Na majoj stolinščynie u druhoj pałovie 80-ch takija kalosy sustrakalisia, ale jak praviła ŭ starych ludziej. Z rańniaha dziacinstva pamiataju, što baćka braŭ kania ŭ kałhasie, voz z žaleznymi, jak tady kazali, kołami i vaziŭ bulbu ŭ miaškach z sotak. Potym usio ŭžo madernizavali na koły ad opielaŭ dy mersedesaŭ - piarednija, a zadnija z uazikaŭ. A jašče krutyja vazy byli z kołami ź viertalotaŭ -- jany lohkija byli. Darečy, viedaju dzie taki voz na žaleznym chadu jość - pad dacham staić. Ale, dumaju jaho šašel užo źjeŭ.

Jeździŭ na takim vozie kali mały byŭ. Pa bruku zusim niekamfortna, pa žviry taksama. Huk niepryjemny. Zvyčajna na vozie lažaŭ achapak siena nakryty radziuškaj. Usie siadali tam, bo na hołych doškach nie usiedziš. Sama lepiej kali jechać palavoj darohaj ci pa travie. Voz na humovych kołach bolš kamfortny. Kania puskali paśvicca na bałota, voz nie adčaplali , a kab daleka nie pajšoŭ lejcy pryviazvali da dreva. Kiravańnie Nu! Tpru! I lejcami uprava ci u leva. Puhaj dadaješ chutkaść, lejcy na siabie paciahnieš - koń stanie. Jašče pomniu konski hnoj źbirali i raźmiešvali z vadoj i palivali žyžkaj harod. Hrodzienščyna

Na hłyboččynie i ŭ nulavych takim aparatam toj-sioj karystaŭsia ŭ asnoŭnym siena vazić - "redali" nazyvalisia. I ŭ majho dzieda taki byŭ doŭhi čas kali ŭžo nie sami trymali kania. U majoj viescy chiba što tolki apošnija paru hadoŭ nichto nie trymaje kania - a raniej zaŭsiody było kolki siamiej što mieli kania ŭ hšaspadarcy, nu i viadoma susiedziam davali ci siena pryvieźci, ci bulbu sadzić-kapaćb ci inšaje. Ryštunak, darečy ŭ mnohich zachoŭvaŭsia svoj.