Kulinkovič: Kali ty zabaronieny, ty nie raźvivaješsia
Viečna maładomu hurtu «Niejra Dziubiel» spoŭniłasia dvaccać hadoŭ. Karespandent «NN» hutaryć ź jaho lideram Alaksandram Kulinkovičam.
Viečna maładomu hurtu «Niejra Dziubiel» spoŭniłasia dvaccać hadoŭ. Karespandent «NN» hutaryć ź jaho lideram Alaksandram Kulinkovičam.
«Naša Niva»: Alaksandr, jak akreślicie hetyja hady ŭ roku adnym słovam?
Alaksandr Kulinkovič: Raździaŭbajstva. Hetak, pa‑raździaŭbajsku, my i kancerty ładzili, hetak z vyhadnymi prapanovami biez pradusaraŭ abychodzilisia, hetak ža i albomy pisali… Ale ź inšaha boku, za raździaŭbajstva nas i lubiać. Bo ŭ našym raździaŭbajstvie, na maju dumku, jość trochi ščyraści.
«NN»: Vas pa‑raniejšamu słuchajuć?
AK: Suśvietnaj papularnaści, ab jakoj maryłasia raniej, užo nie chočacca. Mianie zadavalniaje stabilnaja pavaha da našych pieśniaŭ. My zrabilisia bolš unutranym hurtom, čym navat N.R.M. Tyja kali‑nikali adviedvajuć Polšču, my ž u Rasii apošni raz byli hadoŭ piać tamu. U nas usio zastałosia na ŭzroŭni «paklikali». Paklikali ŭ Navapołack — pryjechali, u Homiel— pryjechali. Chiba presa stała pra nas mienš pisać. Ale intares słuchačoŭ, dziakavać Bohu, byŭ zaŭsiody.
Rok siońnia pad polem
«NN»: Moža, prosta minuła cikavaść da rok‑muzyki? Bo na dvare daŭno ŭžo nie kaniec 1980‑ch.
AK: Paraŭnoŭvać rok‑muzyku ŭzoru 1989‑ha i 2009‑ha — toje samaje, što paraŭnoŭvać presu hetych pieryjadaŭ ci telebačańnie. Ź siaredziny 90‑ch u nas idzie masiravanaja prapahanda popa. Usio papsieje i acenzurvajecca. Ludziej pryvučyli dumać pa‑inšamu, im stali prapahandavać inšuju, lehkavažkuju muzyku.
U krainie starajucca nie zaŭvažać rok, asabliva nieraskručany. Mas‑miedyja, asabliva dziaržaŭnyja, kaho nie mohuć ihnaravać — naprykład, J‑Mopc — niejak prapuskajuć, a kaho mohuć nie zaŭvažać — nie zaŭvažajuć. Bałazie jość vyklučeńni, jak kanał STV, jakija nie paturajuć hledaču, a pracujuć dla jaho.
«NN»: Ale ž tendencyja ŭciskańnia ŭ ramki farmatu pa ŭsim śviecie…
AK: Nie zusim tak. Sapraŭdy, u Rasii ŭsio toje samaje. Dzie ŭsie tyja kamandy, što nie złazili z telebačańnia, dzie «Va‑Bank'» i «Ahata Kristi»? A voś va Ukrainie, darečy, nie zbočyli na hety šlach: i ciapier tam, majučy z Rasijaj adnolkavyja startavyja dadzienyja, pryjšli da absalutna inšych vynikaŭ. Pahladzicie, kolki tam roka i vartych telepieradač.
Rok — usio ž nie moda, heta reč bolš abjomistaja i šmatpłanavaja. I jak byli ludzi, što ciahnucca da bolš źmiastoŭnaj muzyki (analityčnaj presy ci telebačańnia), tak jany i zastalisia. Ničoha strašnaha ŭ siońniašniaj situacyi niama. Prosta ciapier rok viarnuŭsia tudy, adkul vychodziŭ: kali nie ŭ padpolle, dyk pad pole.
Z Pralaskoŭskim my sabie nie zdradzili
«NN»: Minuła bolš hoda paśla vašaha pachodu z Aleham Chamienkam i Lavonam Volskim da dziaržideołaha Pralaskoŭskaha. Ci palepšyłasia stanovišča «zabaronienych hurtoŭ»?
AK: Viadoma. Ciapier zabarony niama, možna spakojna ładzić kancerty. Adno vyjaviŭsia paradoks: kali my byli zabaronienyja, nas zaprašali nie mienš. Ale nas zaprašali nie jak muzykaŭ, a jak «zabaronieny hurt ź Biełarusi».
Ciapier ludzi iduć tolki na našu tvorčaść, što mnie bolš da serca. Mnie padabajecca, kali mianie lubiać ci nie lubiać za maje pieśni, a nie za toje, jaki ściah mnie padabajecca bolš. Tak što da Pralaskoŭskaha my pajšli nie pa hrošy, jak havaryli navokał, — naadvarot, u hrašach my navat stracili. Prosta kali ty zabaronieny hurt, tabie nie treba ničoha rabić, raźvivacca. Dastatkova być zabaronienym. Ź inšaha boku, hetym učynkam my sabie nie zdradzili: jak hrali — tak i hrajem, što śpiavali — toje i śpiavajem. Biez cenzury.
«NN»: A źjedlivyja teksty — heta pazicyja?
AK: Toje, što my śpiavajem, heta — emocyi. Pieražyvańni. Niejkija štuki, jaki adbyvajucca ŭ hramadstvie, viadoma, upłyvajuć na nas. Ale my nie pišam pieśni pratestu, pieśni ŭ łob. Navat pieśnia «PPRB». Heta žartaŭlivy tvor. Mianie torknuła hučańnie abrevijatury, što była va ŭsich na vusnach, «pepeerbe». Jakaja tut palityka? Prosta jość rečy navokał, jakija mianie jak tvorcu torkajuć. Spadabajecca — napišu pra adronny kałajder.
Saładucha nie kryŭduje
«NN»: Adkul vašaja fiška, majem na ŭvazie pierapracoŭki ŭ pank‑styli pop‑šlahieraŭ («Čužaja miłaja», «Vołohda», «Čiernyje Hłaza»…)?
AK: U remiksavykanańni jość niešta dziciačaje: jak damalavać chvackija vusy Leninu ŭ padručniku. Mnie daspadoby pierapiavać čužyja pieśni. Novaha ja nie pierapiavaju, lublu nastojenyja na hadach chity, jakija pieradajuć epochu. I pieśniam karyść: im dajecca druhoje žyćcio. A pieršyja vykanaŭcy? Prynamsi, Saładucha i Chanok, što spryčynilisia da «Čužoj miłaj», nie kryŭdujuć.
«NN»: Platuć, što vy pad «Ramštajn» kosicie?
AK: My hetaha nie chavajem. Razumiejecie, u albomie ŭ adnoj ci dvuch pieśniach my prosta da zarezu pavinny zakasić pad niejki hurt i jašče vykanać jakiści ślaźlivy šlahier u styli amierykanskaha rok‑popa. Dziela našaj i vašaj radaści.
Karatkievič natchniŭ śpiavać pa‑biełarusku
«NN»: A jak majucca vašyja supolnyja prajekty paśla supracoŭnictva z Volskim u «Krambambuli»?
AK: Dy supolna niejak apošnim časam nie zrastajecca. Byŭ supolnik na vieršy Karatkieviča, pieśnia «Skry¬pka dryhvy». Choć albom nie vyjšaŭ, ale trybjut mieŭ svoj plon, bo dziakujučy jamu ja pačaŭ śpiavać pa‑biełarusku.
U pieśni ž jak? Abo ty śpiavaješ na movie, na jakoj dumaješ, abo pieśni vyjduć miertvavatyja. Dyk voś, choć ja rasijskamoŭny, ale nastolki prasiaknuŭsia paezijaj Karatkieviča, što paprasiŭ u Volskaha jašče kolki biełaruskich knih pačytać. I tak zachapiŭsia, što kali‑nikali pačaŭ dumać pa‑biełarusku. I palacieła, nie spynić‑nie strymać: pačaŭ składać i hulacca słovami…
«NN»: Jak budziecie śviatkavać 20‑hodździe?
AK:Zaprašaju: 25 listapada, u sieradu, kłub «Reaktar», 19.00. Budzie trochhadzinny jubilejny kancert «Niejra Dziubiela» z usimi vyciakajučymi: zajhrajem samaje zabojčaje, što było za apošnija dvaccać hadoŭ. Śpiecyjalna na hety viečar my zaprasili starych siabroŭ: Maksa Ivašyna, našaha kolišniaha kłavišnika, Volhu Samusik i Aleha Chamienku. I moža, moža być (kali budzie mieć čas) da našych śviatočnych śpievaŭ dałučycca Lavon Volski.
***
Hurt «Niejra Dziubiel»
zasnavany ŭ 1989. Vypuściŭ 17 albomaŭ, siarod jakich kłasika biełroka: «Umnyje vieŝi» dy «Ochotnik i Sajhak». U 1999 «ND» atrymaŭ zvańnie najlepšaha hurta Biełarusi — «Rok‑karonu». Na «Rok‑karanacyi‑2005» pieršy biełaruskamoŭny albom «ND» «Tanki» byŭ pryznany albomam hoda. A ŭ 2008 toje ž adbyłosia z albomam «STASI».
Hrajuć niervova, apantana. U muzycy drejfujuć ad postpanka da chardkora. Ź firmovych straŭ — pierapieŭki šlahieraŭ u pank‑ i mietał‑apracoŭkach.
***
«Niejra Dziubiel» u «Reaktary»
25 listapada ŭ kłubie «Reaktar» (vuł.Charužaj, 29) projdzie trochhadzinny kancert «Niejra Dziubiela». Hurt vykanaje najlepšyja chity za dvaccać hadoŭ. Čakajecca ŭdzieł Lavona Volskaha, Aleha Chamienki, Maksa Ivašyna, Volhi Samusik.
Pačatak a 19‑j.
