«Vaš kanał pryznali ekstremiścičeskim». Fiejeryčny apovied Paŭła Vinahradava pra 48 sutak i mahčymaść emihracyi
Pavieł Vinahradaŭ — čałaviek tysiačy zaniatkaŭ. Aktyvist, błohier, televiadučy, parykmachier… i palitviazień. U 2011 hodzie jamu prysudzili 4 hady za ŭdzieł u masavych biesparadkach. Pavieł paśpieŭ adsiadzieć 9 miesiacaŭ, ažanicca ŭ kałonii, a paśla vyjšaŭ praz pamiłavańnie. Sioleta pa jaho pryjšli znoŭ — spačatku pa administratyŭnaj spravie. 48 sutak Pavieł pravioŭ za kratami i vyšaŭ na volu ŭžo padazravanym pa kryminałcy — paklop na Łukašenku. I administratyŭka i kryminałka — za adzin i toj ža post u Fejsbuku. Jak siadzieć u Bierazinie, žyć u siońniašniaj Biełarusi i być hatovym sieści na niekalki hadoŭ, Vinahradaŭ raspavioŭ «Našaj Nivie».
«Kali sieŭ — stała navat lahčej»
Vinahradava abvinavacili spačatku pa administratyŭnaj spravie — za post u Fejsbuku. Nibyta zaklikaŭ u dopisie da ŭdziełu ŭ niesankcyjanavanych mierapryjemstvaŭ.
«Pa mianie pryjšli ŭviečary ŭ paniadziełak 5 lipienia. Farmalna — za post u Fejsbuku. Pryjšło čaćviora, usio vietliva: chočacie svaich paniatych? Ci možna tam pahladzieć? Tut pahladzieć?
Tvaram u padłohu nie pakłali mianie. Zabrali techniku i samahon — 15 litraŭ. Samahon, darečy, abiacali viarnuć, praŭda, pakul nie addali.
Abiacali: «Nie chvalujciesia vy, Pavieł Jurjevič! Pieranačujecie ŭ nas, daduć štraf dy pajedziecie dadomu! Usio budzie narmalna!»
A moj baćka pryjšoŭ pahladzieć na hetaje ich «mierapryjemstva». I pytaje: «A nie budzie tak, što syn siadzie pa administratyŭnaj spravie, a paśla paviesiać kryminalnuju?»
Jany adkazvajuć: «Dy nie, što vy takoje kažacie!»
Baćka: «Ivulina ž tak i pasadzili!»
«Nie-nie, vy što, nie budzie nikoli takoha!»
Nu i jak by voś.
Ale ja takija pieśni čuŭ tysiaču razoŭ, tamu sabraŭsia narmalna, uziaŭ vialiki kiešar i pajšoŭ siadzieć tuju «adnu noč».
Pryčym, unikalny momant — kantekst majho pasta ž zusim inšy. U im ja kažu, što zakliki Łatuški vychodzić na vulicy — niaŭdałaja ideja. Pasył majho dopisa byŭ supraćlehły zaklikam vychodzić, ale ž… Hety post — prosta dakałupka.
Ja dumaju, što i administratyŭka za post, i kryminałka za jaho — bzdur. Ja siadzieŭ nie za toje.
Maja viersija inšaja. Pakul maja lepšaja ŭ śviecie pieradača vychodziła tolki na Jutubie —nichto nie źviartaŭ uvahi. Jak tolki «Biełsat» uklučyŭ jaje ŭ efirnuju sietku, adrazu pryjšli. Hladzicie: u piatnicu ŭviečary pakazali maju pieradaču, chtości zaŭvažyŭ, paśla toje-sioje, pamanitoryli maje sacsietki, znajšli da čaho dakałupacca, pryznačyli adkaznaha, pieradali spravu ŭ Bierazino — i voś jakraz viečar paniadziełka, kali da mianie pryjšli «hości»! Ja ŭpeŭnieny ŭ hetaj viersii na 85%! Bo ŭsio ž nie viedaju, što ŭ ich u hałavach.
Na nastupny dzień nijakaha suda nie było. Jon byŭ praź dzień, u aktavaj zali RAUSa. Tudy pryjechała sudździa i pakarała mianie 15 sutkami — adzinaha z vaśmi, jakich sudzili. Astatnija atrymali štrafy. Kab vy razumieli: mužyk u toj ža sudździ za pjany skandał i realnaje niepadparadkavańnie milicyi atrymaŭ čatyry bazavyja štrafu. Ja — 15 sutak ni za što. Ale ž sudździoj Aksanaj Pienkrat u nas daŭnija i ciopłyja znosiny, jana ŭžo prysudžała mnie sutki paśla vybaraŭ.
A paśla jašče mnie nakinuli 30 sutak, sudzili ŭžo pa skajpu. Pakarali za «Pahoniu» na paštovaj skryni i šyldu z adrasam na domie, jakaja taksama była z pahoniaj ŭ biełych i čyrvonych kolerach. Heta pryznali pikietavańniem. Pikietavaŭ ja.
Ale ŭ kamiery mnie stała navat lahčej, bo samaje ciažkaje było — čakać, što pryjduć. My z žonkaj byli ŭ raschistanym maralnym stanie, nas kaŭbasiła, bo razumieli, da čaho idzie. Było niaprosta. A jak sieŭ, to mnie stała lahčej u dušeŭnym płanie, zvaliŭsia toj ciažar čakańnia. I žoncy navat stała lahčej — jana ŭ liście pryznałasia.
Pakul ja siadzieŭ jašče pieršyja 15 sutak, da mianie pryjšoŭ čałaviek. Skazaŭ, što apieratyŭny supracoŭnik, maŭlaŭ, pravodzicca pravierka z nahody majho pasta ŭ fejsbuku, dzie ja typu «zaklikaŭ». Tut ja kančatkova pierakanaŭsia, što budzie kryminałka. Z taho momant ja ŭžo byŭ upeŭnieny, što nichto mianie nie adpuścić. U dzień, kali skančvalisia sutki, ja navat nie rychtavaŭsia, a tut raptam — ty vychodziš.
Ale heta paśla. A padčas adsidki pryjšła śledčaja, paviedamiła, što ja padazravany, skazała, za jakija kankretna słovy, skazała, što budzie pravodzicca ekśpiertyza. Vyniki jaje, darečy, pryjduć 9 vieraśnia niedzie. Tady ja, chutčej za ŭsio, z padazravanaha stanu abvinavačanym i, mahčyma, źmienicca miera ŭtrymańnia. Bo pakul niama ani padpiski ab nierazhałošvańni, ani padpiski ab niavyjeździe. Ja tolki abaviazany źjavicca pa vykliku.
Błychi, brytvy, Paciarpieły
Pra adsidku Pavieł raspaviadaje, jak pra viasiołyja pryhody.
«Pryjechali ŭ dziažurku, zavodziać u šklanku i — cud! U šklancy nie śmiardzić. Potym advodziać u tualet i znoŭ cud! Jany pamianiali (abo admyli) ŭnitaz na pieršym paviersie. Mnie chočacca dumać, što heta jany tam adreahavali na maje vodhuki ŭ minułym hodzie, a moža i nie.
Dalej mianie advodziać u IČU. Miesca prosta vydatnaje. Davajcie pa punktach.
Pajka. U paraŭnańni ź minułym hodam stała horš i stejk ź jałavičyny ŭžo nie padajuć. Ale! U harbacie jość cukar i zavarka amal zaŭsiody. Chleb amal zaŭsiody smačny i śviežy. Dva razy ŭ tydzień kurynaje jajka. Porcyi narmalnyja i z sollu. Płoŭ — samy smačny ŭ maim žyćci. Abryzhłaja kaša była adzin raz, ale heta vyklučeńnie, a nie praviła.
Pierapiska. Moj baćka sprabavaŭ dasłać telehramu, i ŭ jaho ničoha nie vyjšła. Niejkija listy da mianie dachodzili, niejkija nie. Niejkija ad mianie sychodzili, a niejkija nie. Dakładnaj pryčyny, što ž tam takoha było napisana, što jany nie prachodzili, ja nie viedaju. Načalnik IČU mnie śpis zabaronienych tem pieraličyć admoviŭsia. U lubym vypadku, nizki pakłon usim tym, chto pisaŭ. Realna kruta.
A voś što mnie načalnik IČU patłumačyć pahadziŭsia, dyk heta pryčynu, pa jakoj u mianie ŭdzień zabirajuć matrac. Kaža, zahad ministra. Maŭlaŭ, u ludziej, jakija siadziać pa takich artykułach, jak ty (nu ty zrazumieŭ, pa jakich), kaža, zabirać matrac. Škada tolki nie ŭdakładniŭ, zahad jakoha kankretna ministra. Moža, ministra sielskaj haspadarki?
Kuryva. Palić lehalna možna vyklučna ŭ špacyrnym dvoryku. Za 48 dzion prahułak nie było dzieviać razoŭ. Tak, ja ličyŭ i zapisvaŭ.
Duš. Raz u 7 dzion ty idzieš u kaniec kalidora ŭ miascovy łaźnievy kompleks. Lepš, čym u mianie doma, ščyra. Tamu što ŭ mianie vada nahravajecca za 50 siekund, a tam haračaja idzie adrazu. Jašče tam amal zaŭsiody byŭ šampuń i myła, čaho ja nie bačyŭ naohuł nikoli i nidzie, a heta moj 21-y administracyjny aryšt, na siekundačku.
Piersanał. Ja vam tak skažu — iduć pracesy. Staŭleńnie da mianie było dobraje. Usiaho raspavieści nie mahu, tamu što mnie tam jašče siadzieć. Kali amal luboha supracoŭnika trošački paskrebci paznohcikam, unutry akažacca naš, biełarusik, jaki choča sumlenna słužyć, zmahacca sa złačyncami i nie saromiecca svajho hałoŭnakamandujučaha. Bo jany majuć vočy, bačać, što mnie dali za administratyŭku 45 sutak, jany viedajuć, kolki dajuć inšym. Usio jany bačać.
Tamu na miescy načalnika RAUSa ja b pierastaŭ daviarać absalutna ŭsim svaim supracoŭnikam užo zaraz. Bo pryjdzie čas — i jaho «ŭłupiać» usie. Daduć usie patrebnyja pakazańni.
U IČU pieradačy prymajuć i, samaje hałoŭnaje, addajuć, heta vam nie Minsk.
Sanapracoŭka ad karony prykładna dva razy ŭ miesiac. Prychodzić śpiecyjalny supracoŭnik. Usie supracoŭniki pryščeplenyja, nakolki ja viedaju.
Adzin raz prapanavali humanitarnyja nabory ad Čyrvonaha Kryža. Mnie nie treba było, a voś sukamierniku vydali ščotku, pastu, piečyva.
U kamiery, dzie ja pravioŭ bolšaść času, chapała kvadratury. Ja myŭ jaje, jak moh, ale biez myjnych srodkaŭ heta zrabić prablematyčna (vydali trochi adzin raz dla tualeta). Na ścianie navat była maja lubimaje plama (vanitavała kahości, chutčej za ŭsio), jakaja była padobna na «Miadźvieda» sa staražytnaha miemasa. Heta byŭ moj vychad u Internet. Hladzieŭ na jaho razoŭ sto za dzień i ŭśmichaŭsia, jak durań.
A! I heta ž Bierazino. Tamu ŭsie adzin z adnym susiedzi albo siabry, albo znajomyja pa abodva baki dźviarej. Naviny abmierkavać, tam, u kaho jak pachavańnie prajšło abo dzień naradžeńnia.
Kali «Biełsat» pryznali ekstremisckim prychodziŭ milicyjanier pravieści apytańnie mianie jak čałavieka, čyj tvar tam źjaŭlajecca. Dyjałoh byŭ nastupnym.
— Vaš kanał Biełsat pryznali ekstremiścičeskim (tut ja zrazumieŭ, što zaraz budzie cikava).
— Heta nie moj kanał.
— Nu, vy tudy videa zahružajecie?
— Nie.
— Nu heta vaš tvar? Tut ceły płejlist z vami.
— Moj.
— Značyć, vaš kanał.
— Nie.
— Dobra, niavažna. Usio roŭna kanał pryznany ekstremiścičeskim 27-ha lipienia, a vy z 5-ha žniŭnia žyviacie ŭ nas. Tłumačeńni budziecie davać?
— Nie. Ale chaciełasia b viedać, jakim pryznany kanał?
— 27-ha lipienia.
— Jakim?
— 27-ha lipienia.
— Nie, heta adkaz na pytańnie «kali», a ja pytajusia «jakim?»
— Ekstremiścičeskim.
Taksama ŭ mianie ŭ kamiery byŭ partret majho Paciarpiełaha. Ja jaho akuratna vydraŭ z haziety, nalapiŭ myłam na kanviert. Pry pravierkach niekatoryja prosta ŭharali, niekatoryja rabili vyhlad, što nie zaŭvažajuć. Načalnik IČU nie skazaŭ mnie ani słova pra heta.
Nu i błychi. Niepryjemnaja hetaja svołač. Ja da hetaha času ŭvieś u rasčasany ŭkusach. Źjavilisia dzieści na 30-35 sutki. Potym ja adnu złaviŭ i prykłaŭ jaje da zajavy z prośbaj pravieści sanapracoŭku. Pryjšoŭ načalnik IČU i mnie źmianili bializnu. Ale sanapracoŭki ja nie dačakaŭsia, bo mianie vyhnali z turmy».
Hatovy sieści, kab dapamahać palityčnym znutry
«Pytańnie adjezdu my abmiarkoŭvali z žonkaj jašče da pasadki. My dumali, što kali budzie pahroza kryminałki, to biarem dzicia, pradajem nieruchomaść i valim. Ale ž niešta nam pierastała padabacca hetaje rašeńnie. Ja vyjšaŭ, my z žonkaj pahavaryli jašče dvojčy, uzvažyli ŭsie «za» i «suprać». I vyrašyli zastavacca ŭ Biełarusi.
Jość mahčymaści, maja maci daŭno žyvie ŭ Italii. Adnoj pryčyny, čamu zastajemsia, niama, ich niekalki. Pačniem z taho, što ja ŭvohule nie razumieju, čamu ja pavinien źjazdžać kudyści, kali valić z krainy musiać usie jany?
Pa-druhoje, kali ŭsie źjeduć, to chto ž zastaniecca? I jak ža tady dabro budzie pieramahać?
Treciaje: ŭ nas dzicia. I majo serca ablivajecca kryvioju, kali mnie raskazvajuć, jak mały pytaŭsia, pakul ja siadzieŭ: «A dzie tata? A dzie tata?» Ale ž chiba dziaciej niama ŭ Sieviarynca? Juchnieviča? Davajcie ŭzhadajem — dzie dzicia Babaryki?
I jašče — nadta šmat narodu abradujecca, kali ja źjedu. Taki padarunak ja im nie chaču rabić.
Tak, ja razumieju, što mahu sieści, ja manitoryŭ, što dajuć ludziam pa maim artykule (367 KK). Tam sumna ŭsio, ale ładna.
Raniej ja dumaŭ, jak i mnohija, što ad čałavieka, jakoha pasadzili, niama nijakaj karyści, na voli jon moža zrabić bolš, navat za miažoj. Ale ja tak dumaŭ, pakul ŭ emihracyi nie stała nadta ŭžo šmat našych. Tak, ludzi, jakija źjazdžajuć arhanizujucca ŭ dyjaspary, aktyŭna dapamahajuć tym, chto ŭ Biełarusi. Ale «tam» užo nastolki šmat ludziej, što hetaha ŭžo i dastatkova dla dapamohi tym, chto zastajecca ŭ krainie. I ad taho, što ja tudy pryjedu, asabliva dapamohi nie dadasca. A voś kali ja zastanusia… Sprečny momant, nakolki palepšyć situacyju maja pasadka, ale maju peŭnuju matyvacyju —
siońnia siadzić šmat palityčnych, sotni ludziej. I jany «popali v nieponiatnoje», jak ja lublu kazać. A dla mianie hetaje ŭsio daŭno zrazumiełaje, ja čałaviek z vopytam i zmahu tam im niejak dapamahčy.
Ci nie strašna sieści? Nie strašna. Božački, heta ž prosta turma, ja tam byŭ, ja tam usich viedaju! (Śmiajecca). Ale strašna razumieć, što majoj siamji budzie ciažka.
Tak, žonka mianie padtrymlivaje. Heta ž maja žonka. I jana ž klatvu davała! «I ŭ hory, i ŭ radaści, i ŭsio takoje!» (śmiajecca).
