Praz heta nie pierajści
Mitrapalit Kandrusievič tolki 10 listapada raspačnie svaje pastyrskija abaviazki ŭ Biełarusi, ale ŭžo paśpieŭ i na kanferencyi chryśćjanska-musulmanskaj vystupić, i ź mitrapalitam Fiłaretam pryvatna pahutaryć, i z Łukašenkam sustrecca. Z błohu ajca Alaksandra Šramka.
Mitrapalit Tadeuš Kandrusievič jašče tolki 10 listapada prystupić da svaich pastyrskich abaviazkaŭ na Biełarusi, ale ŭžo zrabiŭ značnyja palityčnyja kroki, padobnych jakim my daŭno nia bačyli z boku Katalickaj Carkvy.
Prybyŭšy ŭ Minsk učora ŭ druhoj pałovie dnia, jon paśpieŭ i na kanferencyi chryśćjanska-musulmanskaj vystupić, i ź mitrapalitam Fiłaretam pryvatna pahutaryć, i razam ź inšymi carkooŭnymi dziejačami z Łukašenkaj sustrecca.
Uražvajuć tut nia tolki tempy samoha Kandrusieviča, ale i aperatyŭnaść aficyjnaha katalickaha sajtu catholic.by, jaki tut ža davaŭ davoli padrabiaznuju infarmacyju, i navat z karcinkami. Čaho, miž inšym, nia skažaš pra aficyjny pravasłaŭny sajt church.by.
Nia viedaju, što tam dalej budzie, ale ŭžo davoli viesieła. Unosić niejki ažyŭlalny element u naša “pamiarkoŭnaje” žyćcio.
Tut jak raz adzin z maich kamientataraŭ žaliŭsia, što niama uzajemnaha supracoŭnictva i navohuł kataliki byccam na “balničnym”. Nu voś vam i aktyŭnaść i niejkaje supracoŭnictva nahadvajecca. Nu pakul, praŭda, bolš na słovach. Ale biaz słoŭ taksama nielha. Inšaja sprava, kali tolki słovy i zastanucca.
“Paśla taho, jak arcybiskup Kandrusievič prybyŭ u Minskaje Jeparchijalnaje ŭpraŭleńnie Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy, dzie siońnia praciahvali svaju pracu ŭdzielniki Mižnarodnaj kanfierencyi «Dyjałoh chryścijanstva i isłamu va ŭmovach hłabalizacyi», Mitrapalit Fiłaret zaprasiŭ jaho zaniać miesca ŭ przidyumie”.
“Pravasłaŭny ijerarch ščyra pryvitaŭ Tadevuša Kandrusieviča i pavinšavaŭ jaho ź viartańniem na Radzimu, paśla čaho paprasiŭ vystupić z karotkaju pramovaju pierad udzielnikami kanfierencyi”.
Zrazumieła, vystupiŭ, padziakavaŭ i hetak dalej. Ale sprava na hetym nie skončyłasia.
“Paśla zaviaršeńnia pasiadžeńnia Mitrapalit Fiłaret zaprasiŭ arcybiskupa Kandrusieviča ŭ svaje pryvatnyja apartamienty, dzie za harbataju adbyłasia niefarmalnaja razmova ijerarchaŭ dźviuch asnoŭnych kanfiesij Biełarusi. U hetaj razmovie Mitrapalit Fiłaret vykazaŭ svajo zadavalnieńnie tym, što Tadevuš Kandrusievič budzie ciapier nieści svajo pastyrskaje słužeńnie na Biełarusi, a taksama spadziavańnie na dalejšaje supracoŭnictva. Mitrapalit Kandrusievič u svaju čarhu adznačyŭ, što sama hetaja sustreča daje dobruju nadzieju na raźvićcio plonnaha supracoŭnictva i zapeŭniŭ, što budzie zaachvočvać viernikaŭ i duchavienstva Minska-Mahiloŭskaj archidyjacezii aktyŭna ŭdzielničać u sumiesnych mierapryjemstvach, arhanizavanych Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvoju. Akramia taho, ijerarchi bolš kankretna abmierkavali nakirunki supracoŭnictva Pravasłaŭnaj Carkvy i Katalickaha Kaścioła ŭ śfiery navuki i kultury.
Sustreča prajšła ŭ duchu uzajemarazumieńnia i adkrytaści siabroŭ i saratnikaŭ. Ijerarchi pažadali adzin adnamu pośpiechaŭ u dalejšaj dziejnaści i vykazali spadziavańnie na paśpiachovaje raźvićcio ŭzajemaadnosinaŭ”.
Jak kažuć – daj, Boža. Kali sapraŭdy supracoŭnictva budzie ŭ sprava Božych...
Bo možna i zahulacca. Prezydent pažadaŭ sustrecca z udzielnikami kanferencyi. Nu jak nie vykarystać taki povad? Zdajecca, što mienavita dla hetaj sustrečy, a nie dla mitrapalita Fiłareta i vystupu kanfierencyi i prybyŭ terminova ŭ Minsk Tadeuš Kadrusievič.
Što ž takoje jon tak chacieŭ skazać prezydentu?
“Tadevuš Kandrusievič, jaki na praciahu 16-ci hadoŭ ździajśniaŭ pastyrskaje kiraŭnictva archidyjacezijaj Maci Božaj u Maskvie, u svajoj karotkaj pramovie zhadaŭ pra toje, jak niekalki hadoŭ tamu na adnym z pryjomaŭ u Kramli byŭ pradstaŭleny Alaksandru Łukašenku, i tady Prezident spytaŭsia ŭ jaho: «A kali Vy viernieciesia ŭ Biełaruś?». «Voś, ja viarnuŭsia», — dadaŭ arcybiskup, paviedamiŭšy, što 21 vieraśnia hetaha hoda Śviaty Ajciec Benedykt XVI pryznačyŭ jaho arcybiskupam Mitrapalitam Minska-Mahiloŭskim.
Tadevuš Kandrusievič adznačyŭ, što choć jon viartajecca na miesca svajho papiaredniaha słužeńnia, adnak siońnia hetaje «staroje» miesca vyhladaje całkam pa-novamu. Źmianiajecca śviet, šmat źmienaŭ adbyłosia za hetyja hady i ŭ Biełarusi: uźniaŭsia ŭzrovień žyćcia, papryhaželi harady, źjaviłasia sučasnaja infrastruktura, adbyłosia šmat inšych stanoŭčych źmienaŭ. Źmianilisia taksama adnosiny dziaržavy da relihii, dziakujučy čamu siońnia stała bolš miescaŭ dla malitvy, bolš śviataroŭ, bolš mahčymaściaŭ vyznavać svaju vieru.
Razam z tym sučasny śviet stavić pierad nami novyja vykliki: teraryzm, ksienafobija, siekularyzm, maralny relatyvizm, jaki ŭ naš čas stanovicca novym kredo — vyznańniem viery sučasnaha čałavieka. Na hetyja vykliki my pavinny dać naležny adkaz. Heta možna zrabić tolki ŭ supracoŭnictvie ź inšymi kanfiesijami i relihijami. Tamu vielmi vialikaje značeńnie maje siońniašniaja kanfierencyja, arhanizavanaja Biełaruskaju Pravasłaŭnaju Carkvoju, jakaja pryśviečana nadzvyčaj važnaj i aktualnaj dla sučasnaha śvietu temie: suisnavańniu chryścijanstva i isłama. Ja viartajusia z Rasii ŭzbahačanym vialikim vopytam dyjałohu i dobrych adnosinaŭ z vyznaŭcami hetaj relihii.
U śviecie Biełaruś źjaŭlajecca prykładam mirnaha suisnavańnia roznych nacyjanalnaściaŭ, kultur i relihij. Ijerarch paćvierdziŭ svaju adkrytaść da ŭzajemadziejańnia i dyjałohu ź dziaržavaj, ź inšymi kanfiesijami i relihijami, pieradusim z Pravasłaŭnaj Carkvoju, na karyść abarony duchoŭnych i maralnych kaštoŭnaściaŭ, tamu što Kaścioł, choć i adździeleny ad dziaržavy, ale nie izalavany ad hramadstva. Ułada i Kaścioł isnujuć dla naroda, a tamu pavinny ŭzajemadziejničać, i my majem šyrokaje pole dla takoha ŭzajemadziejańnia. Dziakujučy hetamu, na dumku Mitrapalita, Biełaruś moža stać utulnym domam dla ŭsich jaje žycharoŭ, niezaležna ad pachodžańnia i vieravyznańnia. Naprykancy pramovy arcybiskup Tadevuš Kandrusievič pažadaŭ Prezidentu Łukašenku, a ŭ jaho asobie — usiamu biełaruskamu narodu, Božaha błahasłaŭleńnia”.
Ad imia narodu dziakuj za błahasłavieńnie. Praŭda, niejak niaŭtulna nam “u jaho asobie”, ščyra kažučy…
“Asobie” ž patrebna tolki toje, što joj patrebna. I heta sustreča, jak potym stała zrazumiełym, ładziłasia pa sutnaści tolki dla taho, kab zhładzić viadomy kanflikt ź Izrailem. Apraŭdańniam nakont temy antysemityzmu była pryśviečana asnoŭnaja častka aficyjnych repartažaŭ pa ŭsim biełaruskim kanałam.
Heta, kaniešnie, nie aznačaje, što nia treba sustrakacca z uładaj, znachodzić niejkaje uzajemaparazumieńnie. Carkva pavinna dziejničać va ŭsiakich umovach, spryjalnyja jany ci nie. I kali iści na kampramisy, to dobra viedać, što tabie ŭ vyniku handlu imknucca padsunuć. U suviazi z hetym nie pakryŭdzić pamiatać, što šmat u čym pryroda sučasnaj ŭłady niesumiaščalnaja z pryrodaj i chryścijanskaj, i musulmanskaj viery. Tamu jak by my nie žadali “uzajemadziejničać”, heta moža nie atrymacca tamu, što zamiest “šyrokaha pola dla ŭzajemadziejańnia” pakul pole viadomaj idealohii, pad znakami jakoj “uzajemadziejańnie” zvodziłasia da vyniščeńnia viery. I hetyja znaki padzialajuć i ŭ lubym vypadku pieratvarajuć stasunki ŭ supraćstajańnie:
Zaŭtra pravasłaŭnyja adznačajuć pamiać śviatych navamučanikaŭ – tych ludziej, jakija śviedčyli ab chryścijanskaj viery da samoj śmierci svajoj u čas panavańnia toj idealohii i ŭłady, jakaja miecić siabie hetymi znakami.
Zaŭtra ž chryścijanie inšych kanfesij taksama zaklikajuć pakajacca ŭ hrechu kamunizmu i ŭzhadać jahonyja achviary. Hetaje supadzieńnie atrymałasia vypadkova… A moža i zusim nievypadkova?
