«Прадала стары дом па частках і ашчадзіла $5000». Беларуска падзялілася карысным лайфхакам, які можа спатрэбіцца ў жыцці
Пакуль адныя думаюць дзе б пабольш зарабіць, іншыя не саромеюцца ашчаджаць. Прычым ашчаджаюць па-буйному, выгада вылічаецца ў тысячах даляраў. Незвычайным лайфхакам з выданнем «Моцныя навіны» падзялілася сям'я гомельцаў, якая пару гадоў таму купіла ўчастак недалёка ад горада.
Сямейная пара купіла зямельны ўчастак у Гомельскім раёне. Аднак перш чым брацца за будаўніцтва, належала правесці вялікую працу — знесці старую хату ў 80 «квадратаў», хлявы і ачысціць тэрыторыю ад смецця.
Як аказалася, працэдура нятанная, і знаёмыя, якія ўжо сутыкаліся з падобнай сітуацыяй, адразу папярэдзілі: «Рыхтуйце мінімум пяць тысяч даляраў». Яўгенія, разумна разважыўшы, што лішніх грошай няма, а аддаваць буйную суму за вываз друзу — так сабе ідэя, пачала шукаць альтэрнатыўныя варыянты.
План А: аддам хату на разборку бясплатна
«Стаяла задача — знесці будынкі з мінімальнымі выдаткамі. Аказалася, што ёсць людзі, якія купляюць старыя хаты, вывозяць іх па частках і збіраюць на новым месцы. Я ў фармаце эксперыменту выставіла аб'яву: «Аддаем хату на разборку бясплатна». Я не разлічвала на зваротную рэакцыю, але паспрабаваць варта было. У кожным разе я нічога не губляла. І тут пасыпаліся адказы», — пачынае гісторыю Яўгенія.
Аднак, нягледзячы на багацце званкоў, бясплатна хату так ніхто і не забраў. Ахвотныя прызначалі сустрэчу, прыязджалі глядзець, некаторыя старанна вышуквалі недахопы.
«Тут у вас дрэва прагнілае, а тут падлога сапсаваная, — успамінае прэтэнзіі Яўгенія. — Я выпала ў асадак. Аддаюць бясплатна будаўнічыя матэрыялы, а яны яшчэ носам круцяць. Мне складана зразумець логіку гэтых людзей».
Наступная праблема — безадказнасць. Пакупнікі дамаўляліся адносна сустрэчы… і не прыязджалі. Улічваючы, што хата знаходзіцца за межамі горада, сямейнай пары даводзілася мяняць планы і ехаць у пасёлак, дзе іх ніхто не чакаў.
Адзін з тых, хто зацікавіўся, нават забраніраваў хату, абяцаючы вярнуцца праз тыдзень-два і разабраць, але слова так і не стрымаў. Гэта быў першы маячок, калі дзяўчына зразумела, што трэба шукаць іншую стратэгію.
План Б: Прадам хату на «запчасткі»
Яўгенія прыйшла да высновы, што хату цалкам забіраць не вельмі і хочуць. Гэта патрабавала вялікіх працавыдаткаў, трэба было мінімум на тыдзень заехаць цэлай брыгадай.
Па размове з пакупнікамі стала ясна, што многіх цікавяць толькі пэўныя матэрыялы — быў попыт на бэлькі, шыфер, вокны. Так дзяўчына перайшла да плана «Б» і пачала прадаваць хату па частках.
«Спярша раздавала дарма «вантробы». Мэбля хоць і была старая савецкая, але ў добрым стане. Яна цалкам падышла б для лецішча ці інтэрната, калі трэба абставіць пакой для часовага пражывання з мінімальнымі ўкладаннямі. Гэта было выгадна і для мяне: людзі самі выносілі канапы і шафы, вызваляючы хату для далейшага зносу.
Часам чалавек прыязджаў за стэлажом, а я прапаноўвала яму пагуляць па пакоях і прыгледзецца, раптам яшчэ нешта трэба. У выніку забіраў і люстру. І ён у выйгрышы, і я задаволеная», — расказвае Яўгенія.
З «дабрачыннасцю» дзяўчына неўзабаве завязала. Прычын было некалькі. Па-першае, хацела адсеяць безадказную аўдыторыю. Па-другое, Яўгенія кажа, што бясплатна браць рэчы людзям нязручна, таму яны так і імкнуліся сунуць ёй у кішэню хоць бы «пяцёрку» або частавалі шакаладкамі.
Так насупраць фотаздымкаў на пляцоўцы аб'яў з'явіліся цэны — ад 5 да 20 рублёў.
«Ахвотных менш не стала, але адвалілася лішняя аўдыторыя. Бывала, у абед выстаўлю на продаж ложак, а праз гадзіну мне ўжо абрываюць тэлефон. Калі трэба заплаціць хоць бы пару рублёў, людзі ставяцца да пытання больш сур'ёзна.
Да броні падыход я таксама памяняла. Кажу, пералічыце 5 рублёў на тэлефон, і шафа застаецца за вамі. Не было ніводнага разу, каб адправілі перадаплату і не прыехалі, — аналізуе паводзіны пакупнікоў Яўгенія і робіць выснову. — Чым больш чалавек плаціць, тым лягчэй з ім мець зносіны».
Наступны этап — разборка хаты. Засталіся падлога, сцены, дах і шыфер.
«Шыфер — матэрыял, які патрэбны заўсёды і ўсім, — упэўненая дзяўчына. — Цікавіліся не толькі суцэльнымі кавалкамі, але і бітым, яго выкарыстоўвалі для агароджы градак. Улічваючы аб'ём матэрыялаў, на гэтым нават нядрэнна зарабілі».
Нешта муж з сябрамі разабраў, дзесьці пакупнікі спраўляліся ўласнымі сіламі. Зразумела, калі чалавек сам здымаў шыфер з даху, кошт быў ніжэйшы, чым калі атрымаць з рук у рукі і з'ехаць.
«Мы разумелі, што разабраць хату складана, гэта цяжкая фізічная праца і ў адзіночку не справіцца, таму ў такіх сітуацыях аддавалі матэрыялы за капейкі. Але гэта адзінкавыя выпадкі. Людзям прасцей заплаціць больш, але забраць ужо разабранае — на такія прапановы заўсёды адгукаліся хутчэй», — дзеліцца назіраннямі Яўгенія.
Гамяльчанка кажа, што былі сярод пакупнікоў непрыемныя асобы. Яны хамілі, тэлефанавалі ў любы час дня і ночы, чапляліся да плямкі на бясплатнай канапе. Але тут жа дзяўчына ўспамінае пацешныя выпадкі і падкрэслівае — сумленных і адказных людзей значна больш.
Аднойчы пакупнікі здымалі шыфер з хлява без прысутнасці гаспадароў. Дзяўчына пакінула брамку адчыненай, хлопцы прыехалі ў зручны час, узялі, што ім трэба, а грошы перавялі на рахунак тэлефона.
Ці яшчэ адна сітуацыя, гэтым разам звязаная з вокнамі.
«У хаце былі адносна новыя вокны ПВХ, больш за 15 штук. Аддавала з падваконнямі і адкосамі. Галоўная ўмова — разабраць самастойна. Пры дэмантажы можна нанесці пашкоджанні, з-за якіх вокны будуць непрыдатныя да далейшага выкарыстання. Таму зняць акуратна — гэта ўжо зона адказнасці пакупніка, — тлумачыць Яўгенія. —
Амаль усе вокны дасталіся сям'і з Мазыра. Напярэдадні пакупнікі іх вымералі і забраніравалі за тры месяцы. У выніку яны будавалі ўласны дом ужо пад памер маіх вокнаў. Яны забралі большую частку, рэшткі таксама доўга не ляжалі без справы, знайшліся ахвотныя і на іх».
Куплялі ўсё! Адным патрэбныя палічкі ў гараж, іншым —матэрыялы для падмурка тэрасы і ўладкавання цяпліцы, а трэція і зусім забіралі шафу, каб выкарыстоўваць яе сценкі пад бытавыя патрэбы.
Ці ўдалося зарабіць?
Яўгенія падкрэслівае, што задачы «нарубіць бабла» не стаяла. Ёй трэба было ачысціць участак з мінімальнымі выдаткамі, бо зусім не вабіў варыянт заключаць дамову з арганізацыяй і плаціць звыш пяці тысяч даляраў за вываз друзу.
Дзяўчына не вяла ўлік продажаў, таму называе прыкладныя лічбы. Савецкую мэблю спачатку аддавала бясплатна, потым стала прасіць па 5-20 рублёў. Пазней яна зразумела, што дарма не ацэньвала рэчы даражэй: шафу хутка б купілі і за 40 рублёў, а за канапу можна было атрымаць і сотню. Але, як гаворыцца, цягнік да таго моманту ўжо сышоў.
На будаўнічыя матэрыялы цану ставіла прыкладна ў два разы ніжэйшую за рынкавую.
«Ліст шыферу тады каштаваў 15-20 рублёў, я прадавала за 7. На вокнах нядрэнна зарабілі. Дакладную суму не памятаю, але самае дарагое трохстворкавае акно ацаніла ў 200-300 рублёў, астатнія танней», — лічыць дзяўчына.
Пры грубых падліках выходзіць пару тысяч рублёў, але Яўгена тут жа пачынае падбіваць выдаткі.
«Шмат друзу вывезлі яшчэ да пачатку эксперыменту з продажам. Тройчы заказвалі машыну — з працай грузчыкаў выйшла прыкладна 900 рублёў. За грошы знеслі лазню і цяпліцу, а маглі б прадаць, каб даведаліся пра такую магчымасць раней. Бо людзі не асабліва хацелі важдацца на нашым участку, то за частковы разбор хаты ўзяўся знаёмы — гэта яшчэ мінус 1000 рублёў яму на заробак», — пералічвае дзяўчына.
Падводзячы вынік, Яўгенія кажа:
«У нуль дакладна выйшлі. Можа нават у плюсе на 500-1000 рублёў засталіся, але рэальных лічбаў ужо не ўспомніць. Да таго ж частка бітых цаглін пайшла на падмурак, а з рэшткаў дошак нарыхтавалі дровы, якіх хопіць яшчэ гады на чатыры».
Плюсы і мінусы эксперыменту
Падчас гутаркі Яўгенію раз за разам накрываюць эмоцыі. Спярша яна абураецца паводзінамі людзей, якія браніравалі бясплатную канапу і не прыязджалі, дакучалі познімі званкамі і выстаўлялі прэтэнзіі.
І тут жа з гарачымі вачыма ўспамінае пра ўлюбёных пакупнікоў і кажа, што шакаладка, падораная ў знак падзякі, здольная падняць настрой на ўвесь дзень. Дык давайце падагульнім, чаго больш.
Мінусы продажу на анлайн-пляцоўках
Займае шмат часу і энергіі
Калі б Яўгенія скарысталася паслугамі спецыялізаванай фірмы, то знос хаты і ачыстка ўчастка ад смецця занялі б пару дзён. У яе выпадку спатрэбілася дзевяць месяцаў.
Як адзначае дзяўчына, пашанцавала, што яна ўзялася за продаж у сакавіку, калі многія пачынаюць рыхтавацца да «агароднага» сезону і скупляюць мэблю для лецішчаў.
Кругласутачныя званкі
Паколькі дзяўчына прапаноўвала рэчы бясплатна або па мінімальным цэнніку, ахвотныя знаходзіліся імгненна, тэлефон разрываўся цэлыя суткі.
«Тэлефанавалі і а сёмай раніцы, і а дзясятай вечара. Яны не глядзяць на час. Не прадстаўляюцца, не кажуць, з якой нагоды, а тут жа пачынаюць закідаць пытаннямі. У мяне выстаўлена шмат тавараў, я не магу ведаць, якая з шафаў іх цікавіць», — скардзіцца дзяўчына і прызнаецца, што неўзабаве скарысталася з функцыі анлайн-пляцоўкі і схавала тэлефонны нумар з аб'явы.
Пакупнікі выстаўляюць занадта шмат патрабаванняў да бясплатных рэчаў
Здавалася б, бярэш рэч задарма — не скардзіся, але каб жа так. Спачатку дзяўчыне задавалі мноства пытанняў, прасілі сфатаграфаваць з усіх бакоў.
«Людзі хацелі задарма, але выносілі мозг, нібы купляюць дарагую рэч у краме, — дзеліцца вопытам Яўгенія. — Быў выпадак, калі чалавек прыехаў, гаварыў на падвышаных танах, абвінавачваючы мяне ў тым, што я аддаю абы-што, тыцкаючы на пляму. Ад'язджаў са словамі: «Навошта я сюды ўвогуле пёрся?» Пасля такой сустрэчы застаўся непрыемны асадак».
Безадказнасць пакупнікоў
Безадказнасць праяўлялася ў нетрыманні дамоўленасцяў. Пакупнікі не прыязджалі ў прызначаны час, адмаўляліся ад броні.
«А я так і сядзела са сваёй канапай, разумеючы, што цяпер пойдзе яшчэ адзін-два тыдні на пошук новых ахвотных, — паціскае плячыма Яўгенія. — Выратавала ідэя з капеечнай перадаплатай, так несур'ёзныя пакупнікі адразу адсейваліся».
Плюсы продажу на анлайн-пляцоўках
Цікавы вопыт
«Людзям трэба абсалютна ўсё, яны гатовыя купляць самыя розныя тавары, на любую рэч знойдзецца ахвотны, — упэўненая Яўгенія. — Калі здаецца, што рэч бескарысная — гэта не так, на яе ўсё адно будзе попыт. Везлі нават лямпы на запчасткі або бралі шафу, каб выкарыстоўваць яе сценкі для нейкіх іншых патрэб».
Шчырая падзяка
Ахвотных атрымаць будаўнічыя матэрыялы па невысокай цане было дастаткова, некаторыя прыязджалі двойчы. Заўважыўшы, што людзі ўсё часцей прыводзяць пачастункі або спрабуюць даць трохі грошай за бясплатны тавар, Яўгенія зразумела, што лепш ставіць цану, хай нават капеечную — так пакупнікам прасцей на псіхалагічным узроўні, яны не адчуваюць сябе «даўжнікамі».
«Мяне натхняла рэакцыя пакупнікоў, відаць, што яны дзякуюць ад чыстага сэрца», — кажа дзяўчына, не могучы стрымаць усмешку.
Магчымасць даць старым рэчам новае жыццё
«У нейкі момант я ўвайшла ў раж. Нават стала сумна, што ў мяне няма другой хаты, каб гэтак жа сама яе прадаць, — смяецца гамяльчанка. — Вырашаючы свае праблемы, я вырашыла праблемы і іншых людзей. Адзін пазбаўляецца, іншы атрымлівае — вось такі кругазварот рэчаў у грамадстве. Няма чаго добрым рэчам ляжаць без справы і псавацца. Ёсць людзі, якія дадуць ім новае жыццё. Прыемна ўсведамляць, што бескарысная для мяне рэч каштоўная для іншых, ідзе ім на карысць і пазбаўляе ад буйных выдаткаў».
Невялікі прыбытак
Грошай дзевяцімесячны эксперымент хоць прынёс зусім крыху, але галоўная праблема вырашаная — цяпер, гледзячы на ўчастак, і не скажаш, што год таму тут стаялі старая хата і пару паўразбураных хлявоў. Тэрыторыя цалкам гатовая для будучага будаўніцтва.
«Не верыцца, што можна было раздаць старыя пабудовы па частках і ашчадзіць мінімум пяць тысяч даляраў, бо гэта цана падмурка для нашай будучай хаты», — падводзіць вынік Яўгенія.
Чытайце таксама:
Беларуска падаравала сваю вясковую хату першаму-лепшаму чалавеку і не можа нарадавацца
Калі лепш набываць дамок на вёсцы і якія ёсць варыянты?
«З чаго пачаць? Пачніце са шпалераў». Як найбольш ашчадна аднавіць купленую вясковую хату
