Za piać chvilin da navahodniaha zvarotu Śviatłany Cichanoŭskaj u Biełarusi zabłakavali Jutub
Jutub byŭ niedastupny prykładna z 23:45 da 0:05. Pra heta paviedamlajuć čytačy «Našaj Nivy» z roznych haradoŭ krainy.
Jutub hetyja 20 chvilin adkryvaŭsia tolki praz VPN.
Voś zvarot Śviatłany Cichanoŭskaj na jaje staroncy ŭ Jutubie:
A heta zvarot u kanale «Našaj Nivy» ŭ TH, kali ŭ vas nie adkryvajecca Jutub:
Zvarot byŭ zrobleny ŭ formie dyjałohu Śviatłany Cichanoŭskaj ź ludźmi. Jany zaklikała da vytrymki i ŭpartaści ŭ adstojvańni svaich ideałaŭ.
Rekvizitar 1: Bačyła, jak znoŭ kurs dalara vyras?
Rekvizitar 2: Aha, kolki ž jon budzie kaštavać u nastupnym hodzie?
Asistentka režysiora: Znoŭ čerhi na miažy! Baćki ŭžo 20 hadzin sprabujuć vyjechać.
Apieratar: U mianie ŭ pašparcie staronki skančajucca. U Biełaruś jechać nie varyjant. A tut lehalizavacca nie atrymajecca…
Režysior: Siastru stryječnuju na pracy zatrymali. Usio praz fota na pratestach u telefonie.
Hrymior: Śviatłana, ci hatovyja da novaha hodu?
Śviatłana: Viedajecie, maja kamanda ź mianie navat žartuje z-za hetych ciažkich uzdychaŭ. Havorać, što ŭ ich usia stomlenaść śvietu.
Hrymior: A chiba heta nie tak? Chiba vy nie stamilisia?
Śviatłana: Nu, kaniešnie, stamiłasia. Ja ž taki ž čałaviek, jak i vy, i mnie taksama chočacca, kab žyćcio było spakojnym i pradkazalnym. Časam zdajecca, što śviet varjacieje. Chto b moh padumać, što nam, biełarusam, vypaduć takija vyprabavańni.
Aśviatlalnik: Tak. Mnie zdajecca, my ŭsie stamilisia ad taho, što adbyvajecca navokał. I siłaŭ nie chapaje, kab rabić niešta dalej.
Śviatłana: Heta praŭda. Usie stamilisia ad niehatyvu. Ceny rastuć. Ludziej uvieś čas zatrymlivajuć. Vizy nie atrymać. Viadoma, chočacca schavacca, kab ciabie nie nichto nie čapaŭ, i žyć svaim žyćciom.
A ŭjavicie sabie, jak stamilisia tyja, chto ŭ turmach. A ich tysiačy. Stamilisia čakać, stamilisia spadziavacca, stamilisia vieryć. Jak stamiŭsia Pavieł Kučynski z horada Maładziečna, u jakoha rak. A tam sotni ludziej, jakim patrabujecca miedyčnaja dapamoha. Jak stamiłasia žonka Bialackaha dabivacca choć niejkaj viestački ad muža. A dzieci — raści biez mam i tat.
Viedajecie, adkul ja čerpaju siły? Kali ja ŭstaju ranicaj, ja dumaju pra tych, kamu jašče ciažej. I tak baluča ad hetaha… Ale hety bol i złość ja pieratvaraju ŭ enierhiju.
Hukarežysior: Darečy, ja časta dumaju, što rabić: prystasoŭvacca da taho, što jość, ci mieć nadzieju — što ŭ budučyni niešta źmienicca?
Śviatłana: Voś vy kažacie — «mieć nadzieju, što niešta źmienicca». Ale ž na adnoj nadziei daloka nie pajedzieš. I prystasoŭvacca taksama nie treba.
Padumajcie, moža, vy ŭžo robicie štości. I nie treba heta abiasceńvać. Navat kali zdajecca, što ŭ hetym niama ničoha hrandyjoznaha.
Pryhadajcie «Marafon salidarnaści». Da jaho dałučylisia ludzi z 86 krainaŭ śvietu. I heta byŭ nie prosta pryhožy žest, a realnaja dapamoha našym palitviaźniam i ich blizkim.
Pryhadajcie, jak doktar, jakomu daviałosia źjechać u Polšču, praciahvaje kansultavać svaich pacyjentaŭ z Navapołacka, tamu što jany ŭžo 2 miesiacy nie mohuć uziać tałončyk u palikliniku.
Ci jak žančyna ź Pinska, što razdrukavała ŭlotki «nie vajnie», raskidała ich pa susiedziach. A tam u jaje čynoŭniki žyvuć. Padajecca, nievialikaje dziejańnie, ale jakoje śmiełaje!
Časta nam zdajecca, što takija prostyja rečy naŭrad ci niešta źmieniać. Adnak mienavita ź ich pačynajucca značnyja pieramieny.
Navat maja vaśmihadovaja dačka, jakaja nikoli nie mieła biełaruskamoŭnaha asiarodździa, niadaŭna zajaviła, što choča razmaŭlać na rodnaj movie. I ciapier kožny dzień u mianie pačynajecca sa słovaŭ «Dobraj ranicy!».
Dekaratarka: Ja voś tut čytaju pra vašyja sustrečy z roznymi palitykami. Heta značyć, što pra nas nie zabyli?
Śviatłana: Nie, viadoma, nie zabyli. Nas padtrymlivajuć i hatovyja dapamahać. Ale vy ž nie dumajecie, što pryjdzie Bajden ci Makron, i vyrašyć našyja prablemy za nas?
Zrabić heta možam tolki my sami. Tolki ad nas z vami zaležyć, jak buduć stavicca da Biełarusi. Nam buduć dapamahać tolki tady, kali my budziem dapamahać adno adnamu.
I my robim heta ŭsio nie dziela čahości abstraktnaha, my chočam vielmi zrazumiełych i prostych rečaŭ, i chočam ich zasłužana.
My chočam viarnuć naš dom, i być u im haspadarami. Chočam pačuvacca ŭ biaśpiecy. I žyć u krainie, dzie ŭłada pavažaje ludziej, a nie pahardžaje imi.
Asistentka režysiora: Ale my ŭžo stolki razoŭ sprabavali…
Śviatłana: I heta jašče raz dakazvaje, jakaja niazłomnaja ŭ nas nacyja! Navat u samych składanych umovach, paśla niaŭdałych sprobaŭ my nie kryčali «Usio prapała!», a šukali novyja sposaby damahčysia svaich metaŭ.
I my šmat čaho damahlisia. Časta — nie dziakujučy, a nasupierak.
Nasupierak represijam zapuskajem inicyjatyvy i adnaŭlajem miedyja.
Nasupierak rusifikacyi razmaŭlajem pa-biełarusku i adznačajem nacyjanalnyja śviaty.
Nasupierak novym ukazam i padatkam pradprymalniki raźvivajuć svoj biźnies.
Miedyki ratujuć žyćci, niahledziačy na adsutnaść lekaŭ. A našyja babuli ŭžo nie vierać prapahandzie, tamu što ŭnuki navučyli ich hladzieć YouTube.
I ŭsio heta my robim, niahledziačy na stomlenaść, złość i rasčaravańnie…
Apieratar: A sapraŭdy ž — biełarusy krutyja!
Śviatłana: I nam užo varta pačać siabie canić!
Bo my, biełarusy, majem vynoślivaść, kab adkazvać na vykliki. Kreatyŭ, kab stvarać novaje. Sumlennaść, kab pryznavać pamyłki. Pracavitaść, kab bracca navat za samyja składanyja zadačy. I vialikaje serca, kab dapamahać adno adnamu.
I nie zabyvajciesia kožny dzień nahadvać sabie pra heta.
Režysior: Uvaha, zastałosia paru siekund da zapisu. Paśpiašajciesia!
Śviatłana: Paśpiašajciesia… My zaŭsiody kudyści śpiašajemsia. Skončyć pracu, paśpieć usio pa chacie, pračytać važnyja naviny… Ale zaraz, kali my pravodzim hety niaprosty hod, vaźmicie maleńkuju paŭzu. Vydychnicie.
Padumajcie pra čałavieka, jakoha za ŭsim, što adbyvajecca, lahčej za ŭsio zabycca — pra siabie. Bo kožny z nas — žyvy čałaviek, jaki zasłuhoŭvaje kachańnia, pavahi i kłopatu.
Znajdzicie toje, za što vy saboju hanaryciesia — upeŭniena, takoje jość. Skažycie sabie dziakuj. Za toje, što vydužali, nie ačarśćvieli.
Viedaju, moža zdavacca, što navokał chaos. Lohka zabłytacca i stracić siabie. My ŭsie roznyja. Ale pamiatajcie, u nas zaŭsiody jość toje, što nas abjadnoŭvaje.
Darahija maje biełarusy!
U mianie niama adkazaŭ na ŭsie pytańni. Ja nie viedaju, što nas čakaje ŭ novym hodzie. I ja nie budu kazać vam, što ŭsio budzie dobra.
Mnohija rečy nam davodzicca rabić nasupierak. Ale ŭ novym hodzie ja chacieła b, kab u nas z vami było mienš «nasupierak» i bolš «dziakujučy».
Dziakujučy salidarnaści, my zmožam vyzvalić palitviaźniaŭ.
Dziakujučy našamu adzinstvu, my zdabudziem novych sajuźnikaŭ u śviecie.
Dziakujučy našaj mudraści, budziem rabić mienš pamyłak.
Dziakujučy našamu žyćcialubstvu — bolš uśmichacca i padtrymlivać adno adnaho.
I hałoŭnaje, dziakujučy sile našaha narodu, krok za krokam razam iści da svabodnaj i niezaležnaj Biełarusi.
