Mickievič pad Vaładarkaj
Uračystaje adkryćcio pomnika Mickieviču ŭ Miensku prachodziła pad znakam histaryčnych analohij. Pramoŭcy — jak z polskaha, tak i ź biełaruskaha bakoŭ — niamała havaryli pra toje, kolki hora i niaščaściaŭ prynieśli hetaj ziamli akupanty.
U kantekście asoby Mickieviča vychodziła, što majucca na ŭvazie jakraz akupanty z uschodu. Charakterna i toje, što miesca, dzie prachodziła mierapryjemstva, ščylna ačapili dziasiatki specsłužbistaŭ u cyvilnym. Nibyta havaryć pra svabodu i akupacyju možna było tolki tam — za ačapleńniem…
Pomnik musili pastavić jašče ŭ 1998-m, na 200-hodździe Adama Mickieviča. Ale finansavyja ciažkaści (što ŭźnikli, napeŭna, z palityčnych pryčynaŭ — kali chto nia pamiataje, heta byli hady zamiatalinščyny) zaciahnuli pracu i ŭstalavańnie až na piać hadoŭ. U minułuju subotu, 4 kastryčnika, tvor skulptaraŭ Andreja Zaśpickaha i Alaksandra Finskaha, pry ŭdziele architektara Ryhora Fiodarava, źjaviŭsia ŭ skvery na skryžavańni Haradzkoha Vału i Niamihi.
U dzień adkryćcia ŭ skviery sabralisia sotni ludziej, siarod jakich byli viadomyja palityki, hramadzkija i kulturnyja dziejačy, dyplamaty. Dziasiatki ahientaŭ specsłužbaŭ pilnavali biaśpieku hramady.
Poŭny varyjant artykuła hladzicie ŭ haziecie "Naša Niva".
