Kali žychary Łathalii razmaŭlajuć pa-biełarusku?
Palavyja daśledavańni pravioŭ polski linhvist.
Vydali pierakład polskamoŭnaj manahrafii Mirasłava Jankoviaka «Biełaruskija havorki ŭ Krasłaŭskim rajonie Łatvii».
«Nadzvyčaj zachaplalnym rehijonam apynuŭsia Krasłaŭski rajon, jaki znachodzicca ŭ paŭdniovaj častcy Łathalii la miažy ź Biełaruśsiu. Jon ujaŭlaje saboj svojeasablivaje pamiežža pamiežžaŭ, dzie pobač žyvuć bałty (łatyšy, łathały, letuvisy), słavianie (rasiejcy, palaki, biełarusy, ukraincy), sutykajucca roznyja vieravyznańni (katalicyzm, pravasłaŭje, luteranstva i staravierstva). Tut suisnujuć i ŭzajemapranikajuć try movy (łatyšskaja, rasiejskaja i polskaja), a taksama šmatlikija havorki (łathalskija, biełaruskija i paŭnočnakresovyja polskija», — tak tłumačyć vybar temy i terytoryi dla daśledavańnia linhvist.
Pa słovach aŭatara,
kali biełaruskaja mova na Biełastoččynie i Vilenčyščynie daśledavałsia, to na Smalenščynie, Čarnihaŭščynie i ŭ Łathalii faktyčna nie.
«Bolš za 100 hadoŭ tamu ŭ adnym z artykułaŭ Jaŭchim Karski napisaŭ, što praz 100 hadoŭ biełaruskich havorak užo nie budzie, bo jany nie vytrymajuć nastupu rasiejskaj albo polskaj movy.
Minuła ŭžo cełaje stahodździe, a biełaruskija havorki ŭ Łathalii zachavalisia ŭ davoli dobrym stanie»,
— kanstatuje aŭtar.
Biełaruskija havorki ŭ Krasłaŭskim rajonie Łatvii. Sacyjalinhvistyčnaje daśledavańnie / Mirasłaŭ Jankoviak / Pierakład z polskaj. — Biełastok: Biełaruskaje histaryčnaje tavarystva; Vilnia: Instytut biełarusistyki, 2012. — 288 s.
