Jak biełarusy viasnu hukali ŭ Ńju-Jorku FOTY
U minułyja vychodnyja amierykanskija biełarusy čarhovy raz sustrelisia ŭ malaŭničym miastečku Asininh na bierazie Hudzona, pobač ź Ńju-Jorkam, kab razam pahukać viasnu.
Staražytny abrad Hukańnia Viasny prachodzić užo nie pieršy raz na ŭschodnim uźbiarežžy ZŠA, dziakujučy niastomnaj Valancinie Jakimovič i aktyvistam biełaruskaj hramady — siamji Aleny i Piatra Ryžych, a taksama Hańnie Šarko i Alaksandru Mazhavomu, zasnavalnikam supołki ŭ fejsbuku «Biełarusy ZŠA. Razam lahčej». Dla ŭdzielnikaŭ Hukańnia Viasny siamja Ryžych padrychtavała smačnyja biełaruskija stravy: supy, bliny, sałaty, kašu, kampot i roznyja prysmaki. Jak i ŭsie vialikija spravy, Hukańnie Viasny pačynałasia z dobraha pierakusu. Tam ža Valancina Jakimovič dapamahała kožnamu padabrać biełaruski narodny stroj abo vyšyvanuju kašulu sa svajoj pryvatnaj kalekcyi.
Ličycca, što našy prodki biełarusy, žyćcio jakich mocna zaležała ad haspadarki i spryjalnaha nadvorja, vieryli ŭ prychod viasny na ptušynych kryłach. Tamu ptušak usialak zaklikali i pryvablivali, kab viasna pryjšła svoječasova i paspryjała dobramu ŭradžaju. Vidavočna, što z abudžeńniem navakolla paśla chałodnaj zimy abudžalisia i čałaviečyja pačućci, i jakraz supolnyja śpievy, karahod i zabaŭlalnyja hulni dazvalali maładym chłapcam i dziaŭčatam paznajomicca, uziacca za ruki i, mahčyma, abniacca ŭ časie hulni.
Ńju-Jorkskaja zima ŭ hetym hodzie była zusim bieź śniehu i nie vielmi chałodnaj (jak i ŭ Biełarusi), tamu zdavałasia, što i viasnu klikać niama patreby. Ale ŭ dzień Hukańnia Viasny nadvorje vydałasia pa-zimovamu chałodnym z mocnym vietram.
Ad vietru davodziłasia ratavać sałamianych ptušak i prytrymlivać lalku Marenu, kab jana nie padała. U hetym hodzie źjaviŭsia novy piersanaž — busieł, i ŭvohule śviatkavańnie było padrychtavana bolš hruntoŭna, čym u minułyja hady. Da tradycyjnych śpievaŭ i karahodaŭ arhanizatary dadali bolš hulniaŭ i spabornictvaŭ. Asabliva emacyjnaj i dramatyčnaj była hulnia pa kidańni jajka: partniory musili pierakidvacca jajkam. Tyja, chto raniaŭ jaho, vybyvali z hulni. A tyja, kamu ŭdavałasia złavić, adychodzili na krok nazad adzin ad druhoha i praciahvali hulniu. Chłopcy spaborničali pamiž saboj u sprytnaści pa narychtoŭcy drovaŭ: treba było źbirać treski, raskidanyja zahadzia pa placoŭcy. Pieramožca vyznačali pa kolkaści sabranych tresak. Dziaŭčaty spaborničali ŭ chutkaści zboru bulby. Pieramožcaŭ viesieła pavinšavali i nahadali, što ŭ minułyja časy pieramožcy padobnych spabornictvaŭ zvyčajna žanilisia abo vychodzili zamuž u tym samym hodzie.
U amierykanskich realijach Hukańnie Viasny ŭ dadatak da zachavańnia biełaruskaj kulturnaj spadčyny siarod biełaruskich emihrantaŭ nabyvaje novyja formy i mety — heta ŭžo śviata dla ŭsich uzrostaŭ: i dziaciej, i starejšych, a taksama heta nahoda sustrecca ź siabrami, zavieści novyja znajomstvy abo prosta natchnicca, pakružyŭšy karahod z abajalnaj kampanijaj u biełaruskich strojach.
Bolej fota možna pabačyć tut
