Pamior adzin z najstarejšych biełaruskich piśmieńnikaŭ Viktar Švied
Jamu było 95 hod
Fota z fejsbuka Jarasłava Ivaniuka
«Učora, 22 kastryčnika, u svoj vałoškavy śviet adyšoŭ niestar biełaruskaj litaratury na Biełastoččynie Viktar Švied…Niachaj ziamla Tabie budzie pucham, darahi Viktar…», — napisaŭ u svaim fejsbuku Jarasłaŭ Ivaniuk.
Viktar Švied naradziŭsia 23 sakavika 1925 hoda ŭ v. Mora pad Hajnaŭkaj. Skončyŭ Akademiju palityčnych navuk u Varšavie, adździaleńnie žurnalistyki, a zatym adździaleńnie biełaruskaj fiłałohii Varšaŭskaha ŭniviersiteta. Pracavaŭ žurnalistam u biełastockaj «Nivie», redaktaram u vydaviectvie «Knižka i viedy» ŭ Varšavie.
Aŭtar zbornikaŭ niekalkich vieršaŭ: «Žyćciovyja ściežki» (1967), «Dziacinstva prystań» (1975), «Družba» (Minsk, 1976), «Maja ziapionaja Zubrovija» (Minsk, 1990), «Rodny schoŭ» (1991), «Viasiołka» (1991), «Vieršy Natalcy» (1998).
U 2015-m byŭ uznaharodžany ordenam Skaryny «za aktyŭnuju dziejnaść pa papularyzacyi biełaruskaj kultury, movy i litaratury, značny asabisty ŭkład u raźvićcio mižkulturnych suviaziej i ŭmacavańnie dobrasusiedskich adnosin pamiž Biełaruśsiu i Polščaj (2015).
