Jak było ŭ Zaleśsi
Idučy da zaleskaha pałacu Ahinskich, razumieješ, što svaje alei — usie hetyja hihanckija zyrkija žoŭta-čyrvonyja klony i tapoli — kniaź Michał zadumlaŭ z raźlikam na babina leta. Z nadvorjem zaleskamu śviatu, što adbyłosia ŭ hetuju niadzielu, pašenciła. Asabliva kali zhadać letašni dubar i słotu.
Za hod u zimovym sadzie majontku źjaviłasia elektryčnaść i ścipleńkaja vystava z partretami radziny Michała Kleafasa, radavodnym drevam i makietami pałacaŭ. A pierad fasadam «vyras» vałun z hierbam Ahinskich i daroŭnym nadpisam skulptara Hrušy. Siadzić huzakom i psuje ŭsiu panaramu. Što zrobiš — dorany kamień...
Bardaŭska-falklorna-etničny kancert niekalki razoŭ pieraryvaŭsia kulinarnymi intermedyjami, što dadavała jamu žyvaści. Konkurs na najlepšuju kanapku ščaśliva pravaliŭsia, bo mała chto z haściej advažyŭsia vykłaści na ahulny stoł svaje ssabojki. Usio bolej truščyli pa kutoch. Tym pryjemniejšyja byli vyklučeńni. Naprykład, hatyčny tort-jalinka, padorany vilenčukami, i kavun ad mienskaje firmy «Čyrvonaja linija», jakaja ci nia ŭ poŭnym składzie pryjechała na śviata ŭ Zaleśsie.
Pad zasłonu niekalki paraŭ stančyli palanez. I chaj sabie tolki adna pani viedała, jak heta robicca, i cichutka davała kamandy astatnim tancoram: apladysmenty zarabili. I za taniec, i za śviata.
Cień K.
