Na rašotcy- heta prosta smažanaje na vuholli miasa abo ryba, ci harodnina, a nie šašłyk. Klasyčny šašłyk usio ž abaviazkova na šampury, i smak u jaho svoj bo miasa mieniej vysychaje i ŭ mienšaj stupieni nabiraje dymu(bo jon mianiaje smak, kali jaho zašmat). Kavałačkaŭ pavinna być šeść (arabskaja nazva "šeść kavałkaŭ miasa")), jany nie pavinny być małymi(na rašotku takija dakładna nia ŭciśnieš), praź što siaredzina j zastajecca sakavitaja, navat niatłustaje miasa nia budzie suchoje. Nu, i pieravaročvać šampur nad vuhollem nia bolš za try razy, dla čaho žar pavinny mieć bolš-mienš roŭnuju tempieraturu jak maha daŭžej, ciahom usiaho pracesa. Nu, i samaje (!) hałoŭnaje, adkazny za šašłyk pavinny mieć pazytyŭny j navat dušeŭny nastroj, vypramieńvać stanoŭčuju enerhietyku, spytvać asałodu ad samoha pracesu j farbaŭ navakolnaha piejzažu,.. bo ŭsio heta ŭ vyniku pieradajecca spravie jaho ruk ! Ni ŭ jakim razie nielha sierdzić adkaznaha za šašłyk, žančyny pavinny adorvać jaho miłymi ŭśmieškami, ŭvahaj dy pachvałoj, a mužčyny ŭsiak prajaŭlać salidarnaść i padtrymku ! U takim razie šašłyk budzie vielmi smačny, prosta čaroŭny, i pojdzie na karyść... Praŭdu kažu.
a asabliva ŭ harach.. tak, horac?)