Ź dziaržaŭnaha časopisa «Maładość» syšli ŭsie supracoŭniki
U časopisie «Maładość» nie zastałosia nivodnaha supracoŭnika. Z pačatku lipienia vydańnie budzie vychodzić u struktury vydaviectva «Mastackaja litaratura».
Na pačatku hoda ŭ «Maładości» pracavali piać čałaviek.
Ale ŭ lutym była zvolnienaja hałoŭny redaktar Śviatłana Vocinava. Zamienu joj nie znajšli, tamu na siońnia ŭ redakcyi zastavalisia čatyry čałavieki (namieśnik hałoŭnaha redaktara i try redaktary adździełaŭ).
Ale ź lipienia časopis pierachodzić u inšuju strukturu. Raniej jon vychodziŭ u Vydavieckim domie «Źviazda». Ciapier «Maładość», a taksama časopisy «Połymia» i «Nioman» pieradajuć vydaviectvu «Mastackaja litaratura».
Pad hetyja pieraŭtvareńni ŭ vydańniach adbylisia skaračeńni. Praciahnuć pracu prapanavali niekalkim asobam u kožnaj redakcyi.
U «Maładości» heta redaktar adździeła prozy Maryja Strach i redaktar adździeła publicystyki Hanna Varonka. Ale jany admovilisia i — jak maładyja śpiecyjalisty — pieraraźmierkavalisia.
«Niama žadańnia być žurnalistam», — ścisła prakamientavała Maryja Strach.
«Ja pryjšła ŭ «Maładość» letam 2020-ha. U redakcyi było kłasna i ŭtulna, my ŭsie padtrymlivali adno adnaho ŭ tyja časy. Zimoj zvolnili Śviatłanu Dźmitryjeŭnu, i my ŭžo ŭ pryncypie razumieli, što heta kaniec epochi, — kaža Hanna Varonka. — Kab Śviatłanie Dźmitryjeŭnie nie było za nas soramna, my svajoj maleńkaj redakcyjaj u maleńkaj kamoračcy na płoščy Pieramohi imknulisia rabić kłasny časopis, nakolki heta mahčyma ŭ našych varunkach. I, miarkuju, častkova atrymałasia, choć nie ŭsio, što my chacieli ŭkłaści na staronkach časopisa, pabačyła śviet.
U «Mastackaj litaratury» budzie ŭžo zusim inšaja «Maładość» ź inšym napaŭnieńniem, dyzajnam i, imavierna, navat łahatypam. Viedaju, što chočuć taksama admianić abmiežavańnie pa ŭzroście i drukavać litarataraŭ i 35+.
Tamu, mabyć, łahična, što my ŭsie sychodzim razam: adno z adnym i sa svajoj «Maładościu». Kab nie raźmierkavańnie, ščyra kažučy, ja zrabiła b heta našmat raniej».
Namieśniku hałoŭnaha redaktara Dźmitryju Rubinu i redaktaru adździeła paezii Mikole Adamu nie prapanavali praciahnuć pracu.
Jak patłumačyŭ Mikoła Adam, jon pryjšoŭ na pracu z umovaj, što pracuje addalena.
«Dla novaha kiraŭnictva taki farmat nieprymalny. Supracoŭnik pavinien być na rabočym miescy. Siadzieć usie hadziny, jakija vyłučany jamu na pracu. Napeŭna, internet i kampjutar — tabu».
Pa jaho słovach, isnavali i inšyja pryčyny sychodu, jakija źviazanyja z Sajuzam piśmieńnikaŭ Biełarusi. Mikoła Adam vyjšaŭ ź jaho šerahaŭ paśla taho, jak adtul vyklučyli piśmieńnika Anatola Kudłasieviča. «Nas, tych, chto za jaho zastupiŭsia, nibyta «sudzili».
Jak adznačyŭ Dźmitryj Rubin, «nasamreč, umoŭnaja prapanova była. To-bok, kali b my vielmi chacieli, to mahli by prasicca ci tut, kab nas dzie pakinuli, ci tam, kab nas uziali. Ale prasicca mnie nie chaciełasia».
«Tut dapracoŭvaŭ, adčuvajučy prosta abaviazak za saboj pierad časopisam, čytačami, aŭtarami. Pierachodzić tudy, dzie źbirajucca źniščyć pad korań usiu našu pracu apošnich kolki hod, i viarnucca ŭ 1980-ja, taksama žadańnia niama».
Chto budzie novymi supracoŭnikami «Maładości», pakul nieviadoma.
U tvorčym asiarodździ časopis «Maładość» ličyŭsia najlepšym dziaržaŭnym litaraturnym vydańniem.
Praŭda, nakład majskaha numara składaŭ usiaho 597 asobnikaŭ.
Ale heta standartnaja ličba dla biudžetnych časopisaŭ.
