Viečnaja pamiać viečnamu zeku!
Jon tak i zastaŭsia vyprabavańnie i dla sučasnaha hramadstva. Jakim by “bazisam” jon nia byŭ, ale jaho faktyčna chavali, zamoŭčvali, trymali jak “zeka na piensii”. Pry ŭsiej jahonaj “łajalnaści” jon zastavaŭsia pahrozaj dla iłžy.
Sałžanicyn biezumoŭna epachalnaja asoba. Možna pa-roznamu da jaho stavicca. Možna ŭzhadvać jahonuju “imperskaść”, zanadta niekrytyčny pohlad na sučasnuju rasiejskuju ŭładu i h. d.
Jak, naprykład skazaŭ Juryj Chaščavacki, “ia krytyčna staviŭsia i staŭlusia da apošniaha etapu tvorčaści Alaksandra Sałžanicyna. Ja nie razumieŭ i nie razumieju dahetul jahonych pohladaŭ na rasiejskuju impieryju, na toje, jak jon razhladaŭ pryznačeńnie Biełarusi jak prydatka Rasiei. Hetak ža jon hladzieŭ i na Ŭkrainu. Jon, ułasna kažučy, staŭ u apošnija hady bazisam dla novaj chvali ruskaha šavinizmu. I tym nie mienš ja pryznaju, što heta vialiki čałaviek, jaki zrabiŭ dla nas šmat u svoj čas – raskryŭ nam vočy”.
I jašče jon ža kaža: “Sałžanicyn byŭ vialikim vyprabavańniem dla hramadstva. Voś i zaraz my nazirajem, jak ludzi kažuć, što Sałžanicyn byŭ vialikim čałaviekam. Ale davajcie ŭspomnim, jak hetaha ža Sałžanicyna ŭ 1960-ja – 70-ja hady ckavali, jak hramadstva pravodziła schody asudžeńnia piśmieńnika, jak usia kraina klajmiła jaho. A čamu ža tady praktyčna nichto, akramia Rastrapoviča, jaki prytuliŭ jaho na svajoj dačy, nie staŭ na jaho abaronu? Čamu tak adbyvajecca? Značyć, niešta nie tak u hetym hramadstvie, jakoje tak chutka i ŭzdymaje na ščyt ludziej, i tak chutka zrynaje ich z hetaha ščyta, a paśla znoŭ tudy ža ŭzdymaje. Heta śviedčyć ab niaśpiełaści taho hramadstva, u jakim my žyviem”.
I, treba dadać, jon tak i zastaŭsia vyprabavańnie i dla sučasnaha hramadstva. Jakim by “bazisam” jon nia byŭ, ale jaho faktyčna chavali, zamoŭčvali, trymali jak “zeka na piensii”.
Pry ŭsiej jahonaj “łajalnaści” jon zastavaŭsia pahrozaj dla iłžy.
Viečnaja pamiać!
