«Heta ŭzakonienaja manijakalnaja patreba źniščać usio žyvoje». Psichołah — pra maradziorstva i žorstkaść vajskoŭcaŭ
Maradziorstva rasijskich vajskoŭcaŭ i adpraŭka imi narabavanaha dadomu poštaj stali prykmietnymi siužetami va ŭkrainskaj vajnie. Psichałahičnyja pryčyny taho, što adbyvajecca, «Nastojaŝiemu vriemieni» prakamientavała psichaanalityk Hanna Kušniaruk.
Fota: Reuters
— Žurnalisty sistematyčna fiksujuć fakty kradziažu z boku rasijskich sałdat. Chaču vas spytać, padčas vajny rabavać hramadzianskaje nasielnictva, ź psichałahičnaha punktu hledžańnia, što aznačaje dla samich vajskoŭcaŭ? Ci razumiejuć jany, što heta złačynstva, kradziež? Ci heta nie tak pracuje ŭ ich u hałavie?
— Heta pracuje pa-inšamu.
Tut spakuśnikam stanovicca nie fakt taho, što ja ździajśniaju złačynstva, a toje, što ja ŭ takim statusie siońnia znachodžusia, što heta zastaniecca biez adpłaty, biez pakarańnia.
Heta zastaniecca bieź niejkaj pracy sumleńnia, jakoje ŭ lubym vypadku ŭ čałavieka, jaki žyvie ŭ cyvilizavanym śviecie, uklučajecca.
Heta takaja psichatyčnaja struktura, heta absalutnaja razbeščanaść, heta absalutna spakuśliva dla čałavieka, jaki tak ci inakš raniej zakon vykonvaŭ tolki tamu, što jaho bili pałkaj pa hałavie.
Plus heta ŭsio-tki znachodžańnie ŭ natoŭpie. U natoŭpie zakony ŭzajemadziejańnia adroźnivajucca ad taho, jak pracuje hrupa, naprykład, ad taho, jak pracuje niejkaja abjadnanaja prastora. U natoŭpie ŭ lubym vypadku zaŭsiody intelekt źnižajecca da ŭzroŭniu samaha słaboha ŭ toj hrupie, u jakoj hety zamier adbyvajecca.
Adkaznaść aŭtamatyčna stanovicca kalektyŭnaj. Heta značyć, toje złačynstva, jakoje ździajśniaju asabista ja, adkaznaść za jaho ja padzialu na 27, na 39, nie važna, kolki čałaviek, maich pabracimaŭ, kali jany tak siabie hatovyja nazyvać.
Heta značyć, ja absalutna volny ad abaviazku sumleńnia. Ja volny ad asudžeńnia tych ludziej, ź jakimi pobač znachodžusia na vajnie.
A kali ja viarnusia, ja budu ŭ statusie čałavieka, jaki pryvioz bahaćcie, jaki pryvioz tyja vyhody, jakimi, naprykład, nie vałodała siamja ci nie vałodali ludzi ŭ maim asiarodździ.
Na žal, historyja ŭžo prachodziła heta: adabrać i padzialić abo «chto dazvoliŭ vam tak dobra žyć?». Na žal, nie adbyvajecca ničoha novaha, prosta nam usim doŭhi čas zdavałasia, što cyvilizacyja ŭsio ž taki praciahvała svoj emacyjny ŭpłyŭ na ŭsie hrupy nasielnictva, ale heta nie tak.
— A ludzi, jakija prymajuć hetyja pasyłki z narabavanym, usprymajuć ich jak zdabyču? Nie jak niešta, čym karystaŭsia da hetaha inšy čałaviek?
— I ŭ hetym kałasalnaja trahiedyja, vy absalutna majecie racyju. Kali ŭklučanaja maral, ujavicie siabie na miescy čałavieka, jakomu prychodzić pasyłka z adabranaj dziciačaj vopratkaj abo z adabranymi žanočymi ŭpryhožańniami, niejkim siamiejnym ad prababuli kryžykam abo cackaj. Heta vyklikaje žach, vyklikaje nianaviść, vyklikaje hidlivaść, žudaść absalutnuju.
Ale, kali ja ŭsio svajo śviadomaje žyćcio pražyła ŭ abstanoŭcy, dzie, kali moj mužčyna kahości nie adłupić, kali jon kahości nie zabje, značyć, jon słabak i nastupnaj, na kaho napaduć, budu ja, buduć našy dzieci?
Hetaja mahčymaść adčuvać siabie ŭ biaśpiecy źviazanaja tolki z tym, što moj bje macniej, ale nie dazvalaje nikomu vakoł siabie nijakaj prajavy čałaviečnaści. Heta trahiedyja cełych pakaleńniaŭ.
Žančyny, siemji, rodnyja ludzi dla hetych maradzioraŭ, zabojcaŭ, mańjakaŭ atrymlivajuć hetyja pasyłki, atrymlivajuć hetyja hruzy. Maralnaje padzieńnie mienavita tut.
Što z čałaviekam moža adbyvacca na vajnie, na žal, my ŭsie jak darosłyja ludzi razumiejem. U praciahłym znachodžańni čałavieka ŭ abmiežavańniach, u žachlivych umovach, u bai vielmi mnohaje emacyjanalna ścirajecca. Ale znachodziačysia ŭ tyle, hublać čałaviečaje abličča za hetyja try miesiacy… hetaja strata čałaviečaha abličča ŭ tym, što jaho nikoli i nie było. Trahiedyja tut u tym, što pa abodva baki idzie zaachvočvańnie: chto bje, toj dobry, kaho bjuć, treba bić, tamu što jon słaby i nie zasłuhoŭvaje žyćcia.
— Chaciełasia b prosta zrazumieć, što adbyvajecca ź psichikaj čałavieka na vajnie, skažam, za čatyry miesiacy. Što pryncypova źmianiłasia?
— Za čatyry miesiacy, za try miesiacy, pa sutnaści, nie mahło adbycca takich źmienaŭ u siłu dosyć maleńkaha terminu depryvacyi, abmiežavańnia zadavalnieńnia patrebaŭ čałavieka. Heta značyć, vajna nie praciahvajecca tak doŭha, kab čałaviek pieratvaryŭsia ŭ źviera, jaki zmahajecca za vyžyvańnie.
Usio najhoršaje, što na vajnie adbyvajecca z čałaviekam, jaki pieršapačatkova idzie rabavać, zabivać, napadać, hvałtavać, hvałtavać dziaciej — heta nie ŭpłyŭ vajny, heta ŭpłyŭ toj žyviolnaj destruktyŭnaj častki, jakaja raniej nie źjaŭlałasia, jak pačvara z kletki, tolki tamu, što jaje bili tokam.
To-bok heta prykmieta tatalitarnaha hramadstva. Kali sałdat na vajnie pavodzić siabie nie jak vajenny, nie jak čałaviek kodeksa, pryncypaŭ, jaki na samaj spravie zaklikany abaraniać, abierahać, zachoŭvać mir. Heta čałaviek, jakoha vypuścili vonki, vypuścili z kletki, i jon maje mahčymaść tvaryć zło.
Voś hetym adroźnivajecca psichika voina ad psichiki tych, što čyniać na vajnie źvierstvy. Heta nie maje dačynieńnia da vajny, heta ŭsiaho tolki ŭzakonienaja manijakalnaja patreba źniščać usio žyvoje. A ŭsio žyvoje budzie vyklikać złość, nianaviść i lutaść, tamu što ład žyćcia, jakim ja raniej žyŭ, u jakim ja znachodziŭsia… chtości pavinien być vinavaty, što ja nie ŭ stanie, što ja nie mahu, što mnie čahości nie zabiaśpiečyli, mnie niešta nie dali.
«Heta moj bojler». Jak biežanka z Ukrainy ŭbačyła na rasijskim tanku svaje skradzienyja rečy
