Lidar «Hałasoŭ ZMiesta» sychodziŭ ad adkazaŭ u intervju pra pieśniu na «Jeŭrabačańnie»
Jeŭrapiejski viaščalny sajuz dniami paviedamiŭ, što pieśnia «Ja navuču ciabie», jakuju adpravili ad Biełarusi, nie moža być pradstaŭlena na «Jeŭrabačańni», pakolki stavić pad sumnieŭ niepalityčny charaktar konkursu. Videa ansambla «Hałasy ZMiesta» schavali na kanale konkursu ŭ YouTube, a biełaruskamu boku prapanavali źmianić pieśniu abo adpravić novuju. Kali heta nie budzie zroblena, to Biełaruś dyskvalifikujuć.
Žurnalistka «Nastojaŝieho vriemieni» Iryna Ramalijskaja pasprabavała vyśvietlić u lidara «Hałasoŭ ZMiesta» Dźmitryja Butakova, što hurt chacieŭ skazać pieśniaj «Ja navuču ciabie».
— Arhanizatary konkursu zajaŭlajuć, što vaša pieśnia stavić pad sumnieŭ apalityčny charaktar konkursu. Padobna, namiakajuć, što treba pamianiać tekst pieśni. Hatovy?
— Heta ž nie mnie paviedamili, heta Jeŭrapiejski viaščalny sajuz i našy tyja, chto nas adpraŭlaje, adpaviedna, arhanizacyja «Biełteleradyjokampanija». Heta jany voś tak majuć znosiny pamiž saboj. Ja b usie hetyja pytańni pieraadrasoŭvaŭ tudy.
— Raskažycie, pra što tekst hetaj pieśni? Tamu što traktovak šmat.
— Znoŭ ža, davajcie my dačakajemsia ŭsio ž taki niejkaha kančatkovaha rašeńnia, kab nam było ad čaho skakać, tady ja z zadavalnieńniem raskažu, jaki asabista ja zakładvaŭ sens u hety tekst.
Nu što ja ŭvohule nie kazaŭ pra palityku ŭ im — heta, pa-mojmu, vidavočna dla luboha čałavieka, jaki čytać umieje ci choć by daje sabie rady zadumacca nad słovami.
— Ale nie vidavočna. Čamu vy nie chočacie rasšyfravać tekst svajoj ža pieśni?
— Tamu što jašče nie pryniata kančatkovaje rašeńnie. Navošta? Heta razmovy na pustym miescy pakul jašče.
— Dobra. U vas pry hetym jość inšaja pieśnia, «Jevromiečta»: «Čiemodan, vokzał i zahranica… Zdravstvuj, jevropiejskaja miečta. Chočietsia koleniami skłoniťsia i svobodu łobyzať v usta». Heta takaja ironija z kaštoŭnaściaŭ Jeŭrapiejskaha sajuza?
— A iranizavać nielha ź jaho ci jak?
— Nie, ja ni ŭ jakim razie nie kažu, što nielha. Ja chaču vas pačuć i zrazumieć, jaki sens vy ŭkładvajecie ŭ hetuju pieśniu.
— Naturalna, heta ironija, dy i ŭsio.
— A čaho vy nie chočacie havaryć? Ja prosta nie mahu zrazumieć, vy aścierahajeciesia skazać niešta lišniaje?
— Nie, jašče raz, ja z vami z zadavalnieńniem pabałbaču, ale ja znoŭ ža kažu, ja prosta nie kamientuju «Jeŭrabačańnie», i mnie nie chaciełasia b ciapier u hety momant.
— «Chočietsia i ravienstva, i bratstva, i povsiudu volu izjavlať, v triepietnom poryvie tolerantstva na synočka płaťje nadievať». Ci pravilna ja razumieju, što heta ironija sa svabody ŁHBT-supolnaściaŭ?
— Davajcie jašče raz, hladzicie, punkt pieršy. Ja klatvienna abiacaju na hetuju temu pahavaryć taksama, usio raskažu. Pakul usie pytańni na hetuju temu i kala hetaj temy — da «Biełteleradyjokampanii».
— Nu heta ž nie Biełaruskaja teleradyjokampanija viešała dulu na ściah Jeŭrasajuza ŭ vašych klipach, tamu ja mienavita vam heta adrasuju. Navošta vam naohuł [udzielničać] u jeŭrapiejskim konkursie? Mnie sapraŭdy chočacca zrazumieć chod dumki.
— I znoŭ ža ja vam kažu, ja z zadavalnieńniem vam pra heta raspaviadu, tolki trošku paźniej, praz paru dzion.
— Pra palityku. Ułasna, vy ŭźnikli ŭ biełaruskaj kultury…
— Pra palityku ja havaryć nie budu ciapier. Pra palityku mahu skazać tolki: što my ludzi ŭvohule apalityčnyja zusim.
— A ja voś chaču zrazumieć vaša staŭleńnie da tych pratestaŭ, da pavodzin siłavikoŭ, da źbićcia mirnych pratestoŭcaŭ, da taho, što adbyvałasia potym u izalatarach, da taho, što ŭłady rabili sa ŚMI.
— Dobra. Voś hladzicie: usio, što pieravyšaje razumnyja niejkija miežy, usie my nie vitajem jak z boku pratestaŭ, tak i z boku siłavikoŭ. Kali heta niešta było, kali heta ŭsio dakazana, kali heta ŭsio dakładna, usim pravilna i zrazumieła, treba z hetym raźbiracca. A pakul nie — bałbatać biessensoŭna.
— Ale pieśni vy nie pišacie satyryčnyja z nahody pavodzin, naprykład, AMAPa ci Alaksandra Łukašenki. Jon naohuł skarbnica takaja dla satyry.
— Jość. Kali ŭvažliva ŭ nas na kanale pahladzicie pieśni — jość i pra ŭładu, i pra čynoŭnikaŭ jość pieśni, i pra astatniaje ŭsio.
— A pra Alaksandra Łukašenku?
— Jość.
— Satyryčnaja? Skińcie, ja z zadavalnieńniem pasłuchaju. A što vy tam vyśmiejvajecie?
— Što značyć skińcie? Vy ž pracujecie, voś vy budźcie łaskavaja, pahladzicie, pasłuchajcie. Tam 40 štuk hetych.
