«Boh abudziŭ Biełaruś nie dla taho, kab jana znoŭ zasnuła. Razmaŭlaj pa-biełarusku, čytaj i viedaj svaju historyju». Zvarot Paŭła Sieviarynca pierad sudom
Pavieł Sieviaryniec znachodzicca za kratami ŭžo bolš 11 miesiacaŭ. Jon dasłaŭ list, u jakim źviartajecca da kožnaha biełarusa.
Pavieł Sieviaryniec, fota Nadziei Bužan.
«Skroź žaleza krataŭ my bačym sonca. My čujem, jak za vaknom ciŭkajuć ptuški. My ŭdychajem śviežaść, ad jakoj kružycca hałava: tam vola. Chtości ŭ listach adčajvajecca. Kaža, užo niama siłaŭ.
Tut patrebna razumieńnie. Toje, što ciapier adbyvajecca ŭ Biełarusi — sprava Božaja. Ad pačatku i da kanca. Boh abudziŭ Biełaruś nie dla taho, kab jana znoŭ zasnuła. Boh nia robić biassensicy.
Ale čamu Jon dapuskaje, kab my, biełarusy, dahetul zastavalisia ŭ stanie bolu i rospačy.
Pryčyny adčaju i słušnyja adkazy — amal zaŭsiody ŭ nas samich. Vidać, niahledziačy na letašni praryŭ, my jak narod jašče nie da kanca zrabili pracu ŭnutry siabie.
Usie my chočam źmianić Biełaruś da lepšaha. I pačać daviadziecca z padmurkaŭ. Z nacyjanalnaj śviadomaści. Ułasna kažučy, ź siabie.
Tolki narod, jaki ŭśviedamlaje siabie adzinstvam, zdolny pryniać najvažniejšyja rašeńni adnosna svajho losu. Uziać na siabie adkaznaść za krainu. Zaćvierdzić spraviadlivyja zakony. Abaranić niezaležnaść.
My musim być u jasnym rozumie i ćviordaj pamiaci — mienavita jak biełarusy. Tamu najpieršaja naša sprava — ačomacca. Aprytomnieć. Adkazać sabie — chto my? Adčuć svaju łučnaść ź biełaruskim narodam — našymi prodkami, jakija žyli na hetaj ziamli ad pieršaj dziaržavy, i našymi naščadki, jakija buduć paśla. Pałačanie, lićviny, biełarusy. Biełaruski narod — heta bolš jak 200 miljonaŭ čałaviek za tysiaču hadoŭ. Vialiki jeŭrapiejski i chryścijanski narod. Bolšaść ź jakoha razmaŭlała pa-biełarusku i vieryła ŭ Boha. A my?
Takim čynam, biełarus? Razmaŭlaj pa-biełarusku, čytaj i viedaj svaju historyju. My možam vydatna vałodać rasiejskaj, anhielskaj, kitajskaj, svabodna hamanić z ruskimi, anhielcami, dy inšym śvietam. Ale kali my, biełarusy, nie budziem u Biełarusi razmaŭlać pa-biełarusku — Biełarusi nie stanie.
Zaraz ludzi hatovyja čuć, jak nikoli. Biełarusizacyja ŭ našaj krainie ŭžo idzie. Hłyboka, pavolna, ale ŭładna — z toj siłaj, ź jakoj uzychodzić sonca.
Biełaruskaja aśvieta i jevanhielizacyja — heta naša pole na bližejšyja hady. Pad ściaham Chrysta. Z himnam «Mahutny Boža». Z «Pahoniaj» na hierbie.
Kali my źmienim siabie — Biełaruś niepaźbiežna źmienicca. Prostaja formuła viery i movy — Isus Chrystos, Jaki havoryć pa-biełarusku. Na siońnia heta — naša žyvaja nacyjanalnaja ideja.
A taksama my musim być mužnymi i ćviordymi, nie bajacca i žachacca. Vieryć u Boha. Malicca. Lubić svoj narod. Žyć nie ŭ iłžy. Supraćstavić złu dabro. Na strach adkazvać — vieraj. Na hvałt — zakonam. Na biazhłuździcu — sercam i rozumam. Na nianaviść — luboŭju.
Jak i ŭsie tysiaču hadoŭ biełaruskaj historyi nam patrebnaja viera, jakaja dziejničaje luboŭju.
Čyścinia maje być najpierš nie na vulicach, a ŭ sercach.
A pobač z sumlennym i čystym narodam, jaki vieryć i razmaŭlaje na rodnaj movie, luboje zło rassypiecca ŭ prach.
Narodam nielha stać u niejki momant. Narodam treba być. Abaraniać praŭdu, svabodu, spraviadlivaść — heta ž jak dychać. Pierastaŭ dychać — usio.
Tamu ŭ Biełarusi i doŭhija rody. Bo volu treba vypakutavać, kab canić jaje. Što dajecca lohka — lohka i hublajecca.
A ciapier baluča? Značyć, žyvyja. Niaścierpna? Značyć, hłyboka idzie pierałom. Kryž? Značyć, nieŭzabavie Ŭvaskrasieńnie».
