Kod Van Hoha
sprabuje rasšyfravać u svajoj novaj knizie «Biuvar» mastak i litaratar Uładzimir Siŭčykaŭ.
sprabuje rasšyfravać u svajoj novaj knizie «Biuvar» mastak i litaratar Uładzimir Siŭčykaŭ. Časam pierajmajučy formu vanhohaŭskich ščymlivych listoŭ da brata (Vinsent usio žyćcio listavaŭsia sa svaim bratam Tea), Uładzimir Siŭčykaŭ stvaryŭ ese «Zahadki Vincenta». Ale «Zahadki Vincenta» — nie žyćciapis u styli znakamitaj apovieści Irvinha Stoŭna «Praha da žyćcia». U ese bijahrafija spadara Žyvapisa — adno ŭradlivaja hleba dla razvahaŭ pra pryrodu tvorčaści, karanioŭ mastakoŭstva, a taksama kluč da razumieńnia dziŭnaha i supiarečlivaha źjavišča — žyćcia z talentam.
Niastača, nieviadomaść, mientalnyja chvaroby, siamiejnaja nieŭładkavanaść — pryvatnaje žyćcio vialikaha hałandskaha mastaka, što napoŭniŭ śviežym alejem zairžełyja koły suśvietnaha žyvapisu, było zakładnicaj, saŭdzielnicaj i ŭvadnačaśsie abvinavacielkaj jahonaha talentu. Tvorčaść Van-Hoha biezupynku patrabavała achviaraŭ, prajaŭlajučysia ŭ svajoj nieprychavanaj biaźmiežnaści. Na advarotnym boku Miesiaca choładna i ciomna, a za ŭdoranaść davodzicca płacić. I nie važna pa jakim śviaciła chodzić niebie: hałandskim ci biełaruskim.
Akramia ese «Zahadki Vincenta» ŭ knihu «Biuvar» uvajšli padarožnyja natatki «Miunchaŭzenaŭ kamień, abo pilihrymka ŭ Kryviju», a taksama razhornutaja hutarka z polskim ambasadaram Hienrykam Litvinom.
Uładzimir Siŭčykaŭ. Biuvar. Manałohi i dyjałohi. Minsk: «Radyjoła-plus», 2009, — 120s., 365 as.
