje strach».
A voś, što treba viedać pra turystyčny patencyjał horada:
«Zdieś bolšie ubitych, čiem inostranciev.
Motivom byť luboj pustiak, čtoby podraťsia».
Maładziečna
Najbolš ramantyčny rep u padborcy pryśviečany Maładziečna, a vykonvaje jaho Mside.
«Pod nohami brusčatka smieniałaś asfaltom,
Trotuary tierpieli pieriechody na halku.
I tolko v vitrinach, nasyŝiennych talkom,
Lenin kazałsia boleje monumientalnym».
Jość tam i hetyja radki:
«Vriemia idiet dalšie,
V mojej rukie tvoja ruka,
I vmiestie s nami etot horod naš naviečno.
Horod mira, horod sčasťja — Mołodiečno».
Pinsk
Rep pra Pinsk ad Danny Kriks, zdajecca, možna davać čytać pieršakłaśnikam na śviatočnaj liniejcy:
«Moj Pinsk, ja lublu tiebia do ślez
Moj Pinsk, nie nado piečali i hrioz».
A jašče:
«Tvoja riečka s hordym nazvanijem Pina,
Tvoja nabieriežnaja — eto prosto krasivo».
Astraviec
Atrymałasia adšukać usiaho adzin rep, pryśviečany Astraŭcu — zatoje jaki! OST_City ščyra rekłamuje horad. Raspaviadaje i pra słavutaści, i pra spartyŭnyja placoŭki. A jašče malaŭniča apisvaje budni miascovych.
«Ostroviec — eto horod mojej miečty.
Zdieś bjut za ponty i nie lubiat krutizny.
Puskaj dla horoda Ostroviec małovat,
Zdieś každyj znajet, kto čiej mładšij brat.Chotia, možiet, poetomu on i jesť horod.
Vied́ vsie živut družnoj siemjoj — chej!
Riezko stroitsia, ulicy rastut.
Babki na skamiejkie spletni niesut:«Ja vidieła včiera, kak Saška pobił Alošku». −
«A pjanyj Hriška v mienia kinuł kartošku».Vot eto horod, vot eto miesto proživańja!
Zdieś kto-to jest kołbasku dla formopoddieržańja.
Zdieś učat pinať miač s piervoho kłassa —
Vied́ ostrovieckaja rasa».
I zakančvajecca ŭsio na vielmi aptymistyčnaj nocie:
«Jeśli vy nie znajetie, hdie otdochnuť,
Naš horod zanimajet idiealnoje miestopołožienije.
Voźmitie s soboj čto-nibud́ i otpravlajtieś v puť».Čytajcie taksama:
Jakaja suviaź pamiž BiełAES i atłantyčnym łasosiem? Akazvajecca, samaja niepasrednaja
