U minskim zaaparku pračnułasia miadźviedzica
Miadźviedzica Niura sa staličnaha zaaparka pračnułasia raniej za naležny čas, praspaŭšy hetaj zimoj usiaho šeść tydniaŭ.
Jak raskazała Minsk-navinam viadučy zaatechnik muzieja žyvoj pryrody Alaŭcina Cimaškova-Krasoŭskaja, miadźviedzica zalehła ŭ śpiačku ŭ śniežni:
— Ale praspała niamnoha, kala šaści tydniaŭ, choć adkormlivali jaje pa vosieni vielmi dobra — hračanaj kašaj i hreckimi arechami.
Kašu, darečy, miadźviedziam hatujuć pa asablivym recepcie — nie varać, a zaparvajuć kipieniem. Niura z zadavalnieńniem jeść jabłyki, morkvu, chleb, baton. Ale lubimaja strava — sałodkija aładki i bliny.
— Na Maślenicu budziem častavać, — zapeŭnivaje A. Cimaškova-Krasoŭskaja.
Niura pry hetym kivaje łabastaj hałavoj, maŭlaŭ, ja zafiksavała. Potym manierna paciahvajecca i chutka adpraŭlajecca ŭhłyb valjera, śmiešna padkidvajučy toŭścieńki azadak. Ad traktara, jaki prajazdžaje mima, raznosiacca hučnyja huki. Niura aburana vodzić nosam: šumiać, smačnaha nie prynieśli, nu što za ludzi hetyja ludzi?
Cikavimsia ŭ zaatechnika, ci narmalna dla miadźviedzia, chaj i zaaparkavaha, takoje šatunstva.
Nie zusim, — adkazvaje surazmoŭca. — Ale i kryminału tut niama. Niura jašče maleńkaja — joj 6 hadoŭ. Padraście, i ŭsio pryjdzie ŭ normu. Trystan vuń śpić sabie sałodka ŭ susiednim valjery.
navat dyjeta takaja dla pachudańnia jość - 2 tydni na adnoj hrečkie. ja niekali aprabavała)