Ruki preč ad biblijateki !

La Trajeckaha i saraj Karyčaŭ na Kastryčnickaj pavinny być prybranyja adnaznačna. Ich najaŭnaść mocna źniziła ŭsprymańnie Minska jak stalicy jeŭrapiejskaj dziaržavy. Pra RF taksama nie zrazumieŭ, kanca tam nie bačna, jak i ŭ Biełarusi. Daloka chadzić nie treba, u Harodni na cenralnaj płoščy pačali budavać čarhovaje dzia,'mo, a pad Novym zamkam u prajekcie zamiest adbudovy kulturnaj spadčyny, razhladajuć varyjant pabudovy halimych barnchaŭsaŭ. U Polščy darečy ŭsiu hetuju kiepskuju architekturu prajšli hadoŭ 10 tamu i pačali zabyvać jak strašny son. U centry Vrocłava adzin taki budynak uklučyli ŭ śpis historyka-kulturnych kaštoŭnaściaŭ, jak simvał varvarstva ŭ histaryčnaj častcy, a ŭsio inšaje paznosili i adbudavali sapraŭdnuju vysokuju architekturu. Tak i nam treba, pakinuć adnu bibliateku, a ŭsio inšaje pad buldozier z vypłataj kampiensacyi i adbudovaj spadčyny, katoraja vyznačaje nas jak biełarusaŭ.

⤷EJUJA, zaŭvažu, što toje, što biełarusy nazyvajuć "svajoj" spadčynaj, na samoj spravie - spadčyna VKŁ. A pakolki biełarusy ab śvioj pravapierajemnaści z VKŁ nie abviaščali, to prava nia jaje majuć nie jany, a lijetuvisy. Voś tamu na bramie adnaŭlajemaha pałacu Sapiehaŭ u Ružanach raźmieščana NIE litoŭskaja "Pahonia", a dziaržaŭny hierb Respubliki Lijetuva "Vitis".