Siem žanočych žestaŭ, jakija vydajuć žadańnie
Psichołahi ćvierdziać, što pry znajomstvie ludzi vierbalna, heta značyć słovami, pieradajuć tolki 7% infarmacyi, a voś astatniaje robiać mihi, intanacyja, ruchi cieła… Tak i žančyny — časam śviadoma, a časam nie — demanstrujuć žestami pra svaju zacikaŭlenaść u mužčynu.
1. Štości z vałasami. Jana adkinuła vałasy z tvaru abo ź plača. Jana papraviła vałasy na skroni… Tak, tak! Heta znak chvalavańnia i ŭvahi. I tym bolš kali jana nakručvaje kudzierku na palčyk i pahladaje na ciabie.
2. Pozirk skosa. Źlohku prymružyŭšy vočy, žančyna kidaje pozirki na mužčynu, pakul jon nie zaŭvažyć hetaha, a tady ŭ zasaromlenaści adrazu ž advodzić vočy. Žančyna zaŭždy cikuje za mužčynam, jaki joj cikavy. (A chłopiec chiba nie robić taho samaha?) Złavili taki pozirk — rabicie krok nasustrač.
3. Ach, hetyja zapiaści… Žančyna, jakoj padabajecca mužčyna, mižvoli pakaža jamu svaje zapiaści. Moža tamu, što čałaviek uzrušany nie viedaje, kudy padzieć ruki. A moža tamu što zapiaście — adno z samych erahiennych zon žančyny. Zapiaście — niešta nienavidavoku, i maje svoj schavany sens.
4. Pryadkryty rot. Žančyna stała dychać hłybiej, huby heta vydajuć.
5. Tuflik havoryć pra hullivy nastroj, kali žančyna skinuła jaho i hraje im, pahojdvaje jaho. Abo nožka čas ad času nyraje ŭ tuflik.
6. Kałyšucca ściohny. Kali žančyna ŭzrušanaja, pry chadzie jaje kłuby pahojdvajucca macniej, čym zazvyčaj.
7. Jana łaščyć. Naprykład, pradmiet cylindryčnaje formy: cyharetu, nožku kielicha, navat ułasny palec. Tłumačy movy žestaŭ interpretujuć heta jak nieŭśviadomlenuju prajavu žanočych fantazij.
Moža być, vas źvioŭ razam los?
