«Kostki ad ryby na talercy jon składaŭ akuratnaj jalinkaj». Biełarusy raskazali, što ich raźjušvaje ŭ partniorach
Vydańnie CityDog.io praviało ŭ svaim instahram-akaŭncie apytańnie na temu taho, što biełarusaŭ i biełarusak razdražniaje ŭ ich partniorach i partniorkach. I voś jakija adkazy ad čytačoŭ jany atrymali.
Safija (36 hadoŭ): «Raniej jon byŭ hatovy na luby kipiš, a ciapier lanujecca»
Safija i jaje partnior amal 9 hadoŭ razam, jany nie bralisia šlubam. Pa słovach dziaŭčyny, raniej mužčyna byŭ hatovy na luby kipiš, ale z časam źjaviłasia peŭnaja lenaść i «ciulennaść», a na prapanovu kudyści schadzić jana ŭsio čaściej čuje: «A navošta?»
«Mnie časta chočacca niejkaj aktyŭnaści i ruchu: ad banalnaj prahułki da raptoŭnaha nievialikaha padarožža — dy chacia b za 100 kiłamietraŭ ad doma. Ale apošnim časam heta majo žadańnie raźbivajecca ab imknieńnie partniora zastacca doma, adpačyć i palažać.
Raniej było tak: «A pajechali pahladzim staruju siadzibu?» — «A pajechali!» A ciapier zamiest hetaha «pajechali» ja čuju: «A kali? A navošta? A z kim? A što tam rabić?»
Kali ŭ mianie nie chapaje ciarpieńnia na ŭhavory, ja idu hulać adna ci jedu kudyści ź siabrami. Z partnioram my z-za hetaha nie svarymsia, ale byvaje, što jon kryŭdzicca, choć chutka adychodzić, tamu što razumieje, što zastacca doma było jaho asabistym vybaram.
Časam jon spraŭlajecca sa svajoj lanotaj i ŭsio ž zhadžajecca na niejkija aktyŭnaści — i kožny raz atrymlivaje ad ich zadavalnieńnie. Ale kab heta adbyłosia, mnie davodzicca prykładać šmat namahańniaŭ i ŭhavorvać jak maleńkaje dzicia. I heta raźjušvaje».
Jaŭhien (20 hadoŭ): «Dziaŭčyna ŭvieś čas kaža, što kachaje, a dla mianie heta vyhladaje falšyva»
Jaŭhien sustrakajecca sa svajoj partniorkaj amal 2 hady, ciapier jany žyvuć razam.
«Ja doŭha šukaŭ takoha čałavieka: jana pryhožaja, razumnaja, kłapatlivaja i dobraja ŭ adnosinach da ludziej — asabliva da mianie. Da sustrečy ź joj ja niačasta sustrakaŭsia z takimi prajavami kachańnia, jak štodzionnyja napaminy ŭsłych pra toje, što mianie kachajuć, šanujuć i pavažajuć. A jašče jana ŭvieś čas dasyłaje mnie miłyja stykiery ŭ telehramie abo durnyja dalikatnyja videa, u jakich uvieś čas adny i tyja ž žarty pra adnosiny, rasstavańnie, sumiesny pobyt i inšaje.
Ja sam pryvyk prajaŭlać kachańnie niepasredna dziejańniami: dapamohaj, kłopatam, zhodaj na kampramisy, roznymi žestami. Tamu dla mianie prajavy simpatyi mienavita ŭsłych (naprykład, słovami «ja ciabie kachaju/abažaju») vyhladajuć falšyva. Zanadta dobra, kab być praŭdaj.
Pry hetym dziaŭčyna pakazvaje svajo kachańnie nie tolki słovami, ale i dziejańniami. Ale voś hetyja prykryja drobiazi čamuści vyklikajuć u mianie adčuvańnie nienaturalnaści i infantylnaści. Adčuvaju niajomkaść i sumnievy ŭ praŭdzivaści słoŭ, choć u cełym mianie heta nie adšturchoŭvaje. Dumaju, heta pieryjad ejfaryi «cukierkava-bukietnaha pieryjadu», u partniorki jon dahetul nie skončyŭsia.
Hety momant ja šmat razoŭ i sam analizavaŭ, i ź dziaŭčynaj abmiarkoŭvali. Jana kaža, što joj važnyja padobnyja prajavy, heta jaje «mova kachańnia». Ja ž pryjšoŭ da vysnovy, što majo takoje staŭleńnie da jaje słoŭ — heta chutčej prablema maich ustanovak i adsutnaści padobnaha dośviedu.
Tym nie mienš ja zmaniu, kali skažu, što heta piaščota mnie padabajecca. Prosta ja navučyŭsia ź joj mirycca, tamu što pavažaju patrebu dziaŭčyny kazać, čuć i bačyć padobnyja rečy, — ale atrymlivać ad ich zadavalnieńnie ja pakul nie mahu».
Julija (38 hadoŭ): «Viačerać jon moh i dźvie hadziny»
Julija ciapier nie ŭ adnosinach, ale ŭzhadvaje, što ŭ apošnim partniory jaje zaŭsiody razdražniała, jak jon pavolna jeść.
«U jaho vielmi arystakratyčny padychod da pryjomaŭ ježy — viačerać jon moh i dźvie hadziny, pakieplivajučy ź mianie, što ŭ mianie rabski sposab pahłynańnia ježy: maŭlaŭ, ja sieła, za 15 chvilin usio ŭ siabie zapichała i pajšła. A ja pa svajoj natury prosta dastatkova chutkaja plus nie lublu jeści chałodnuju ježu.
A jašče jamu nielha było źmiešvać ježu ŭ talercy. Kali ja, naprykład, lublu pieramiašać piure z padliŭkaj, to ŭ jaho pavinna być usio paasobku: voś tut bulbačka, voś tut miaska z padliŭkaj, a voś tut sałat — i pažadana ŭ asobnaj pijale.
Ale samy siur dla mianie — heta jak jon jeŭ rybu. U jaho navat kości lažali jalinkaj, adsartavanyja pa daŭžyni. Choć ty hetu talerku na vitrynu vystaŭlaj!
Mianie ŭsio heta žudasna złavała, tamu što na jaho fonie ja siabie adčuvała nieachajnicaj, jakaja navat jeści nie ŭmieje. Składana».
Anastasija (22 hady): «Adčuvaju siabie prydatkam biez prava vybaru ci hołasu»
Anastasija sustrakajecca sa svaim chłopcam kala dvuch hadoŭ, apošnija try miesiacy para žyvie razam u Litvie. Dziaŭčynie nie padabajecca, što časam pry płanavańni jon zabyvajecca ŭličvać, što ŭ jaje mohuć być inšyja žadańni. I časam pra svaje rašeńni partnior paviedamlaje pastfaktum.
«Takoje adčuvańnie, što ŭ jaho hałavie pa defołcie jość niejkaja ŭstanoŭka, što ja abo pahadžusia ź niejkim jaho rašeńniem, abo znajdu sposab dałučycca. Mianie heta kryŭdzić. Adčuvaju siabie niejkim prydatkam, jakoha pazbaŭlajuć prava vybaru ci hołasu.
My ŭžo abmiarkoŭvali hetu temu, i ja kazała, što z-za takich jahonych vychadak mnie nie zaŭsiody chočacca płanavać niejkuju dalejšuju budučyniu abo ŭjaŭlać, dzie my budziem praz paru-trojku hadoŭ, tamu što mnie strašna rasčaravacca. U adkaz jon supakojvaŭ mianie i kazaŭ, što zaŭsiody pamiataje i dumaje pra mianie. Chacia ja baču, byccam u jaho navat niama takoha varyjantu, što my možam razyścisia ci zajmacca čymści paasobku.
Naprykład, adnojčy my razmaŭlali, i jon pačaŭ natchniona raskazvać, što choča razam ź siabram zapuścić adzin prajekt. Ale, jak ja zrazumieła ŭžo ŭ pracesie, zapusk mieŭ na ŭvazie pierajezd u inšuju krainu — bolš čym na hod i pa-za miežami ES. U niejki momant ja jaho pierapyniła i spytała, ci ŭklučaje hety płan mianie, na što jon adkazaŭ, što ja, kaniešnie, pajedu ź im.
Z adnaho boku, mianie heta supakoiła, bo jon nie sumniavaŭsia i nie vahaŭsia ni siekundy. Ale ź inšaha boku: a jak ža maje žadańni i płany? Ich znoŭ nie ŭličyli? Mianie heta zasmuciła i navat krychu napałochała. A kali ja spytała nakont majoj lehalizacyi ŭ novaj krainie, jon skazaŭ, što možna budzie i raśpisacca, kab spraścić praces.
U cełym u nas dobryja adnosiny, i adnojčy ja chacieła b vyjści za jaho zamuž. Ale chaciełasia b zrabić heta pa žadańni, a nie pa nieabchodnaści.
U apošni čas ja baču, što jon starajecca dzialicca sa mnoj svaimi płanami jašče na momancie abdumvańnia, a nie ŭ kančatkovym punkcie, ale ŭsio adno atrymlivajecca, što jon užo prydumaŭ niekalki mahčymych varyjantaŭ, nie spytaŭšy, čaho chaču ja. Pakul pracujem nad hetym, ale mianie ŭsio roŭna niepakoić heta tema».
Čytajcie taksama:
