88-hadovy piensijanier ź Viciebskaha rajona šukaŭ u lesie hryby, a znajšoŭ kašalok. Ale na hetym historyja nie skončyłasia
U kašalku lažała niekalki tysiač rasijskich rubloŭ i bankaŭskija kartki. Alaksandr Jafimavič Pimienaŭ vyrašyŭ addać kašalok haspadaru. Historyju raskazała vydańnie «Vićbičy».
«Tydni dva nazad prykładna heta było. Ja išoŭ pa lesie, raptam baču, niešta lažyć. Padumaŭ spačatku, što pačak z-pad papiaros. Pajšoŭ dalej, ale vyrašyŭ viarnucca i razhledzieć znachodku. Akazałasia, kašalok vielmi mokry», — raskazvaje Alaksandr Jafimavič.
«Nie moh razhledzieć, što tam mienavita ŭnutry. A kali b sprabavaŭ dastać, papiery parvalisia b dakładna, vielmi ščylna byŭ nabity… Doma prasušvaŭ doŭha i tolki na nastupny dzień vyrašyŭ razhledzieć, što za papiery! Akazałasia, rasijskija hrošy! Niekalki tysiač rubloŭ. Ubačyŭ i bankaŭskija kartki. A jašče papierku, na jakoj napisany numar telefona, imia i proźvišča ŭładalnika, a taksama kantaktnyja danyja jaho žonki, — raspaviadaje piensijanier.
Alaksandr Jafimavič nie zadumvajučysia vyrašyŭ znajści ŭładalnika. Tak vychavany!
— Čužoha, nie zaroblenaha, nie treba. Dy i nie biedny ja, ž piensiju atrymlivaju svoječasova. A jašče padumaŭ, što, napeŭna, čałaviek, jaki zhubiŭ, vielmi pieražyvaje. Pajechaŭ da dački ŭ Viciebsk, kab abmierkavać, jak pieradać možna. Našy svajaki žyvuć u Maskvie, moža, ziać u hości da ich źbirajecca ŭ bližejšy čas? My vyrašyli terminova patelefanavać čałavieku, čyje danyja byli ŭ kašalku.
Rasijanin na tym kancy provadu byŭ pryjemna ździŭleny, u tym liku i tamu, što my ahučyli sumu najaŭnych — mienavita takuju, jakaja i była ŭ kašalku.
«Damovilisia, što pieradadzim kašalok praz paru dzion, jak tolki ziać adpravicca ŭ Maskvu», — raskazaŭ žychar hłybinki.
Žonka rasijanina Alena raspaviała, što muž byŭ pa spravach u Biełarusi. Niedaloka ad biełaruska-rasijskaj miažy jechaŭ na aŭtamabili, vyrašyŭ u lesie zrabić fota hryboŭ.
— Kali dastavaŭ telefon, vypaŭ kašalok. Dobra, što była zanačka, hetych hrošaj chapiła, kab kupić paliva i dajechać da Maskvy, — uspaminaje žonka.
U siamji maskvičoŭ troje dziaciej: chłopčykam 8 i 6 hadoŭ i 3 hady dziaŭčyncy. Sioleta pabyvali ŭ Biełarusi niekalki razoŭ. U Minsku žyvie chrosny małodšaj dački. Uletku padarožničali pa krainie na aŭto.
— Toje, što nam viarnuli kašalok, biezumoŭna, vielmi vysakarodna. My b i sami tak zrabili! Biełarusy pakaryli nas svajoj dabrynioj, haścinnaściu i pracavitaściu. A ŭčynak Alaksandra Jafimaviča jašče raz paćvierdziŭ, što ŭ Biełarusi žyvuć vydatnyja dobryja ludzi, — zaviaršyła razmovu žančyna.
