Cudoŭny artykuł. A ja ŭčora jak raz čytaŭ tvory Duboŭki na "Bielaruskaj paličcy" !

Mnie ponraviłoś to, čto niesmotria ni na čto Dubovka iz Moskvy nie ujechał. Priedpočieł vsiu žizń prožiť v stolicie. A staťja eta užie nieskolko raz pieriodičieski publikujetsia, i dažie biez ukazanija na orihinał.

⤷ Olha, Dubovka lubił Moskvu, bałdieł ot krasoty i dinamiki Moskvy. Ob etom odnaždy był dokład na sobranii biełorusov Moskvy. Eto otraziłoś i v jeho poezii: Pramieńnie zor Kramla sivoha Dužej miačou, macniej harmat. Jaho biaskoncaja doroha- Uvieś biaskoncy dalahlad. Kala kałyski kožnaj maci Zhadaje ich nie raz, nie dva I skaža da svajho dziciaci: - Žadaje ščaścia nam Moskva!

⤷Kažadub, oj, znajšli čym vožyka pužać. Jany tady ŭsie Maskvu złatahłavuju uschvalali. Todar Klaštorny: "Naš kirunak daroh na Maskvu - Jak i ŭsich proletarskich daroh!"

⤷ Vasilok, oni prožili svoi žiźni. A vy nie oni, voschvalajtie čto chotitie, no nie pripisyvajtie ich siebie.

A počiemu on s kakim-to chłopčikom v hamakie prižimajetsia? Podozritielno...

Dubouka złamausia. Niasicie nastupnaha.

Etoj staťje siem let v obied. Začiem snova?