Babula, jakaja dapamahła złavić biehłaha sałdata: «Kažu jamu: dzietačka, idzi ad mianie, ja nikomu nie skažu, tolki idzi»
Uspaminajem najcikaviejšaje za 2021 hod. 2 krasavika 19-hadovy vajskoviec terminovaj słužby Alaksandr Karatkievič źbieh z palihona ŭ Bresckaj vobłaści. Z saboj jon prychapiŭ aŭtamat — mierkavałasia, što chłopiec nakiravaŭsia da dziaŭčyny ŭ Połacki rajon. Sałdata šukali niekalki dzion, 4 krasavika zatrymali ŭ adnoj ź viosak Ušackaha rajona — u milicyju pazvaniła miascovaja žycharka.
«Naša Niva» adšukała žančynu.
Volzie Ivanaŭnie 74 hady, jana zvyčajnaja viaskovaja piensijanierka.
«Kala 7-j viečara ja vychodziła začynić kurej, vyjšła razam z kotkaj svajoj, i Murka maja ŭ kuchniu suniecca, ale adrazu nazad.
Dumaju, čaho ty nie idzieš? Adčyniła dźviery — a tam staić sałdacik z aŭtamatam. Zajšoŭ praz druhija dźviery, vychodzić, — zhadvaje Volha Ivanaŭna. — Ja viedała, što jon źbieh: tut, moža, čałaviek 70 chadzili jaho šukali, z sabakami.
Ja napałochałasia — było b serca słabaje, to infarkt by atrymała.
Kažu jamu: dzietačka, idzi ad mianie, ja nikomu nie skažu, tolki idzi.
Jon prasiŭ jeści. Ja kažu, vychodź na vulicu. Na stale chleb lažaŭ, ja jašče kiłbasu dastała ź ladoŭni, vialiki kavałak jamu adrezała, pakłała ŭ pakiecik.
Čuju, kaža: vady! I sam ubačyŭ na vulicy bačok z daždžavoj vadoju, prysieŭ i papiŭ adtul…
Aj, u mianie duša abliłasia ślaźmi, jak ja ŭbačyła.
Jon uziaŭ chleb i kiłbasu. Pytajecca: kudy mnie iści?
Kažu: idzi kudy chočaš, tolki nie ŭ mianie.
I jon pajšoŭ…»
Žančyna kaža, što pazvaniła ŭ 102, prybiehli sałdaty. Karatkieviča zatrymali ŭ susiednim budynku, jon chavaŭsia ŭ chlavie pobač sa zharełaj chataj.
«Pieršuju noč jon chavaŭsia ŭ prybudovie da łaźni ŭ pustym domie, jaki vykarystoŭvajuć jak lecišča, kažuć. Paśla pierabraŭsia ŭ inšy.
Kali jaho złavili, taja kiłbasa jašče pry im była kažuć, tak i nie źjeŭ… Mnie tak jaho škada, taki chłopčyk vysoki, pryhožy… Nikoli jaho nie zabudu. Ja siońnia noč nie spała, navat chutkuju vyklikała praź cisk, — ledź nie płača piensijanierka. —
Ale ž u milicyju moj [muž] nastajaŭ zvanić. A što było rabić? Kolki b jon tut chavaŭsia z aŭtamatam? I karmić jaho chto budzie? Ja ž nie mahu jaho karmić».
