«Kropkava prybirajuć usich, chto asudžaŭ hvałt». U Kupałaŭskim — praciah zvalnieńniaŭ staroha kalektyvu časoŭ Łatuški?
U Kupałaŭskim, vierahodna, praciahvajuć zvalniać tych, chto paśla vybaraŭ vykazaŭsia suprać hvałtu i padtrymaŭ artystaŭ, jakija zvolnilisia ŭ znak pratestu. Pra heta «Našaj Nivie» raspavioŭ ciapier užo eks-pres-sakratar teatra Mikałaj Zajac.
U zahadzie na zvalnieńnie samoha Mikałaja ad 31 sakavika pryčynu paznačyli tak: «u suviazi z pryjomam na pracu rabotnika, dla jakoha hetaje miesca budzie asnoŭnym».
Mikałaj Zajac, eks-pres-sakratar Kupałaŭskaha teatra.
Sprava ŭ tym, što Mikałaj pracavaŭ u Kupałaŭskim pa sumiaščalnictvie — na 0,5 staŭki. U pačatku žniŭnia 2020 hoda jon płanavaŭ zrabić teatr asnoŭnym miescam, ale nie paśpieŭ:
«21 žniŭnia 2020 hoda maju pasadu vyvieli ŭ prastoj. U im ja znachodziŭsia da zvalnieńnia. Padčas prastoju zarobak składaŭ 2/3 ad akładu. U našym vypadku prastoj byŭ biez abaviazku prysutničać na pracoŭnym miescy, tamu i niejkich kankretnych zadač ni časovaje kiraŭnictva, ni novaje nie stavili. Na dniach mnie pryjšoŭ list, dzie paviedamlałasia pra majo zvalnieńnie. Z novym kiraŭnictvam ja i sam nie płanavaŭ pracavać, čakaŭ vyvadu z prastoju i źbiraŭsia zvalniacca, tamu ahułam dla mianie heta dobraja navina.
Raniej teatr byŭ miescam, dzie hurtavałasia intelihiencyja, dzie žyła biełaruskaja kultura. Na pasadu pres-sakratara Kupałaŭskaha ja pryjšoŭ u 2020-m hodzie. Było niekalki sumoŭjaŭ, apošniaje ź ich pravodziŭ Pavieł Łatuška. Było bačna, što hety čałaviek całkam addany pracy na karyść biełaruskaj kultury. Na žal, siońniašniaja ŭstanova pačynaje adychodzić ad raniejšych ideałaŭ».
Pra svajo zvalnieńnie Mikałaj daviedaŭsia dniami z dasłanaha jamu lista.
Čamu Mikałaj nie syšoŭ z teatra raniej, razam ź siońniašnimi svabodnymi kupałaŭcami (usiaho było zvolniena 58 čałaviek, ź ich 36 — akciory)?
«Akciory, jakija zvalnialisia ŭ žniŭni — publičnyja asoby. Ich sychod — mužny ŭčynak, jaki zasłuhoŭvaje pavahi. U toj situacyi ja adrazu pryniaŭ rašeńnie nie zvalniacca razam z usimi. I dla teatra, i dla kupałaŭcaŭ vielmi važna było zabiaśpiečyć pracu z žurnalistami ŭ hety niaprosty pieryjad, nieabchodna było apieratyŭna paviedamlać pra ŭsiu situacyju, pra rašeńni artystaŭ. Infarmacyjnaja praca — jana časam niabačnaja, ale vielmi adkaznaja. Ad jaje zaležyć vielmi šmat, asabliva ŭ kryzisnyja momanty. Žurnalisty litaralna trymali vartu kala teatra — ź imi treba było kamuści pracavać, kaardynavać ich pracu, źviazvać z akciorami. U toj čas heta była kruhłasutkavaja praca: cikavaść da teatra i da kupałaŭcaŭ była kałasalnaja. I pres-słužba Kupałaŭskaha teatra zaŭsiody była maksimalna adkrytaja dla ŭsich kamientaroŭ».
Surazmoŭca ličyć, što ŭ ścienach teatra praciahvajucca kropkavyja zvalnieńni supracoŭnikaŭ staroj hvardyi, jakija, chaj raniej i nie zvolnilisia, ale asudzili paślavybarčy hvałt. Tak, niadaŭna, naprykład, raźvitalisia taksama z zahadčycaj trupy Kaciarynaj Zykavaj.
My sprabavali atrymać aficyjny kamientar u Kupałaŭskim, ale novaha pres-sakratara ŭ ich niama (i nie budzie jašče «paru tydniaŭ minimum»). U adździele kadraŭ teatra słuchaŭku nie brali, namieśnik hienieralnaha dyrektara «zusim nie ŭ kursie zvalnieńniaŭ», supracoŭnica pryjomnaj «sama na pracy mała dzion», a dyrektar Alaksandr Šastakoŭ uvieś dzień byŭ na naradach.
Jak tolki ŭ nas atrymajecca źviazacca z dyrektaram, my dapoŭnim navinu.
