Jak «infaśpiecnazaŭka» Bondarava, što niščyć biełaruskaje, padnačaliła čynoŭnikaŭ cełaj vobłaści VIDEA

⤷ Bondarieva była priboleła, to lično tot samyj načalnik hłavnoho upravlenija idieołohičieskoj raboty Hrodnienskoho oblispołkoma Ihoŕ Bułavko naviestił bolnuju s bolšim bukietom ćvietov, a Olečka vstriečała nastojaŝieho połkovnika KHB v odnom chałatikie... Eto dažie pokazało hosTV.

⤷Ujhur,Ciepkały, Łatuški, Prokopjevy nie mohut priedłožiť etomu KHBešniku to, čto možiet priedłožiť eta mamziel s ponižiennoj socialnoj otvietstviennosťju pod svoim chałatikom, no možno im priedłožiť dieńhi.))

... Dy niekali — staić niahoda, Až smahnie, nyjučy, asiracieły kust. A Žabie heta nie pad hust; I sonca horš ciapier piače, Skarej i busieł napatkaje, I jak jana tut ni ŭciakaje, Jak ni skača, U cień nikudy nie ŭciače. Ad kryŭdy Žaba ledź nie płača. A ŭsio dvuchnohi hety hość Z svaim vializnym vozam! Apanavała Žabu złość, I padkazaŭ joj žabin rozum: «Aha, nu-nu! Ty pažyvi jašče chvilinu,— Voś tolki siadu ŭ kalainu, Plačom pad koła tarkanu I k čortu voz pieraviarnu. Tady — kaput, i ty mianie nie złoviš, Bo hałavu, napeŭna, złomiš». I — skok Žaboćka śmieła Dy ŭ kalainu sieła. Tut kołam — chraś!.. I kroŭ i hraź... Pad koła, žaba, nie padłaź. Ci nie taki ž i kožnaj žaby los, Što pniecca na chadu kulnuć naš biełaruski voz?