«Dla Čarhinca, jak aficera, heta nizka i nieprystojna»
Piša vam stały čytač «Našaj Nivy» Cichanaviec Siarhiej.
Pračytaŭ knihu Mikałaja Čarhinca «Opieracija «Krov». Padziei, apisanyja ŭ tvory, adbyvajucca ŭ Siomkavie pad Minskam. Fašysty zabirali kroŭ u dziaciej. Kroŭ ulivali svaim paranienym.
Kniha jak mastacki tvor mnie spadabałasia. Ja nie viedaju dakładnaj histaryčnaj praŭdy, usiaho niemahčyma apisać, što tady adbyvałasia. Dyj heta ž nie hałoŭnaje. Ja pra inšaje.
Mnie, jak hramadzianinu i vierniku Chrystovu, zasieła ŭ hałavie toje, što samyja pačvarnyja pasłuhačy fašystaŭ nosiać proźviščy Antončyk, Vajtovič, Lipkovič.
Nakolki ja viedaju, Antončyk — były deputat, jaki ŭ svoj čas nie pabajaŭsia skazać praŭdu pra karupcyjanieraŭ.
Vajtovič — vučony, akademik, čałaviek prahresiŭnych pohladaŭ.
Lipkovič — viadomy błohier, jaki ćviaroza hladzić na ŭsie na ŭsie padziei našaha žyćcia, niekali ŭ Sievastopalskim parku spaliŭ knihu spadara Čarhinca pad nazvaju «Tajny Avalnaha kabinieta».
Možna nie zhadžacca z pohladami ludziej, nie pahadžacca ź ich palityčnaj pazicyjaj, ale apuskacca da takoj brydoty — heta, jak kažuć, pryjechali. Dy tut jašče i ździek z achviaraŭ Chałakostu…
Dla Čarhinca, jak aficera, dyj prosta čałavieka, heta nizka i nieprystojna.
