Žonka ajcišnika skardzicca, jak siamji ciažka ŭ emihracyi
Śviatłana sutyknułasia z chiejtam i mierkavańniem, što žonki ajcišnikaŭ u emihracyi katajucca, jak «syr u maśle». Ale heta nie tak. U ich uźnikaje šmat pieražyvańniaŭ z-za prafiesii. Z vymušanym pierajezdam padaje samaacenka, buracca apory, zvykłyja sposaby reahavańnia nie pracujuć. Jaje historyju pierakazvaje Devby.io.
Alaksandra Sałonaja, psichołah siamiejnych adnosin, užo dva hady žyvie i pracuje ŭ Łodzi (Polšča) i anłajn. Dapamahaje vyrašyć składanaści ŭ adnosinach pry emihracyi, razabracca z prakrastynacyjaj, samasabatažam, pavysić upeŭnienaść u sabie.
Hrošy muža vielmi važnyja dla siamiejnaha biudžetu
Moj muž — ajcišnik. Jon pracuje na kirujučaj pasadzie. Raniej ja pracavała kapirajteram i śpiecyjalistam adździeła markietynhu ŭ roznych IT-kampanijach (EffectiveSoft, Gurtam, ImAction, Innowise, IMCREDO). Pisała teksty, artykuły, naviny, zajmałasia prasoŭvańniem sajtaŭ i inšymi aktyŭnaściami.
Heta była maja asnoŭnaja praca. Ale paśla dekretaŭ ja zachapiłasia psichałohijaj. I zrazumieła, što chaču hetym zajmacca prafiesijna. Zaraz viedy i dośvied u IT dapamahajuć mnie ŭ pracy: mnohija maje klijenty — ajcišniki.
Dachod majho muža vielmi važny dla siamiejnaha biudžetu. Jon płacić za ježu, pražyvańnie, dziaciej. Maje hrošy ja traču na vučobu, dziaciej i siabie. Kali žyli ŭ Biełarusi, ja apłačvała svaje chaciełki.
Z-za emihracyi ŭ mianie parušylisia płany na žyćcio
Naš pierajezd u Polšču byŭ vymušany. Heta byŭ stres — u nas byli zusim inšyja płany na žyćcio. Ja płanavała skončyć vučobu na II stupieni hieštalt-terapii ŭ Biełarusi. I heta znoŭ pryjdziecca pačynać spačatku.
Pry pierajeździe byli składanaści z adaptacyjaj dziaciej, šmat namahańniaŭ pryjšłosia prykłaści, kab starejšaje dzicia pryvykła da polskaj škoły.
Muž usprymaje situacyju spakojna. Jon naohuł nie patrabuje, kab ja pracavała — chutčej, kab zajmałasia bolš domam i dziećmi. Padtrymlivaje mianie jak moža, choča, kab ja pracavała ŭ svaim tempie.
Dom i dzieci zajmajuć šmat času i sił taksama. Tut niama babul, i niama kamu asabliva dapamahčy.
Ja ŭdziačnaja mužu za padtrymku i za ŭsio. Mnie nie treba pracavać na zavodzie abo składzie. Jość mahčymaść pajści ŭ palicealnuju škołu, asvojvać anłajn-prafiesii, zajmacca dziećmi.
Płanuju skončyć druhuju stupień hieštalt-terapii ŭ Varšavie, atrymać polski dypłom, kab praktykavać u Polščy. Maja dziejnaść prynosić mnie hrošy, ale dachod pakul što niestabilny. Zaŭsiody jość płan B — pajści pracavać nie pa śpiecyjalnaści. U mianie jość dośvied u IT, ja niadrenna viedaju anhlijskuju.
Sindrom samazvanca i pačućcio viny. Z čym sutykajucca žonki ajcišnikaŭ?
Ličycca, što žonkam ajcišnikaŭ lohka i kamfortna. Ale my taksama sutykajemsia ź ciažkaściami pry pierajeździe, jak usie ludzi. Uźnikajuć składanaści z adaptacyjaj, strata ŭpeŭnienaści ŭ sabie. Pačućcio «biazdomnaści», soramu i viny, kali nie ŭdajecca realizavacca tak, jak chaciełasia b.
Mnohija maje klijentki adčuvajuć siabie niaŭpeŭniena paśla pierajezdu. Jany raźvivali svaje anłajn-prajekty. Časta sutykajucca ź sindromam samazvanca, prakrastynacyjaj, sumam.
Asnoŭnyja prablemy:
— pošuk pracy,
— pošuk novaha asiarodździa,
— zaležnaść ad muža (finansavaja, moža być ryzyka emacyjnaha ci ekanamičnaha hvałtu),
— sacyjalnaja izalacyja,
— strata sacyjalnaha statusu, bo ŭ novaj krainie ty pa sutnaści nichto, treba paćviardžać svoj dypłom, prachodzić nastryfikacyju abo vučycca znoŭ (kali žančyna pierajazdžaje nie pa pracy),
— padaje samaacenka,
— mahčyma, treba budzie źnižać uzrovień dapamohi i razumieć, što pryjdziecca papracavać.
Treba pracavać nad vybudoŭvańniem bolš blizkich i daviernych adnosin u siamji, kali chutkaść adaptacyi ŭ muža i žonki roznaja. Niekatoryja dziaŭčaty ź dziećmi akazvajucca ŭ zaležnym stanoviščy — u ich niama materyjalnych resursaŭ syści, kali ŭ adnosinach niešta idzie nie tak.
Muž (ale heta moža być i žonka) stanoviacca bolš kantralujučymi: bo «niama kudy biehčy ź dziećmi». Ale da mianie siarod žonak ajcišnikaŭ z pytańniem hvałtu nie prychodzili. Tolki ź siamiejnymi kanfliktami, jakija abvastrajucca ŭ emihracyi.
Jak dapamahčy sabie ŭ emihracyi?
— Padrychtujciesia da pierajezdu zahadzia, vyvučycie plusy i minusy horada.
— Zaručyciesia padtrymkaj siabroŭ i svajakoŭ, padtrymlivajcie suviaź.
— Kantaktujcie, nie zamykajciesia ŭ sabie, naładžvajcie novyja kantakty ź ludźmi.
— Vyvučajcie movu i kulturu krainy.
— Pryznavajcie svaje pačućci i pačućci partniora.
— Dajcie sabie čas, bo praces adaptacyi ŭ kožnaha svoj i chutkaść moža być roznaj.
— Budźcie ŭvažlivyja i ciarpimyja adzin da adnaho.
— Kali składana spravicca sa stresam, źviartajciesia da śpiecyjalistaŭ.
— Pierajezd — heta jašče i simvaličnaja strata zvykłaha žyćcia, i budzie praces haravańnia, jaki važna pražyvać, kab paśpiachova adaptavacca ŭ novaj krainie.
— Praciahvajcie zajmacca lubimym chobi i sportam. Heta padtrymlivaje i dapamahaje spravicca sa stresam i składanymi emocyjami.
Čytajcie taksama:
«Ledź nie pamior sa strachu». Ajcišnik raskazaŭ, jak jeździŭ u Biełaruś pradavać kvateru
