Aŭtabany i mieniestreli, abo sieans masavaj muzyčnaj miedytacyi
Etna-trya «Trojca» nie zbajałasia hrypu, jak i addanyja prychilniki tvorčaści hurtu.
 i |
 |
Etna-trya «Trojca» nie zbajałasia hrypu, jak i addanyja prychilniki tvorčaści hurtu. 15 listapada ŭ niadzielu vialikaja zała «Kazy» była poŭnaja ludziej.
Apošni pierad kancertam tydzień zachoŭvaŭ tryvožnuju intryhu: ci nie admovicca ŭśled za rasijskaja papsovaj zorkaj Valeryjaj naša «Trojca» ad vystupleńnia. Kirčuk i kampanija, adnak, virusaŭ nie spužalisia i kancert dali.
Pierad pačatkam viečaru na ŭvachodzie ŭ zalu išoŭ bojki handal knihaj Ivana Kirčuka «Aŭtabany i mieniestreli». Hety svojeasablivy dziońnik muzyčnych vandrovak pa Jeŭropach i radzimie, nadrukavany paŭtysiačnym nakładam, razychodziŭsia, jak haračyja piražki.
Jubilejny kancert, a «Trojcy» ŭžo 10 hadoŭ, zdymaŭ telekanał ANT, tamu pieršymi na scenu vyjšli Rusłana Hasanava i Ivan Vabiščevič.
Jany pavitali publiku, raskazali pra rusałak i čaraŭnikoŭ dy abviaścili pra pačatak kancerta. Trya muzykaŭ nie prymusiła siabie čakać. Zrešty, zabiahajučy napierad, možna adznačyć, što ŭsie ŭbačanyja mnoj kancerty hurta adbyvalisia biez zatrymak, stroha pilnujučysia prahramy (Ivan Kirčuk lubić časta nahadvać, što heta ŭ restaranie možna zamović pieśniu, a ŭ ich — prahrama).
 |
 |
Mahčyma, heta vynik vandrovak pa aŭtabanach, ale padajecca, što praŭda ŭsio ž chavajecca ŭ inšym. Jak sapraŭdny šaman, čaraŭnik ad muzyki, ciaham usiaho vystupu Kirčuk trymaje svaich słuchačoŭ u stanie miedytacyi.
Źmianiajučy kampazicyju za kampazicyjaj, supravadžajučy ich niaźmiennymi nietaropkimi i niahučnymi kamientarami, lider «Trojcy» niby zavarožvaje zału — nie daje zusim zanurycca ŭ miedytatyŭnaje śnieńnie, ale i ŭ skoki nie puskaje, svoječasova robiačy pierapynak na čarhovuju pokazku. A dapamahaje jamu ŭ hetym aśviatleńnie: pa scenie, ścienach, stoli, začaravanych tvarach hledačoŭ pieralivajucca kolery — zialony, žoŭty, sini, pamarančavy, fijałkavy, čyrvony…
I voś što dziŭna: nakolki byłaja cekoŭskaja zała nieprystasavanaja da rok-kancertaŭ, nastolki jana, napoŭnienaja davierchu kolerami i hukami, amal idealna pasuje muzyčna-śpirytyčnym sieansam «Trojcy».
U niadzielu prahučali novyja tvory kalektyvu, pieśni, što nie vykonvalisia raniej na žyvych kancertach, a taksama kampazicyi z apošnich dvuch albomaŭ.
Kirčuk nie admoviŭ sabie padražnić prychilnikaŭ «ciažkaj» muzyki, zajaviŭšy, što pieśni z apošniaj płytki «Žar-žar» zanadta ciažkija, a tamu prahučać u akustyčnym varyjancie. Što ž, moža, kali i pačujem ad «Trojcy» na jakim siaredniaviečnym feście kolki muzyčnych ekśpierymientaŭ u styli polskaha «Open Folk».
