Ekśpiert patłumačyŭ mety radykalnych vykazvańniaŭ Dźmitryja Miadźviedzieva
Apošnim časam były rasijski prezident Dźmitryj Miadźviedzieŭ publikuje ŭ telehramie ŭsio bolš chamskija i kryvažernyja dopisy. Pahražaje Polščy padziełam, Vašynhtonu — jadziernym apakalipsisam. U rasijski Dzień narodnaha adzinstva jon zajaviŭ: meta Rasii — spynić Satanu. Ale čamu daloka nie durny palityk, kaliści viadomy jak prahresiŭny technakrat, pačaŭ faktyčna kapijavać fryk-stendapy Ryhora Azaronka? Jakuju metu pieraśleduje Miadźviedzieŭ? Ci sam jon piša svaje pasty? Na hetyja pytańni «Našaj Nivie» adkazaŭ Maksim Samarukaŭ, rasijski palitołah, namieśnik redaktara sajta carnegie.ru.
«Miadźviedzieŭ nie sam piša hetyja teksty, — adrazu papiaredžvaje Samarukaŭ. — Čamu ŭsie ŭpeŭnienyja, što jon sam ich składaje i što jon sam tak sapraŭdy dumaje?
Pišucca hetyja pasty jahonaj pres-słužbaj, heta dakładna viadoma. Niejki čas tamu ŭ jaho źmianilisia rabotniki pres-słužby, razam z hetym była prapanavanaja voś takaja bolš ahresiŭnaja palityka. Heta viadoma z krynic, infarmacyja dastaviernaja.
Ci čytaje hetyja dopisy sam Miadźviedzieŭ? Napeŭna, tak, chacia b čas ad času, i, napeŭna, uchvalaje heta, kali takija dopisy źjaŭlajucca ŭ jahonym aficyjnym kanale».
Ale navošta hetyja teksty, jakija vyklikajuć užo prosta horki śmiech, samomu Miadźviedzievu?
«Pa-pieršaje, u kahości jany vyklikajuć śmiech, ale ŭ kahości i zachapleńnie.
Pa-druhoje, usie inšyja varyjanty Miadźviedzieŭ užo pasprabavaŭ.
Naratyvy, jakija jon prasoŭvaŭ padčas svajho prezidenctva, nie prynieśli jamu vialikaj papularnaści. Toj refarmatarski, libieralny imidž spracavaŭ chiba tolki na haradskuju intelihiencyju i moładź — ale jany zusim nienadziejny resurs, na ich abapiracca nielha. Dyj im zaŭsiody budzie mała libieralizmu, — tłumačyć ekśpiert. — A siońnia rašeńni prymajuć uvohule zusim inšyja ludzi. I los Miadźviedzieva, jaho karjera zaležać zusim nie ad taho, što dumaje maskoŭskaja intelihiencyja. Jahonyja pasty nakiravanyja nie stolki na niejki narod — jany nakiravanyja ŭ pieršuju čarhu kankretna na Pucina.
Razumiejecie, u Miadźviedzieva jość hihanckaje dasiahnieńnie: jon adziny pravierany čałaviek u atačeńni Pucina, jakomu była davieranaja ŭłada. I Miadźviedzieŭ nie staŭ złoŭžyvać uładaj suprać Pucina. Heta adziny taki prykład.
Naŭrad ci heta adbudziecca, ale kali raptam Pucin vyrašyć u 2024-m albo 2030-m pastavić pierajemnika znoŭ, to vidavočna, što vybirać taho pierajemnika budzie nie narod, a sam ža Pucin. I adna pryčyna, kab vybrać Miadźviedzieva, pryčym vielmi važkaja, užo jość. Heta toje, što jon nie staŭ trymacca za ŭładu. A ciapier stvarajecca i druhaja: źjaŭlajecca ŭražańnie, što Miadźviedzieŭ padzialaje pucinskija pohlady na śviet, što jon hatovy nabirać papularnaść siarod ultrapatryjatyčnych kołaŭ. Bo kali razhladać pierśpiektyvy čarhovaha tranzitu ŭłady, to niemahčyma ž vajavać z Zachadam i paśla pieradać kiraŭnictva Rasijaj čałavieku ź imidžam prazachodniaha libierała. Tamu treba stvaryć Miadźviedzievu novy, bolš aktualny siońniašniaj realnaści vobraz».
Praŭda, Maksim Samarukaŭ upeŭnieny: pytańnie pierajemnika małajmaviernaje, usio rychtujecca pad toje, kab u 2024 hodzie pieravybrać Pucina.
Tamu jość jašče adna pryčyna, čamu ŭ telehramie Miadźviedzieva źjaŭlajecca adkrytaja dzič. Apošnim časam jon zusim nie ciažkavahavik u rasijskaj palitycy. I hetaja aktyŭnaść u telehramie — adzin ź niešmatlikich varyjantaŭ dla jaho, kab zastavacca ŭ publičnaj prastory, miarkuje Samarukaŭ.
«Pucinu ž prynosiać ahlad ŚMI i telehram-kanałaŭ. I Miadźviedzieŭ u tyja padborki zaŭsiody traplaje. Adpaviedna, Pucin pra jaho chacia b viedaje. Bo asabistych sustreč ža niama, tolki pa vialikich śviatach, i toje — paśla karancinu.
I takija dopisy — u tym liku dla taho, kab trapić na vočy Pucinu takim čynam, — kaža palitołah. — Aparatnych resursaŭ u Miadźviedzieva prosta niama. Pasada namieśnika kiraŭnika Rady biaśpieki — što heta? Jon ničym nie kiruje. I hetaja rytoryka jaho pastoŭ — sposab vyžyć, zastacca ŭ pieršych šerahach rasijskaj elity.
Fota Reuters
Davier Pucina ŭ Miadźviedzieva, biezumoŭna, jość. Heta pakazvajuć niejkija mierapryjemstvy, jakija čas ad času ładziać z udziełam Miadźviedzieva: jaho kudyści voziać, pakazvajuć. I hety davier zasnavany jakraz na tym, što jon apraŭdaŭ čakańni padčas prezidenctva — hałoŭny, kali nie adziny, siońniašni miadźviedzieŭski aktyŭ.
Varta adznačyć: u ŚMI, u telehramie aktyŭnyja jakraz tyja piersony, kamu nie chapaje aparatnaha ŭpłyvu. Tyja, chto sapraŭdy moža prymać realnyja rašeńni, nie majuć patreby ŭ takoj publičnaści. Što, časta Mišuścin vykazvajecca? Ci Sabianin? Upłyvovyja piersony prysutničajuć u ŚMI vielmi abmiežavana.
A voś tyja, u kaho ŭpłyvu našmat mienš, jany bačać vajnu jak šaniec padniacca. Ale instrumientaŭ u ich mała — i davodzicca praź miedyja voś tak «macavać» svoj imidž. I taksama praz svaje vykazvańni jany prabivajucca ŭ zvodki ŚMI, takim čynam traplajučy na vočy Pucinu.
I aktyŭnaść niejkaha piersanaža ŭ ŚMI — znak, što nijakich inšych ryčahoŭ u jaho niama. Toj ža Kadyraŭ. Tak, heta asablivy hubiernatar, sa svaimi tysiačami bajcoŭ, asablivymi paŭnamoctvami. Ci Pryhožyn sa svaimi «vahnieraŭcami». Ale heta ludzi nie pieršaha šerahu rasijskaj palityki — heta ludzi, jakija praź miedyja i hučnyja zajavy jakraz sprabujuć u hety pieršy šerah prabicca.
Toje ž i z uciečkami dy insajdami. Uciečki mohuć arhanizoŭvacca tymi ž ludźmi, jakija ŭ ich i fihurujuć. Pryhožyn majstar takoha žanru: raskazać žurnalistam, jaki jon upłyvovy.
Toje ž tyčycca i infarmacyi brytanskaha žurnalista Mećjuza, što Patrušaŭ i Bortnikaŭ pierakanali Pucina pačać vajnu. Ja b usprymaŭ heta skieptyčna. Dy i zhadajem pasiadžeńnie Rady biaśpieki 21 lutaha, kali Mikałaj Patrušaŭ niešta nie vykazvaje entuzijazmu, naadvarot, usim vyhladam namiakaje, što lepš by pieramovy.
Dy i ŭvohule ŭsio śviedčyć pra toje, što dla Pucina Ukraina — heta vielmi važnaja asabistaja tema. Jon usio ź joju nosicca, usio namahajecca niejak viarnuć pad kryło Rasii, i ja nie dumaju, što Pucina patrabavałasia pierakonvać. Jon daŭno da hetaha sam išoŭ i rychtavaŭsia, usio śviedčyć pra heta».
Ale kali vajna — asabistaja sprava Pucina, to što adbyvajecca pamiž im i Łukašenkam? Jość niejkija damoŭlenaści pamiž imi, kab Biełaruś nie vajavała?
«Miarkuju, što damoŭlenaściaŭ niama, prosta tamu, što Pucin zachoŭvaje dla siabie adkrytymi ŭsie varyjanty. I sami ŭjavicie: sustreča, Pucin kaža, kab Biełaruś dałučałasia da vajny, a Łukašenka adkazvaje, što nie choča. Možacie ŭjavić takuju situacyju? Ja — nie.
Łukašenka zaraz nastolki zaležny ad Kramla, što prosta nie moža adkazać «nie». Jon moža ŭdakładnić zahad Kramla, unieści karektyvy, moža źmiakčyć… Ale prosta ŭziać i admovicca — užo nie moža. Užo nie taja situacyja.
I Łukašenka nie zmoža admović Kramlu taksama tamu, što heta pramaja i zrazumiełaja pahroza. A kali Łukašenka adpravić svaich sałdat vajavać — heta jašče treba pahladzieć, čym skončycca. Tamu kali vybar pryjdziecca rabić, kali Kreml dakładna zachoča ŭciahnuć Biełaruś u bajavyja dziejańni, dla Łukašenki bolš niebiaśpiečna budzie admović Pucinu, čym adpraŭlać sałdat va Ukrainu».
