Śviatłana Aleksijevič raskazała, što pabačyła dobraha ŭ 2021-m
«Svaboda» źviarnułasia da viadomych u biełaruskaj publičnaj prastory asobaŭ z prośbaj adkazać na pytańnie: Što vas paradavała (prymusiła) ŭśmichnucca ŭ zmročnym 2021-m?
Składanaje pytańnie. Kali ja ahlanułasia nazad na hod, jaki minaje, ja padumała, što mnie ciažka znajści niešta radasnaje. Bo ty ŭvieś čas nie možaš naležać pryhožaj vosieni ŭ pryhožym Bierlinie», — adkazała Nobieleŭskaja łaŭreatka.
«Ale ŭ śviadomaści ŭvieś čas Biełaruś. Naviny adtul, jakija ja čytaju z ranicy, zaŭsiody vielmi ciažkija, kali nie skazać žachlivyja. Ale ja znajšła ŭ pamiaci mocnaje ŭražańnie i pačućcio radaści.
Heta było, kali ja čytała apošnija słovy ŭ sudach biełaruskich pratestoŭcaŭ.
Spačatku ja pračytała apošniaje słova Paliny Šarendy-Panasiuk. Ja była ŭ zachapleńni ad hetaj mocy, ad upeŭnienaści ŭ siabie, ad viery.
Taksama mianie ŭraziła apošniaje słova Ściapana Łatypava, našych maładych chłopcaŭ i dziaŭčat — studentaŭ.
Boža moj, im ža tolki pa 19 hadoŭ, ale jak hodna, jak pryhoža jany havaryli! I heta było radasnaje adčuvańnie.
Ja časam paddavałasia adčuvańniu, što maładyja ludzi pa-za palitykaj, što jany žyvuć u kampjutary. I akazałasia, što heta niapraŭda, što heta vielmi pryhožyja i hodnyja ludzi. Takija maładyja i takija mocnyja.
Ja hladzieła na ich tvary, na tvary ich baćkoŭ.
U mianie było pačućcio honaru i adkryćcia. My nie viedali ŭłasny narod, my jaho adkryli na maršach u žniŭni. I my adkryvajem jaho dla siabie ciapier, padčas sudoŭ», — adkazała Śviatłana Aleksijevič.
