«Niachaj jon stanie novym zastupnikam Biełarusi»: Kandrusievič paraŭnaŭ mitrapalita Fiłareta ź Viflejemskaj zorkaj, što zaźziała nad krainaj u 1978-m
Uviečary ŭ piatnicy ŭ minskaj archikatedry adbyłasia Imša ŭ pamiać mitrapalita Fiłareta, Hanarovaha Patryjaršaha Ekzarcha ŭsioj Biełarusi, jaki byŭ pachavany 15 studzienia ŭ Žyrovičach. Uładyka pamior 12 studzienia na 86-m hodzie žyćcia.
catholic.by
Celebracyju ŭznačaliŭ Hanarovy Mitrapalit Minska-Mahiloŭski na piensii arcybiskup Tadevuš Kandrusievič. Eŭcharystyju ŭ hałoŭnaj śviatyni Minska-Mahiloŭskaj archidyjacezii kancelebravali Apostalski vizitatar dla biełaruskich hreka-katolikaŭ archimandryt Siarhiej Hajek i inšyja śviatary łacinskaha i ŭschodniaha abradaŭ, piša catholic.by.
U hamilii arcybiskup uspomniŭ słovy pravasłaŭnaha ijerarcha, ź jakimi toj źviarnuŭsia da jaho z nahody 65-hodździa: «Nie nam, Panie, nie nam, ale Tvajmu Imieni niachaj budzie słava». Pavodle arcybiskupa, u hetych słovach Pisańnia schavana tajamnica słužeńnia i vielič Mitrapalita Fiłareta: «Jon imknuŭsia nie da svajoj słavy, a da Božaj».
Ijerarch adznačyŭ, što 35 hadoŭ słužeńnia Mitrapalita Fiłareta ŭ Biełarusi byli pryśviečany adradžeńniu viery ŭ našaj krainie.
Pa słovach arcybiskupa, z Božym Naradžeńniem asycyjujecca Betlejem [Viflejem] i Betlejemskaja [Viflejemskaja] zorka, i «ŭ dalokim 1978 hodzie na biełaruskim niebaschile źjaviłasia svaja Betlejemskaja zorka, imia jakoj Mitrapalit Fiłaret». U im «naš narod bačyŭ vydatnaha pastyra, bahasłova, arhanizatara, dypłamata, čałavieka dyjałohu», dadaŭ ijerarch.
Pry hetym «jon pamiataŭ i pra katolikaŭ»: «Kali nie chapała kaściołaŭ i śviataroŭ, dazvoliŭ pravasłaŭnym śviataram spaviadać i pryčaščać katolikaŭ u Pravasłaŭnaj Carkvie».
Archiŭnaje fota, catholic.by
Ijerarch dadaŭ, što Mitrapalitu Fiłaretu «byli ŭłaścivyja hłybokija teałahičnyja razvažańni i adnačasova zdarovy humar», jaho kazańni byli «aktualnymi i žyvymi», «jon znachodziŭ čas dla kožnaha». Dziakujučy ŭsiamu hetamu «jon nabyŭ pavahu i pašanu i ŭ Katalickim Kaściole, i ŭ inšych vieravyznańniach, u vierujučych i niavierujučych, va ŭsim našym hramadstvie». Jon «svajoj dziejnaściu i adkrytaściu spryjaŭ abjadnańniu našaha šmatkanfiesijnaha hramadstva», «dziakujučy jaho namahańniam my majem mižkanfiesijny mir, adnosiny pamiž roznymi vieravyznańniami ŭ Biełarusi źjaŭlajucca prykładam inšym krainam».
Arcybiskup dadaŭ, što Kaścioł udziačny hetamu «viernamu synu Pravasłaŭnaj Carkvy i adnačasova vialikamu siabru Katalickaha Kaścioła».
«Niachaj jon stanie novym niabiesnym zastupnikam našaj Baćkaŭščyny ŭ asablivy čas, kali nam, jak pavietra, patrebnyja mir i zhoda, jakija pavinny budavacca na lubovi da Boha i bližniaha, a taksama na ŭzajemnym prabačeńni, da čaho zaklikaŭ Mitrapalit Fiłaret», — uzrušana skazaŭ na zakančeńnie arcybiskup Kandrusievič.
