Voś Azhura to možna nazyvać biełaruskim skulptaram, u adroźnieńnie ad (naprykład) Cadkina, ad Šahała (kali kazać pra mastakoŭ). Bo jon pracavaŭ u rečyščy (aficyjoznaj) biełaruskaj kultury, stvaraŭ partrety jaje dziejačoŭ i ŭsialak zaśviedčyŭ hetuju svaju zasvojenaść.

A što da mastakoŭ paryžskaj škoły, abo kłasikaŭ litvinskaj litaratury i muzyki XIX st. - nielha ich nazyvać biełarusami, "biełaruskimi". Suviaź z sučasnaj krainaj praź miesca naradžeńnia - tak, važna zhadvać, nakštałt "miast. Mastakovičy... ciapier u Biełarusi"

Prosta takaja fieadalna-biurakratyčnaja "biełarusizacyja", jakaja pryniataja ŭ śviedamickim patryjatyźmie, nasamreč škodnaja. Bo jana padmianiaje realnuju pracu pa zasvajeńni tvorčaha darobku nie tolki ludziej, ale i ich škoł, asiarodkaŭ, tvorčych płyniaŭ, epoch, kultur. Jość taki vyraz - "naklejvańnie jarłykoŭ". Jon užyvajecca ŭ inšym kantekście, ale całkam moža być dastasavany i da hetaj falšyvaj "biełarusizacyi". U hetym vypadku jarłyki lohka adklejvajucca i ahalajuć kanceptualnaje žabractva Biełaruščyny.