Cikava.

Słava hierojam, jakija zmahalisia za našuju volnaść, za svaju hodnaść, za našuju dziaržavu Litvu! Na žal, jany zmahalisia dy zahinuli daremna. Ale ž, my, litviny, svajo vierniem! Vierniem našamu narodu imia, kožnamu z nas hodnaść, a našaje dziaržavie Vilniu dy jaje spradviečnuju nazvu! Žyvie Litva!

Polskije stradanija hołovie pokoja nie dajut.

⤷ Hrihorij, vam maskoŭskija?

Usia tak zvanaja biełaruskaja litaratura, historyja -- nie kliča da zmahańnia! A zaklikaje da pakory! Nakštałt -- ja, mužyk, durny mužyk ... ja mužyk biełarus, pan sachi i kasy...

⤷ Camotny vandroŭnik, nie nado vpadať v illuzii, ona i jejo srieda byli polakami i patriotami Polši.

⤷ Camotny vandroŭnik, kali ty knižku tuju čytaŭ? Dzie, chto i kali ź biełaruskich piśmieńnikaŭ zaklikaje da pakory, zaklikaje da pracy? Takoha nikoli nie było i niama. Ał pačatku 19 st, kali pačałosia ŭśviedamleńnie siabie jak nacyi, biełaruskaja litaratura kali i "zaklikaje", to da admovy ad sialanskaj patryjarchalnaści, zaklikaje da adukacyi i suproćstajańnia. Pavodle biełaruskaj litaratury heta katastrofa, što "pan kasy i sachi", a Michał z "Novaj ziamli" pamior, pakinuŭšy siamji kredyty i niaŭrobleny dzirvan. A nazvy jakija! "Ludzi na bałocie", "Dryhva", "Na rostaniach", "Bieznazoŭnaje", "Raskidanaje hniazdo"... Pačytajcie Ažešku i Bahuševiča, Jadvihina Š, Zareckaha i Hareckaha, Čornaha... Dy kaho ni vaźmi, va ŭsich adzin skrazny matyŭ: pakora i sialanskaja praca - heta katastofa i cyvilizacyjny tupik. Toje ž samaje nam kaža i biełaruski falkłor.

⤷Dumblauskas,  A chto byli tyja piśmieńniki, jakija stvarali novuju biełaruskuju litaraturu i pačynali pisać pa-biełarusku? Usie jak adzin -- šlachta! I Jan Barščeŭski, i Francišak Bahuševič, i Dunin-Marcynkievič, Janka Kupała (Łucevič)! I ŭsie stvarali vobraz harotnaha biełarusa... Nie zmahara!  I ci moža harotny čałaviek być zmaharom? I ŭsie našyja mientalnyja prablemy da siońnia -- z-za hetaha!

⤷ Camotny vandroŭnik, durań Dumblauskas nie pra heta. Jon pra toje, što Emilija była palačka i zmahałasia za Polšču. A źbirańnie i napisańnie (!) biełaruskich pieśniaŭ była, vidać, u joj niejkaj žanočaj duraściu. Nu, poŭny ž dziaŭbień. Jana była lićvinkaj. I tak jaje nazyvali jaje sučaśniki. Krychu paźniej ci zaraz jaje nazvali b biełaruskaj A toje, što pisała i razmaŭlała pa-polsku - dyk heta jak zaraz pad varjackaj rasiejaj bolšaść razmaŭlaje pa-maskalsku. Pry hetym ščyra ličać siabie biełarusami.

⤷ Camotny vandroŭnik, tak ciabie navučyli balšaviki ŭ SSSR. Žadańnie adpravić piśmieńnikaŭ niejkija lasy piłavać, pad plotkaj chadzić, vieršy Bykava, jakija drukavaŭ Skaryna Picierski, taksama taja ž samaja pilula balšavizmu. Pakul hetuju atrutu nie adryhniom, ničoha d va lepšaha samo nia źmienicua.

⤷ Noŭnejm , jana była niemkaj, ale bolšaj biełaruskaj, čym tutejšyja kamientatary, jakija nie viedajuć taho, što jana sabrała i pakinuła

Otvažnaja žienŝina i nastojaŝaja polskaja patriotka. Našim sosiediam jesť, čiem hordiťsia.

⤷ Istorik , sosied, idzi adsiul

⤷ Istorik , śleduj stroho za svoim korablom. Napravlenije znaješ.

Chopić ramantyzavać niaŭdała žanočy los. Hierainia, ale pamirała ad chvaroby jak sabaka.

⤷ Ju, tak, ale ty što joj za sudździa?

⤷ Ju, akazvajecca, ad chvaroby možna pamierci tolki jak sabaka? Biednyja, biednyja miljardy ludziej. Pamirajuć, jak sabaki, i nie zdahadvajucca pra toje. )) Nie, nu ty poŭny doŭbień. ) "Niaŭdały žanočy los" - voś jak heta nazyvajecca, kali pra ciabie tysiačy ludziej pamiatajuć praz stahodździ.. )) Chacieŭ by ja sabie taki "niaŭdały los".