«Heta jakraz toje, ad čaho Łukašenka kožnuju noč pračynajecca ŭ chałodnym pocie»
Byvaje, krytyki kociać bočki ŭsmak na Cichanoŭskuju, zdajecca, tak usio pravilna havorać. Ale krytykavać mała, treba ž i prapanavać, što joj treba rabić, kab nie być takoj «nikčemnaj», piša ŭ siabie ŭ Fejsbuku historyk Alaksandr Paškievič.
I tady napoŭnicu raskryvajecca ŭłasny taktyčny i stratehičny hienij krytykaŭ: «Mało prizyvať, nado diełať. Iditie k posolstvu i hovoritie: «Požałujsta, ostanovitie ispolzovanije tierritorii Biełarusi dla ataki na Ukrainu». Jesť mnoho putiej i tiechnołohij. Znajetie, nado mieńšie hovoriť, a bolšie vypołniať konkrietnyje diejstvija».
Nu tak, pachod da pasolstva — strašna kankretnaje dziejańnie. Heta jakraz toje, ad čaho Łukašenka kožnuju noč pračynajecca ŭ chałodnym pocie. I da ranicy dumaje, jak jamu «ostanoviť ispolzovanije tierritorii Biełarusi dla ataki na Ukrainu».
Apytanka
