Łukašenka: Mabilizacyi nie budzie, budzie pravierka reziervistaŭ
«Jašče raz padkreślivaju: nam niama nieabchodnaści abviaščać mabilizacyju», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka na naradzie ŭ Ministerstvie abarony Biełarusi 4 kastryčnika, ale tut ža dadaŭ. — Akuratnieńka treba pryzvać u rajonie ludziej, pahladzieć ich najaŭnaść i ŭdakładnić usie našy materyjały, śpisy i dakumienty ŭ vajenkamatach».
Alaksandr Łukašenka na naradzie 4 kastryčnika. Skrynšot
Razmovy pra mabilizacyju ŭ Biełarusi Alaksandr Łukašenka nazvaŭ fejkam. Ale ŭ toj ža čas jon anansavaŭ niejkuju pravierku vajennaabaviazanych.
«Praz vajenkamaty my … budziem praviarać vajennaabaviazany skład, usich vajennaabaviazanych, jakija ličacca ŭ nas u zapasie. Treba ŭ kožnym rajonie biez usiakaha hvałtu, biez šumu. Toje, što ja vam i daručaŭ. Skončycca ŭboračnaja kampanija, akuratnieńka treba pryzvać u rajonie ludziej, pahladzieć ich najaŭnaść i ŭdakładnić usie našy materyjały, śpisy i dakumienty ŭ vajenkamatach», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka.
Jon rastłumačyŭ nieabchodnaść hetaha ŭrokami rasijskaj mabilizacyi i padkreślivaŭ, što «my zaŭsiody heta rabili», ale heta łžyvaje śćviardžeńnie. Takoha kštałtu pravierak u Biełarusi raniej nie pravodziłasia.
«Jak tolki ŭ Rasii abviaścili mabilizacyju, my bačym, jakija tam chiby. Nie budziem załazić u sutnaść pytańnia — heta sprava Rasijskaj Fiederacyi, jak pravodzić mabilizacyju. Ale kali razasłali pozvy, sich-tych ludziej na miescy nie akazałasia ŭ Rasii. Chtości pamior, chtości źbieh, chtości chvory niemaviedama na što, i hetak dalej. Heta dla nas navuka, — skazaŭ Łukašenka. — Jašče raz padkreślivaju: chtości chvory, chtości kulhavy, chtości pamior, chto vyjechaŭ… Roznyja mohuć być situacyi. I my pavinny bačyć, što my majem na siońniašni dzień. Heta nijakaha dačynieńnia da mabilizacyi nie maje. My zaŭsiody heta rabili».
«A da vajny rychtujemsia, bo ŭsiakaje moža być, — skazaŭ kiraŭnik biełaruskaj administracyi.
— Tamu vučycca, vučycca i jašče raz vučycca. I pierš za ŭsio vučycca vajskovaj spravie sapraŭdnym čynam. Takija łozunhi ŭ nas zaŭsiody byli. Voś my i budziem vučycca».
Alaksandr Łukašenka zaklikaŭ u hetym płanie nie źviartać uvahi na toje, što skažuć u suviazi z hetym: «Ach, my tam pačali pravierku ŭ niejkim vajenkamacie našych reziervistaŭ … praviarali i budziem praviarać! Ale heta nie dla taho, kab ich kudyści nakiroŭvać kahości zabivać. Ja nie apraŭdvajusia, ale ja chaču, kab vy heta razumieli», — šmatsłoŭna apraŭdvaŭ svajo rašeńnie jon.
