«Samaja strašnaja zdrada hetaj vajny». Rasijskija błohiery i palityčnyja znaŭcy kamientujuć zdaču Chiersona
Siońnia stała viadoma, što rasijskaja armija pakidaje Chierson. Šajhu i Suravikin zajavili ab advodzie rasijskich vojskaŭ na levy bierah Dniapra. Sabrali dla vas pieršyja reakcyi rasijskich nacyjanalistaŭ, vajennych błohieraŭ, čarnasociencaŭ i prapahandystaŭ. Častka ź ich zasmuciłasia, častka raźlutavałasia, a inšaja častka supakojvaje astatnich.
«Rybaŕ»: «Horka, prykra»
«Jak by ni było sumna i kryŭdna, na žal, adychod z Chiersona na levy bierah Dniapra staŭ realnaściu», — piša rasijski telehram-kanał.
«U vačach nasielnictva heta paraza. Tak, łakalnaja. Heta strata terytoryj, jakija Rasijskaja Fiederacyja pryznała svaimi. Chiba ad hetaha lahčej?» — piša rasijski Z-kanał.
«Rybaŕ» nazyvaje niekalki pryčyn paražeńnia Rasii.
Pieršaja ź ich — u dakładach tych słužbovych asob, jakija, pačynajučy z 2020 hoda raskazvali pra toje, što ŭsio vydatna i dobra. Pa słovach rasijskaha kanała, mienavita ŭ 2020 hodzie Rasija pryniała fundamientalnaje rašeńnie raźviazać vajnu.
Taksama «Rybaŕ» krytykuje «nikudy nie vartych kamandziraŭ» i «palitykaŭ-lizabludaŭ», nie nazyvajučy kankretnych imionaŭ i nie krytykujučy vyšejšaje vajennaje kiraŭnictva, jak i samo rašeńnie pra absurdnuju vajnu.
«Horka. Prykra. Kali ciapier jašče i padpišam mir z Ukrainaj (a na pieramovy nam užo dvoje sutak namiakajuć u MZS Rasii) — što ž, heta budzie smačny plavok patryjatyčnaj, jadziernaj prasłojcy rasijskaha hramadstva», — havorycca ŭ kanale.
«Vojennyj ośviedomitiel»: «Sukupnaść dapuščanych katastrafičnych pamyłak, hadami i miesiacami nievyrašalnych prablem»
«Nieŭzabavie ŭviečary vy budziecie čuć mnostva apraŭdańniaŭ i historyj pra toje, što tak budzie tolki lepš. Nie budzie. Niekatoryja ŭžo ciapier zajaŭlajuć, što vynik zdačy Chiersona — heta palityčnyja hulni i čarhovy žest dobraj voli. Adnak heta taksama nie zusim tak. Vynikam taho, što adbyvajecca, źjaŭlajucca miesiacy płanamiernych pamyłkovych rašeńniaŭ i pamyłak, jakija śniežnym kamiakom pryviali nas siudy, a ŭžo potym usio astatniaje», — havoryć vajenny kanał.
Za miesiacy bajoŭ na chiersonskim napramku pravabiarežnaja hrupoŭka rasijskich vojskaŭ straciła svaje asnoŭnyja šlachi padvozu zabieśpiačeńnia i bojeprypasaŭ, a padraździaleńni akazalisia dalokija ad svajoj štatnaj kolkaści, havoryć kanał.
«Toje, što adbyvajecca, źjaŭlajecca sukupnaściu dapuščanych katastrafičnych pamyłak, hadami i miesiacami nievyrašalnych prablem i adsutnaściu nieabchodnych srodkaŭ. U vypadku vychadu praciŭnika da Dniapra pad pahrozaj udaraŭ apyniecca ŭžo paŭnočnaja častka Kryma, a ŭ pierśpiektyvie atrymańnia novych srodkaŭ ad NATA — uvieś paŭvostraŭ, aeradromy i baza Čarnamorskaha fłotu», — maluje apakaliptyčnuju karcinku kanał.
RUSVARG: «Usio nie prosta tak»
«Toje, što zaraz adbyvajecca, ja admaŭlajusia kamientavać i ahučvać. Kamandavańnie lepš viedaje. U lubym vypadku heta tolki pačatak, dalej cikaviej.
Mahčyma, padkreślivaju, dalejšyja padziei, jakija ciapier adbyvajucca, niasuć u sabie stratehičny charaktar. Jašče raz paŭtaru, što my dahetul ničoha nie viedajem pra płany. Tamu ŭstrymajciesia ad hučnych zajaŭ, pakul nie nastupić «hadzina B».
Pra heta my daviedajemsia paźniej.
Nie zakidvać šapkami pacanoŭ! Usio było, jość i budzie nie prosta tak.
Pieramažy strach — pieramožaš śmierć!» — piša rasijski kanał RUSVARG.
ARCHANHIEŁ ŚPIECNAZA Z: «Heta chitry płan»
«Nakont Chiersona. Usie tak čakajuć našaha mierkavańnia, kamientary vybuchajuć. Naša mierkavańnie: my vierym, što heta ŭsio nie prosta tak, i heta chitry płan.
Naša padraździaleńnie adyšło, usio dobra, my hatovyja trymać abaronu. Na žal, žudasnyja naviny i drennyja, my ŭ hetym nie vinavatyja», — havorycca ŭ kanale.
Wargonzo: «Čornaja staronka ŭ historyi ruskaj armii»
«Horad my pakiniem — jak by ni było baluča pra heta ciapier pisać. Matyvy nastupnyja.
Kali kazać prostaj movaj — hołymi rukami Chierson nie ŭtrymać. Tudy možna pasyłać mabilizantaŭ ešałon za ešałonam, ale prablemu taho ž snaradnaha hoładu hetym nie vyrašyć (tady jak supierniku aktyŭna dapamahaje z hetym pytańniem uvieś błok NATA, uklučajučy «niejtralnuju» Turcyju, apuščanuju Jeŭropu i, viadoma ž, tumanny Albijon razam z Amierykaj). A ŭtupuju zatykać prarechi ŭ zabieśpiačeńni ciełami ruskich mužykoŭ ni adzin kamandzir ćviarozaha rozumu nie hatovy.
Dla praciahu adekvatnych ciapierašnim vyklikam bajavych dziejańniaŭ na hetym kirunku — nieabchodna pierš za ŭsio vyjści na barjerny rubiež. Tak ličać vajskoŭcy. Dumaju, u ich jość padstavy tak mierkavać, i naŭrad ci ich acenki matyvavanyja žadańniem naviesić novyja miedalki i zorki na mundziry. Za adychod z haradoŭ ordenaŭ nie dajuć. Suravikinu heta dobra viadoma, i jaho acenki naŭrad ci pradyktavanyja hanarystaściu abo niekampietentnaściu. Jamu dastałasia taja spadčyna, jakaja dastałasia. Iluzij nichto nie mieŭ. Cudu nie adbyłosia.
Ci byŭ u nas vybar? Bajusia — my sami sabie jaho nie pakinuli. Šmat u čym z-za toj łohiki, u jakoj vajavali ŭsie papiarednija miesiacy. Treba mieć mužnaść i śmiełaść heta pryznać i pierabudavacca. Sumiesna z vajenna-pramysłovym kompleksam adnavić bajazdolnaść armii, nazapasić siły i resursy. I, viadoma, pakarać tych, chto vinavaty ŭ ich siońniašnim deficycie. Razabracca, dzie mieła miesca niepasrednaja zdrada. A dzie złačynnaja chałatnaść. Apieratyŭnuju paŭzu, jakaja rana ci pozna, viadoma, uźniknie, nieabchodna budzie vykarystoŭvać maksimalna efiektyŭna. Tak, heta čornaja staronka ŭ historyi ruskaj armii. Ruskaj Dziaržavy. Trahičnaja staronka. Ale šmat u čym mienavita ad nas z vami budzie zaležać toje, z čaho i jak my pačniom nastupnuju», — havorycca ŭ paviedamleńni kanała.
Zachar Prylepin: «Što my źbirajemsia rabić dalej?»
«Vyvieźli pomniki i zdymajuć ściahi. Pytańnie ciapier nie ŭ tym, ci pieražyviom my, kali Chierson zdaduć (siońnia kraina prymie i heta), i nie ŭ tym śviacie, jakoje pačniecca va Ukrainie (skakać buduć tak, što ziamlu prałomiać pad Kijevam).
Pytańnie ŭ tym, što my źbirajemsia rabić dalej. Žyvyja, paŭtarajem, pieražyvuć. Dla ich arhanizujuć pravilnuju padaču.
Chvaluje, jak na nas u vyniku pahladziać miortvyja, jakimi vačyma.
Pavinien być u samaj sakretnaj papcy chiersonski pieramožny płan. Jaki praduhledžvaje nie tolki ciažkija rašeńni na peŭnym etapie, ale i nastupny vychad z hetaha pikie. Pavinien być», — narakaje rasijski piśmieńnik Zachar Prylepin.
Alaksandr Koc: «U mianie niama dobrych navin»
«Pa Chiersonie. U mianie niama dobrych navin. Ich, pahadziciesia, naohuł niašmat na lubym kirunku. Čakajem aficyjnych paviedamleńniaŭ», — u niekalkich słovach apisaŭ situacyju vajenny karespandent.
Jaŭhien Pryhožyn: Suravikin zrabiŭ pravilna
«Ni ja, ni PVK «Vahnier» Chierson nie zdavali. Biezumoŭna, heta nie pieramožny krok u hetaj vajnie, ale važna nie ahanizavać, nie bicca ŭ paranoi, a zrabić vysnovy i pracu nad pamyłkami. A paśla hetaha zrazumieć, chto maje racyju, chto vinavaty, i ŭ čym sutnaść prablemy. Suravikin pavinien vyvieści vojski i vyratavać tysiaču sałdat, jakija znachodziacca faktyčna ŭ akružeńni na terytoryi praciŭnika, što całkam adrezanaja ad šlachoŭ zabieśpiačeńnia. Chto i navošta davaŭ ukazańnie zajmać hetuju pazicyju — heta ŭžo inšaje pytańnie.
Rašeńnie, pryniataje Suravikinym, niaprostaje, ale jon zrabiŭ jak mužčyna, jaki nie baicca adkaznaści. Zrabiŭ heta arhanizavana, biez strachu ŭziaŭšy na siabie ŭsiu paŭnatu adkaznaści za rašeńni. Chaču padkreślić, što apieracyja pa vyvadzie vojskaŭ zaŭsiody vielmi składanaja. Paviarnuŭšysia da supiernika śpinaj, niemahčyma pakidać pazicyi. Vyvad vojskaŭ ź minimalnymi stratami — najvialikšaje dasiahnieńnie, jakoje treba budzie zrabić Suravikinu, jano nie robić honaru ruskaj zbroi, ale padkreślivaje asabistyja jakaści pałkavodca.
Kali Suravikin byŭ pryznačany na hetuju pasadu, jon vydatna razumieŭ, što adbudziecca ŭ kastryčniku-listapadzie, i vydatna viedaje, jakija kroki buduć u budučyni», — zajaviŭ «kuchar Pucina» i kiraŭnik PVK «Vahnier» Jaŭhien Pryhožyn.
Marharyta Simańjan: «Niaŭžo tak było b lepiej?»
«Pakul armija cełaja, jość nadzieja z honaram skončyć vajnu. Sa strataj armii nie tolki Maskva — usia Rasija budzie stračanaja».
Kutuzaŭ.
Zamianicie słova «Maskva» na słova «Chierson». Mahčyma, stanie bolš zrazumieła.
Ja dakładna viedaju, što ni dla koha hetaje rašeńnie nie było lohkim. Ni dla tych, chto jaho prymaŭ, ni dla tych, chto razumieŭ, što tak budzie, i ŭsio roŭna maliŭsia, kab tak nie było.
Tamu što alternatyva adna — pakłaści ŭ hołym stepie hrupoŭku, zakidać ciełami mobikaŭ i adkryć darohu na Krym.
Niaŭžo tak było b lepš?» — piša prapahandystka Marharyta Simańjan.
Markaŭ: «Najbujniejšaje hieapalityčnaje paražeńnie Rasii»
«Zdača Chiersona — heta najbujniejšaje hieapalityčnaje paražeńnie Rasii z momantu raspadu SSSR. Palityčnyja nastupstvy hetaha vializnaha paražeńnia buduć realna vialikimi. Hałoŭnaja pryčyna hetaj parazy — admova ad realnaj vajny i katastrafičnaje spaźnieńnie ŭ pryniaćci nieabchodnych rašeńniaŭ», — zajaviŭ rasijski palityk i palityčny kamientatar Siarhiej Markaŭ.
DOŁHARIEVA: «Nie mahu pryniać»
«Nie mahu pryniać toje, što pišuć mnie z Chiersona. Nie mahu.
Zdača Chiersona — heta budzie zdrada. Samaja strašnaja zdrada hetaj vajny», — piša Hanna Dołharava, vajennaja karespandentka i publicystka.
