Ihar Łosik płakaŭ, kali daviedaŭsia, što jaho žonku pasadzili — były palitviazień 

Red., kali dazvolicie...

voś...
hladžu na ich i adčuvaju rodnaść duš viedajecie šče praz što?
takaja maleńkaja zdavałasia b detalka...
u mianie hetaksama, jak u jaho, kosić levaje voka... (niechta ŭsio pytaŭsia - adkul u mianie takija vočy))
zaraz voś cytatu cikavuju znajšła -

"Raznostoronnosť vzhladov iz-za kosohłazija – słučaj N.I. Pirohova «Ja s davnich por nie mohu ni na čto smotrieť i ni v čiem ubieždaťsia s odnoj storony; nieproizvolno pri každom novom dla mienia priedmietie ja totčas žie zahladyvaju na nieho so storony, protivopołožnoj toj, s kotoroj smotriu. Niedarom ja kosił odnim hłazom (levym) s roždienija. Eta raznostoronnosť vo vzhladie na priedmiet, prinosiaŝaja svoju dolu polzy, vriedna diejstviju, lišaja jeho mietkosti, bystroty i sosriedotočiennosti. Ja eto ispytał, k sožaleniju, nie raz v žiźni; zato ona priedochraniała mienia ot vriednych uvlečienij, vystavlaja mnie totčas žie na vid chuduju storonu toho, čto mienia maniło k uvlečieniju. Niesomniennuju polzu dostaviła mnie raznostoronnosť v chroničieskich słučajach, kohda było dovolno vriemieni do načała diejstvija vźviesiť i ocieniť obsuždajemyj priedmiet s protivopołožnych točiek zrienija».  Pirohov N.I., Voprosy žiźni. Dnievnik staroho vrača" 1881 hod