Hrošy, top-madeli i absurdnaść kapitalizmu. Raskazvajem pra šviedski film, jaki pieramoh u Kanach
Uviečary 28 maja ŭ Kanach uznaharodzili lepšyja karciny hoda pa viersii žury kinafiestyvalu. «Załatuju palmavuju halinu» atrymała stužka «Trykutnik smutku» (Triangle of Sadness) šviedskaha režysiora Rubiena Estłunda. Raskazvajem, čym cikavaja hetaja karcina.
Usie kadry: film.ru
Rubien Estłund užo nie ŭ pieršy raz atrymlivaje hałoŭnuju ŭznaharodu Kan. U minuły raz kiniematahrafistu ŭručyli «Załatuju palmavuju halinu» ŭ 2017 hodzie za karcinu «Kvadrat» — satyryčnuju kamiedyju pra kradziež u kuratara šviedskaha muzieja sučasnaha mastactva.
«Trykutnik smutku» — jašče adzin dokaz taho, što ŭ Kanach šanujuć satyru ad Estłunda. Hetuju maštabnuju stužku švied pryśviaciŭ śvietu ŭpłyvovych i bahatych ludziej, zvarjaciełych ad hrošaŭ, zabaŭ i ŭłasnaj źniešnaści.
U centry historyi — para top-madelaŭ, Karł i Jaja, jakija adpačyvajuć na raskošnaj jachcie ŭ kampanii ruskaha aliharcha z žonkaj i kachankaj, šviedskaha IT-mahnata, amierykanskaha marksista i brytanskaha handlara zbrojaj. Karabiel sprabujuć zachapić piraty, a potym jon tonie, i viarški hramadstva akazvajucca na biaźludnym vostravie.
Ekstremalnyja ŭmovy ahalajuć absurdnaść kapitalizmu, ułady i sacyjalnaj niaroŭnaści. Tolki adzin čałaviek z tych, što vyratavalisia ź jachty, viedaje, jak razvodzić vohnišča i łavić rybu, i heta — byłaja prybiralščyca tualetaŭ. Za takija karysnyja navyki Antonija (tak kličuć žančynu) adrazu atrymlivaje nie tolki pavyšeńnie da lidarki byłych bahaciejaŭ, ale navat prava rasparadžacca pakiecikami z salonaj sałomkaj.
Sakret taho, što ž takoje «trykutnik smutku», nam raskryvajuć jašče ŭ pačatku karciny. Karł, spadarožnik i kaleha top-madeli Jai (jakaja atrymlivaje bolš za jaho, bo dziaŭčyna), prachodzić kastynh na zdymki ŭ rekłamie. Tam jamu prapanujuć rassłabić «trykutnik smutku» pamiž brovami. Ale ž dziejničaje heta nie zaŭsiody: čym bolš darahi brend, tym bolš surjoznym varta być u rekłamie, usio zaležyć ad zapytu zakazčykaŭ.
«Trykutnik smutku» ciahniecca kala dźviuch z pałovaj hadzin, što davoli šmat dla satyryčnaj kamiedyi, ale ž nudnaj jaje nie nazvać. Častkova heta źviazana z tym, što ŭ Estłunda atrymałasia duža praniklivaja satyra, a častkova — z tym, što stužka ŭsio-taki davoli ciopłaja pa nastroi. Šviedski režysior nie daje zabyć, što jakimi b absurdnymi ni byli situacyi, ludzi ŭ ich zastajucca nastolki ž ludźmi, jak i my ŭsie.
Internet-krytyki ŭ asnoŭnym pastavilisia da «Trykutnika» dobra. Naprykład, na sajcie ahrehatara recenzij Rotten Tomatoes stužka maje 71% stanoŭčych ahladaŭ. Asnoŭnaja vysnova na sajcie hučyć tak: «Trykutniku smutku» nie chapaje vostrych hraniaŭ raniejšych prac Estłunda, ale ŭ hetaha ŭdaru pa nieprystojna bahatych z adcieńniem čornaha humaru jość svaje plusy».
Što da bolš viadomych kinaekśpiertaŭ, to mima novaha šedeŭra Estłunda nie prajšoŭ krytyk Anton Dolin. I voś jaho acenka «Trykutnika»: «Niekatoryja filmy niemahčyma nie prymiarać na siabie, navat kali vielmi nie chočacca heta rabić. Zdolnaść aŭtara prymusić hledača da hetaha — prykmieta sapraŭdnaha mastactva. Udvaja kaštoŭna, kali mastactva ŭ toj ža čas nie napružvaje svoj «trykutnik smutku» i adnačasova viesialić, złuje i zabaŭlaje».
