Špacyr mumij pa Paryžy
Pra novuju stužku Luka Biesona «Nievierahodnyja pryhody Adel» piša Liza Kavalčyk.
«Nievierahodnyja pryhody Adel», pryhodnickaja stužka, Francyja, 2010, 105 chv., rež. Luk Bieson).
Aŭtar «Nikity», «Piataha elemientu», «Padziemki» i «Leona» pračynajecca ŭ siabie na vile. Padychodzić da siervanta. Tak, čym by častavać publiku hetym letam? Marskimi rabaŭnikami? No, no! Niadaŭna ž byli «Piraty Karybskaha mora»… Zabojcy-kibarhi? Letaś chapiła: «Terminatar-4» i «Transformiery-2». Tak, chto zastaŭsia na zapas? Mumii, dynazaŭry i telepaty. Dyk kaho b ŭziać na ŭzbrajeńnie?
«O-la-la, — azaraje raptam Luka Biesona, — u mianie ideja: abjadnać usich u adnym filmie!»
Hetym razam patryvožyć spakoj mumijaŭ francuzkamoŭnaja Indyjana Džons, jakaja amierykanskamu prafiesaru archieałohii ŭ matki hadzicca, bo ščyruje na nivie antykvarnaha mahiłakapalnictva ŭ dziasiatyja hady XX st. Ale ŭ adroźnieńnie ad inšych šukalnikaŭ adrenalinu, Adel Błan-Siek ad mumij drapaka nie daje, chutčej naadvarot: choča pryvieści adzin pačarnieły ad času ekziemplarčyk u Paryž. Zaduma — ažyvić mumifikavanaje cieła, jakoje kaliści było lekaram, kab toj dapamoh vylekavać sparalizavanuju siastru. Ažyŭlać miedyka ŭ pialuškach Adel choča pry dapamozie prafiesara-ekstrasensa. I ŭsio by išło spraŭnym paradkam, pakul pradstaŭnik francuzskich akademičnych kołaŭ nie pačaŭ paralelna ažyŭlać usialakaje roznaje, naprykład pteradaktyla ź miascovaha paleantałahičnaha muzieja. Jaki pasaž!
Bieson kaža, što jaho recept zmahańnia z suśvietnym kryzisam, heta zdymać stužki kštałtu «Adel», film «lohki i viasioły». Što ž, paśla ŭdara pa hałavie dubinaj taksama robicca lohka i viesieła. I ŭ Biesona idyjotami robiacca ŭsie pahałoŭna. Pieršym dastałosia paryskim śledčym. A jašče — bieduiny, jakija mieli niaščaście naradzicca na radzimie mumijaŭ, u Jehipcie. Bieson ničoha novaha nie prydumaŭ — pajšoŭ uśled za jeŭrapiejskim stereatypam. Jak arab, dyk dvuch hatunkaŭ: patałahičny złydzień z hniłymi zubami ci naiŭny chłopčyk-zvanočak z šoŭkavymi vačyma. I samaje škodnaje — niedaraźvitym režysior vystaviŭ hledača.
En, de, trua! Adkryŭšy rot paśla «Padziemki» i «Piataha elemienta», hladač čakaŭ niečaha takoha, biesturbotnaha i ŭźniosłaha ŭvadnačaśsie ad hetaha viečna ŭskudłačanaha dziadźki i ad jahonych buntarskich mił jovavič i natałak portman, jakija proćmu hadoŭ tamu naabiacali marcypanaŭ u śmiatanie i novaha-novaha kina. Vuala! Film «Nievierahodnyja pryhody Adeli» nahadvaje kašmary dziacinstva, kali razhortvaješ na vulicy strakaty fancik znojdzienaj cukierki, a tam druhi užo skamiečany, a za roham čuvać zdušanaje chichikańnie. Stužka, zroblenaja pavodle znakavaha dla francuzaŭ komiksa Žaka Tardzi, mahła zrabicca pośpiecham, a stalisia łamańniem kamiedyi. Bieson, vyvaliŭšy rossypy pryhožych artefaktaŭ na pačatku, chutka ich zharnuŭ i, kinuŭšy hledača pasiaredzinie svajho ž ułasnaha filma, pajšoŭ pa čyrvonym dyvanie dapivać furšetnuju šampań.
Adno suciašeńnie dla nas — kadry ź niaśpiešnym i adtul kranalnym špacyram ažyłych mumij pa načnym Paryžu, a taksama Adel, jakaja siadaje na «Tytanik» pad zasłonu.
