«Sami padyšli i prapanavali 500 dalaraŭ». Taksisty raskazvajuć, jak padvoziać mihrantaŭ da miažy
Situacyja na biełaruska-polskaj miažy zastajecca pa-raniejšamu napružanaj. Kali ŭ pieršyja dni kolkaść mihrantaŭ aceńvałasia ŭ tysiaču-dźvie čałaviek, to ŭžo praź niekatory čas polski bok zajaŭlaŭ pra amal čatyry tysiačy. Mihranty praciahvajuć pryjazdžać na miažu. Dosyć časta ich viazuć taksisty-biełarusy. Niekalki kiroŭcaŭ raskazali pra hetyja pajezdki «Našaj Nivie».
Fota: skrynšot ź videa vidavočcaŭ.
Dźmitryj pracuje ŭ siehmiencie biznes-kłasa «Jandeks-taksi» ŭ Minsku. Na dniach jon vaziŭ traich zamiežnikaŭ u Hrodna.
«Heta byli dva mužčyny prykładna 30 i 50 hadoŭ i adna žančyna ŭ chidžabie. Usie troje z vyhladu kurdy. Miarkujučy pa pavodzinach, žančyna była žonkaj maładziejšaha mužčyny. Tak atrymałasia, što ja padvoziŭ ich dvojčy, — raskazvaje jon. — Pieršy raz heta było dva dni tamu, zabiraŭ ich na Uruččy kala hipiermarkieta «Dyjonis» prykładna ŭ 2 hadziny nočy. Jany paprasili davieźci ich da «Makdonaldsa» na Lenina.
Pakul jechali, jany spytali, kolki budzie kaštavać dajechać da Hrodna. U «Jandeks-taksi» takaja pajezdka kaštuje 400 biełaruskich rubloŭ. Ale jany prapanavali mnie 300 dalaraŭ. Viadoma, ja pahadziŭsia na ich prapanovu.
Fota: skrynšot ź videa vidavočcaŭ.
Ja vielmi ździviŭsia tamu, što jany karystajucca biznes-kłasam, i taksama kolkaści ich hrošaj. Pry mnie ŭ rukach jany krucili «katletu» z dołaraŭ, pieraviazanuju humkaj. Pa maich acenkach, u joj było tysiačy 4-5 tysiač dalaraŭ».
Tak Dźmitryj pavioz zamiežnikaŭ na hranicu. Kaža, što ŭražańni ad sustrečy ź imi byli nieadnaznačnyja.
«Pa darozie my razmaŭlali praź pierakładčyk. Jany havaryli, što buduć sprabavać trapić praz Polšču ŭ Hiermaniju, i što ŭ ich jość navat zaprašeńnie ad suajčyńnikaŭ adtul. Maŭlaŭ, tyja abiacali zabiaśpiečyć im žyllo, pracu i biaśpieku.
Heta nie byli ludzi, jakija čaplajucca za lubuju mahčymaść vyžyć i vyratavacca ad choładu, hoładu i vajny. Ni zakatavanymi, ni niaščasnymi jany nie vyhladali.
Fota: skrynšot ź videa vidavočcaŭ.
Asablivaść, na jakuju ja źviarnuŭ uvahu — adzieńnie. Ja dobra raźbirajusia ŭ brendach. Vielmi lublu biercy. Dyk voś biercy, jakija byli na nahach u maładziejšaha mužčyny, pa maich acenkach, kaštujuć jak minimum 1700 dalaraŭ, — praciahvaje taksist. — Z saboj u ich było šmat dobrych sumak i adzieńnia.
Jašče z saboj u ich byli bałtarezy. Na ručcy instrumienta była nazva brenda Fiskars, a heta adzin z najdaražejšych brendaŭ.
Hałodnymi jany taksama nie byli. Z saboj u ich była dobraja ježa. Ale pa darozie jany sprabavali źbić canu. Syšlisia na 200 dalarach u vyniku. Ja ŭ vyniku ich vysadziŭ na aŭtavakzale — i źjechaŭ».
«Niadaŭna vioz mihrantaŭ ad haścinicy «Minsk» da Hrodna, — havoryć jašče adzin taksist, jaki pahadziŭsia parazmaŭlać z «Našaj Nivaj». — Jany sami padyšli, prapanavali 500 dalaraŭ. Viadoma, ja pahadziŭsia! Davioz da Hrodna. Vyhladali jany dobra, adzieńnie dobraje, telefony novyja. Kali ludzi razhublenyja, jany tryvožnyja, zadajuć šmat pytańniaŭ, niervovyja, stomlenyja. Ale tut inšaja historyja. Jany byccam dakładna viedajuć, što rabić, kudy jechać i što budzie dalej».
Inšyja minskija taksisty nam raskazali, što pieravozka mihrantaŭ u niekatorych słužbach taksi — heta ŭžo asobny kirunak, i kantralujecca jon «źvierchu».
«U apošni čas u nas źjaviŭsia novaja nieaficyjnaja pasłuha — «davieźci mihranta da miažy, — havoryć taksist, jaki paprasiŭ ab ananimnaści. — Cikava, što hetyja mihranty dajuć hrošy nie naŭprost taksistam: takija zakazy i apłata prachodziać praz dyrektara. A ŭžo nam za kožnuju takuju pieravozku dajuć pa 75 rubloŭ.
Mihranty, jakich my pieravozim, nakolki ja zrazumieŭ, roznych nacyjanalnaściaŭ, bo razmaŭlajuć na roznych movach. Znosiny ź imi viadziom praz huhł-pierakładčyki. Bolšaść ź Iraka, ale niekatoryja prosiać spampavać na pierakładčyk tureckuju movu. Čaściej za ŭsie vozim ich ź Minska ŭ Hrodna, da miažy. Niekatoryja jeduć ź Minska ŭ Brest».
Taksisty z Hrodna adznačajuć, što mnohija mihranty, u jakich, mabyć, nie atrymałasia chutka pierasiekčy miažu, asiadajuć u horadzie.
«Časta prychodziać zakazy na pieravozku mihrantaŭ unutry Hrodna, — raskazvaje miascovy kiroŭca. — Jak praviła, jany chodziać pa horadu adrazu ŭsioj vialikaj siamjoj. Niadaŭna adzin moj kaleha pieravoziŭ 4 darosłych i 9 dziaciej — pryjšłosia zamaŭlać dla ich 4 mašyny».
«Mnie cikava daviedacca pra historyju hetych ludziej — chto jany, jak apynulisia ŭ Biełarusi, što chočuć rabić dalej, — kaža jašče adzin taksist Juryj. — Praź pierakładčyk, asabliva z tureckaj movy, časam składana zrazumieć navat elemientarnyja rečy.
Ale ŭsio ž adzin mihrant zmoh mnie dachodliva rastłumačyć, što jedzie na miažu ŭžo druhi raz, ale ciapier užo ź dziciem, kab užo na miažy dakładna prapuścili.
Skazaŭ, kali na hety raz nie atrymajecca, budzie źjazdžać ź Biełarusi. Niekatoryja mihranty, jakich ja vaziŭ, byli sumnymi, a niekatoryja naohuł vielmi viasiołymi. Mnie jany zdalisia vielmi pryjaznymi.
Hrošy, jak ja zrazumieŭ, u ich jość — i na ježu, i na ŭsio astatniaje. Ź ich słoŭ było zrazumieła, što jany źbirajucca ŭ Polšču, a ŭžo adtul u Hiermaniju. Adzin, kali vyjšaŭ z mašyny, skazaŭ na raźvitańnie «Belarus like».
***
Pavodle danych niamieckaj palicyi, sa žniŭnia pa kastryčnik 2021 hoda ź Biełarusi ŭ Hiermaniju niezakonna pierabralisia amal 4000 mihrantaŭ, u jakich adsutničali nieabchodnyja dakumienty. Ich patok pavialičvajecca. Tak, naprykład, tolki ŭ kastryčniku takich mihrantaŭ było zafiksavana ŭžo bolš za tysiaču.
U Hiermanii rasśledujuć dačynieńnie Alaksandra Łukašenki da kantrabandy mihrantaŭ z terytoryi Biełarusi praz Polšču ŭ FRH. Pra heta jašče 10 kastryčnika paviedamiła hazieta Bild am Sonntag.
