«Razyšoŭsia ź dziaŭčynaj, kab nie psavać joj žyćcio». Asudžany na chimiju pa «karahodnaj spravie» palitviazień źbieh ź Biełarusi
20-hadovy Illa Jahoraŭ vyrašyŭ biehčy z krainy, paśla taho jak atrymaŭ hod i šeść miesiacaŭ «chimii» pa sumna viadomaj bresckaj «karahodnaj spravie». Pahavaryli ź im.
Zatrymali Illu ŭ sakaviku 2021 hoda. Kaža, što dla jaho zatrymańnie było niečakanym.
«Kali ščyra, ja ŭžo paśpieŭ zabycca pra toj karahod, tym bolš, što prajšło paŭhoda. A tut ja prosta jechaŭ u balnicu zdavać analizy. Vyjšaŭ z domu — i kala prypynku mianie zabrali nieviadomyja ŭ cyvilnym na cyvilnym aŭto, — zhadvaje Illa. — Advieźli mianie ŭ Śledčy kamitet, dapytali, pakazali videa. I adtul — u izalatar».
U SIZA Jahoraŭ pravioŭ amal paŭhoda. Pravaabaroncy pryznali jaho palitviaźniem. Paśla, u žniŭni, byŭ sud.
«Spačatku ja bajaŭsia, što budzie kałonija, hady try. Ale paśla stała viadoma, jakija prysudy vynosiać pa «karahodach», što bolšaść atrymlivaje «chimiju». Tamu razumieŭ, što chutčej za ŭsio, «chimiju» daduć i mnie. — kaža Illa. — 30 žniŭnia ja atrymaŭ 2 hady 6 miesiacaŭ «chimii» z nakiravańniem u papraŭčuju ŭstanovu. Toje, što mianie adpuścili paśla prysudu, było niečakanaściu. Dumaŭ, adviazuć nazad u SIZA, a adtul užo adpraviać adbyvać pakarańnie».
Paśla ŭ Illi byŭ čas na apielacyi i abskardžvańnie. Z ulikam času, jaki jon pravioŭ u SIZA, na «chimii» jamu treba było adbyć nie dva z pałovaj hady, a hod i šeść miesiacaŭ.
«Ja byŭ niazhodny z prysudam. Ale spačatku dumaŭ, što pajedu adbyvać pakarańnie, vyzvalusia i budu dalej žyć spakojna. Praŭda, kali pačaŭ cikavicca ŭmovami na «chimii», to mierkavańnie źmianiłasia. Bo kali zarpłata ŭ sto rubloŭ, i ty musiš płacić jašče za toj «internat»…
Ja ŭzvažyŭ usie «za» i «suprać» i vyrašyŭ, što nie chaču zastavacca rabom sistemy. I pryniaŭ rašeńnie biehčy, — kaža chłopiec. — Žonki ŭ mianie niama, dziaciej taksama, sam ja sirata.
Adpaviedna, nikoha nie maju. Była dziaŭčyna, ale paśla majho vychadu na volu my razyšlisia. Jana zusim maładaja, 19 hadoŭ, a ja razumieŭ, što chutčej za ŭsio, pryjdziecca biehčy z krainy… Heta ŭ mianie ničoha niama, a ŭ jaje mama-tata.. Vyrašyŭ nie psavać joj žyćcio».
Pra pabieh Illa raskazvaje koratka: «Bieh sam. Znajomyja davieźli da miažy, dalej pierabiraŭsia». Siońnia chłopiec znachodzicca ŭ Litvie.
«Akramia rečaŭ, z saboju ničoha nie było — tolki maleńki zaplečnik, bo bajaŭsia natknucca na biełaruskich pamiežnikaŭ. Hrošaj taksama amal nie było, — kaža jon. — Ciapier budu atrymlivać status biežanca, sprabavać šukać pracu i niejak žyć. Ale pakul tut ja adčuvaju siabie bolš volnym, čym było ŭ Biełarusi.
Škadavańniaŭ niama. Nastalhija trochi prysutničaje — usio ž Biełaruś maja radzima, ja tam vyras, tam zastalisia siabry… Ale ž, što było rabić?»
