Jak ciapier žyvie pieramožca pieršaha konkursu «Mis Biełaruś»
Śviatłana Kuźniacova ŭ dalokim 1998 hodzie, budučy junaj studentkaj HrDU imia Janki Kupały, pieramahła na pieršym konkursie «Mis Biełaruś». «Časopis Hrodna» daviedaŭsia ŭ Śviatłany, kudy pryviali jaje žyćciovyja darohi.
— Śviatłana, vy ŭdzielničali ŭ vialikaj kolkaści konkursaŭ. Jaki z tytułaŭ hreje dušu bolš za ŭsio?
— Usie tytuły dla mianie darahija. Ale kožny hod 18 sakavika, u dzień finału «Mis Biełaruś — 1998», ja dastaju karonu, apranaju jaje, hladžu ŭ lusterka i ŭspaminaju konkurs. Prahortvaju fatahrafii, bo toj dzień pieraviarnuŭ majo žyćcio. Potym, u 1999 hodzie, była «Mis Jeŭropy» ŭ Livanie, na hetym konkursie ja ŭžo ŭvajšła ŭ piaciorku. Paščaściła mnie paŭdzielničać i ŭ šykoŭnym konkursie «Mis SND», dzie ja stała pieršaj vice-mis. Katehoryja Mis płaŭna pierajšła ŭ misis. Ja ŭvachodziła ŭ trojku na konkursie «Misis Suśviet», udzielničała ŭ konkursie «Misis ziamny šar» u 2017 hodzie. Da hetaha času chvareju konkursami pryhažości, nikudy nie padziecca, bo ja hetym cikaŭlusia ŭžo 23 hady. Ja nikoli nie maryła pra karjeru madeli. Tak atrymałasia, što, kali stała vučycca va ŭniviersitecie, tam byŭ hurtok madelaŭ «Juniart» pry fakultecie mastactvaŭ. Tudy chadzili ŭsie vysokija dziaŭčynki VNU. My jeździli na niejkija pakazy ŭ Minsk, Viciebsk, udzielničali ŭ konkursie dyzajnieraŭ. Adnojčy my pajechali ŭ stalicu, i tam mnie prapanavali pasprabavać siabie na kastynhu dla pieršaha konkursu pryhažości «Mis Biełaruś». Ja prajšła ŭ finał, padrychtoŭka da jaho adbyvałasia na praciahu paŭhoda. A pakolki ŭniviersitet mianie nie adpuskaŭ na hety termin, pryjšłosia jeździć u Minsk i nazad u Hrodna kožny tydzień. Vielmi ciažka było naładžvać adstavańnie pa vučobie. Adna vykładčyca skazała mnie takuju frazu: «Pryhažunia i razumnica ŭ adnym stvareńni nie moža być», ja jaje zapomniła na ŭsio žyćcio. A kali pieramoha zdaryłasia, i mianie pakazali pa biełaruskim telebačańni, jana mianie padtrymała. Što cikava, zaraz my vydatna ź joj kamunikujem.
— A jašče dziakujučy konkursam pryhažości vy znajšli svajo kachańnie…
— Tak, kali ja ŭ 2000 hodzie viarnułasia dadomu z konkursu «Mis śvietu», pra mianie vielmi šmat pisali. Jak raz u toj čas budučy muž pryjechaŭ z Maskvy da svaich baćkoŭ u Hrodna i ŭbačyŭ na stale hazietu z majoj fatahrafijaj i intervju. Zacikaviŭsia, a zatym znajšoŭ pa miakkim žoŭtym telefonnym daviedniku majo dziavockaje proźvišča, usiaho takich było siem, staŭ pa ŭsich numarach telefanavać i znajšoŭ, uhavaryŭ sustrecca. Potym tak atrymałasia, što mianie ŭniviersitet adpraviŭ u Maskvu na Mižnarodnuju kanfierencyju studentaŭ i aśpirantaŭ, tam my znoŭ sustrelisia z budučym mužam i zrazumieli: nam nakanavana być razam.
— Raskažycie ab samych cikavych momantach z konkursaŭ…
— Kožny konkurs niezvyčajny. Pajezdka na «Mis cvietu» była naohuł fantastyčnaja. Usich pryhažuń spačatku sabrali ŭ Łondanie na tydzień, a potym my adpravilisia na Maldyvy. Ja ž da hetaha nie była na mory, i ja dziakuju Bohu, što apynułasia ŭ takim rajskim miescy. Na adzin z konkursaŭ Škoła pryhažości dała nacyjanalny kaścium i sukienku dla finału, astatni harderob treba było sabrać samoj. U mianie nie było vialikich mahčymaściaŭ, bo samaja zvyčajnaja siamja: mama — nastaŭnica, tata — pracavaŭ u drukarni inžynieram. A tut dasłali śpis naradaŭ na niekalkich listach. Sukienki viačernija — 10 štuk, kaktejlnyja — 15, kupalniki — 7… I voś tam ja ŭbačyła, jak da konkursaŭ treba rychtavacca. Naprykład, u Mis Vieniesueły była kamanda z 10 čałaviek, u jakuju ŭvachodzili i vizažysty, i stylisty. U jaje było piatnaccać valizak naradaŭ. A ja tolki z dvuma pryjechała.
— Ź jakimi ciažkaściami davodzicca sutykacca ŭ industryi pryhažości?
— Prablemy byli z anhlijskaj movaj, bo ŭ škole ja vučyła francuzskuju. Viadoma, na kožnym konkursie da hrupy udzielnic byŭ pradstaŭleny pierakładčyk, ale adna sprava — naŭprost adkazvać členam žury, a inšaja — praź pierakładčyka. I ja vyvučyła anhlijskuju, u tym liku dziakujučy šmatlikim vandravańniam. Paśla konkursu «Mis Jeŭropa» mianie zaprasiła ŭ Amieryku adna siamja, jakaja zaŭzieje za mianie, ja ŭ jaje žyła try miesiacy, voś tady daviałosia vyvučyć movu daskanała. Na žal, praca ŭ fashion-industryi patrabuje taho, kab pakinuć siamju: hrafik pracy nienarmavany, usie pakazy prachodziać viečaram i nočču. U mianie kłasičnaje vychavańnie: pravilnaja žonka, mama, adpracavała, pryjšła dadomu — dzieci pavinny być nakormleny, uroki zroblenyja. Mnie padabałasia vučycca i va ŭniviersitecie, ale ŭsie siesii i zaliki vypadali na čas, kali byŭ čarhovy konkurs. Byvała tak, što ŭ samalocie laču ŭ Minsk i sprabuju čytać lekcyi pa matematyčnym analizie na niekalki staronak, dokazy tearem. Składana było. Zrazumieła, što ni ab jakim čyrvonym dypłomie havorka nie išła.
— Jakija siońnia kanony pryhažości? Na što ŭ pieršuju čarhu źviartajuć uvahu členy žury?
— U kožnaj krainie svaje ŭjaŭleńni ab žanočaj pryhažości, ale na mižnarodnych konkursach žury prytrymlivajecca standartnych kryteryjaŭ: doŭhija hustyja vałasy, jeŭrapiejski typ asoby, vialikija vyraznyja vočy, šyrokaja biełaśniežnaja ŭśmieška, doŭhija pramyja nohi. Vysoki rost źjaŭlajecca niesumnieŭnym plusam. Rozum i svabodnaje vałodańnie anhlijskaj movaj nadaduć dziaŭčynie ŭpeŭnienaści ŭ pieramozie. Hałoŭnaje, žančyna pavinna być dahledžanaj — umierany makijaž, čystyja vałasy ź lohkaj kładkaj, zdarovaja skura i zuby, pryjemny pach, pravilna padabrany harderob.
— Mnohija, napeŭna, dziviacca, što vy pracujecie ŭ Maskvie nastaŭnikam. Za što lubicie svaju prafiesiju?
— Mianie zadavalniaje, bo ja vychoŭvaju traich dziaciej i im treba nadać uvahu. Ja sprabavała pracavać u ofisach, ale va ŭmovach Maskvy heta prosta niemahčyma, na siamju nie zastajecca času. Tak, ciapier z vučniami byvajuć składanaści, ale ja ŭmieju znachodzić da ich padychod. Jany kažuć, što, ja nie zanudlivy nastaŭnik, choć i strohi, tłumaču vielmi zrazumieła. Byvaje, ź pieramieny zachodžu na ŭrok, a ŭ ich na ekranach telefonaŭ ja z karonaj na hałavie. I jany: «Śviatłana Uładzimiraŭna, a my vas znajšli!» (uśmichacca). Vidać, što hanaracca mnoj. Byvaje, łapočuć mnie: «Raskažycie pra konkursy», kab urok nie pravodzić (uśmichajecca).
— Jak vam zdajecca, vy chto dla svaich dziaciej — siabroŭka, mama, nastaŭnik? Jakija ŭ vas ź imi adnosiny?
— Starejšy syn vyras da 190 santymietraŭ, i my ź im hladzimsia ciapier jak para (uśmichajecca). Ja jamu bolš jak siabroŭka, starajusia niejkija parady davać, ale nie napružvać, nie leźci ŭ jaho žyćcio. I navat ź im čas ad času rajusia, naprykład, pa tym, jakuju abrać vopratku. A z małodšymi časam treba maci ŭklučać, ale ja starajusia nie być strohaj.
— A jakoje miesca vy abaviazkova naviedvajecie, kali pryjazdžajecie ŭ rodny horad Hrodna?
— Viedajecie, kožny raz, kali ja tut byvaju, jedu da 12 hadzin da pažarnaj kałančy i słuchaju, jak ihraje trubač. Choć i hučyć muzyka siekund 20, ale ja atrymlivaju vielizarnaje zadavalnieńnie ad jaje. A staryja vulicy! Hrodna starejšaje za Maskvu na 28 hadoŭ! Ujaŭlajecie, nakolki jon prasiaknuty historyjaj! Mnie vielmi padabajecca čytać materyjały na histaryčnuju tematyku, encykłapiedyi, paznavać, chto žyŭ u nas, chadziŭ pa haradzienskich vulicach.
— Moža, u Vas zastajecca čas na jakoje-niebudź chobi?
— Ja ŭžo niekalki hadoŭ źbiraju lalek u nacyjanalnych kaściumach, abaviazkova pryvodžu ich z tych krain, dzie pabyvała. U mianie ŭ kalekcyi ich užo kala sta. Atrymlivajecca, što na adnych palicach doma stajać karony i visiać stužki, jakija mnie davali ŭ jakaści trafiejaŭ na konkursach. A na inšych — cełaja kalekcyja lalek (uśmichajecca).
