Čamu milicyjanier, jaki skraŭ bienzin, zastaŭsia na słužbie?
Apošnim časam na samym vysokim uzroŭni havorać pra ŭzajemaadnosiny naroda i ŭłady. Miesiac tamu ministr unutranych spraŭ Ihar Šunievič na sustrečy ŭ Hrodniezajaviŭ, što skłaŭsia niehatyŭny trend davieru milicyi i što situacyju hetu treba vypraŭlać.
Prykładna ŭ toj samy čas ja stała śviedkaj supraćpraŭnych dziejańniaŭ z boku milicyjaniera ŭ Minsku. I vynik hetaj historyi prymušaje jašče raz zadumacca, chto siońnia słužyć u biełaruskaj milicyi.
Pozdna viečaram padčas prabiežki na školnym stadyjonie ja źviarnuła ŭvahu, što pobač sa stajankaj prytarmaziŭ milicejski ŭazik, ź jakoha vyjšaŭ čałaviek u formie. U jahonych rukach była kanistra z palivam, jakuju jon pierastaviŭ u bahažnik «Forda», pryparkavanaha tut ža. Paśla hetaha milicyjanier chutka viarnuŭsia ŭ słužbovaje aŭto i pajechaŭ dalej pa spravach.
Mahčyma, ja b prajšła mima, kali b nie viedała, što niedaloka ad hetaj stajanki znachodzicca aŭtahaspadarka HUUS Minharvykankama z zapraŭkaj dla słužbovych aŭtamabilaŭ. Tamu na nastupny dzień ja napisała zvarot va ŭpraŭleńnie.
Praz paru tydniaŭ ad supracoŭnika milicyi, jaki pryjšoŭ, kab uziać u mianie dadatkovyja tłumačeńni, ja daviedałasia, što «Ford» naležyć tamu samamu kiroŭcu milicejskaha ŭazika, a ŭ kanistry było paliva, a nie vada. I paliva, zrazumieła, kazionaje.
Jašče praz paru tydniaŭ pryjšoŭ adkaz ad kamandzira pałka PPSM HUUS Minhravykankama Siarhieja Hryšana. U im adznačana, što starejšy siaržant milicyi Vojtaŭ D.V. ździejśniŭ drobny kradziož (č.1 art.10.5 Kodeksa ab administratyŭnych pravaparušeńniach).
Jakuju ž adkaznaść jon panios? Kali b Vojtaŭ byŭ, naprykład, kiroŭcam maršrutki, pa hetym artykule jon by zapłaciŭ štraf (ad 10 da 30 bazavych vieličyń) abo adbyŭ by administratyŭny aryšt. Ale spadar Vojtaŭ — milicyjanier, tamu jon byŭ vyzvaleny ad administratyŭnaj adkaznaści, bo na supracoŭnikaŭ orhanaŭ unutranych spraŭ raspaŭsiudžvajecca dziejańnie Dyscyplinarnaha statuta.
U vyniku jamu vynieśli strohuju vymovu i prymusili viarnuć hrošy za skradzienaje paliva.
«Čamu nie zvolnili?» — spytała ja ŭ kamandzira pałka. «Z ulikam jahonych charaktarystyk, pracy, adnosinaŭ da słužby, ja pryniaŭ takoje rašeńnie», — adkazaŭ spadar Hryšan, dadaŭšy, što premiju na praciahu hoda Vojtavu płacić usio ž nie buduć.
Pra toje, što ŭ milicyiju biaruć bieź śpiecyjalnaj adukacyi, usie daŭno čuli. Kažuć, što zaraz navat biez słužby ŭ vojsku biaruć.
Ale kab supracoŭnik milicyi, jaki skraŭ kanistru paliva, nadalej zastaŭsia na słužbie, heta jaki sihnał hramadstvu? I pra jaki davier i aŭtarytet milicyi moža iści havorka?
Ja, darečy, dumała, što moža być, skrajnija ŭmovy vymusili siaržanta Vojtava parušyć zakon. Ale kalehi padličyli: na zarpłatu milicyjaniera miedsiastra pavinna pracavać biez vychodnych, a nastaŭnik — pravodzić šeść urokaŭ na dzień.
