My piensijaniery-nastaŭniki. Kožny čaćvier hreješ nam sercy, «Naša Niva»
Dobry dzień, «Naša Niva»!
Vielmi dobra, što ty ŭ nas jość. Kožny čaćvier hreješ nam sercy. My piensijaniery-nastaŭniki: Kurmiel Maryja Michajłaŭna — bijołah (1949 h.n.) i Haŭryłkievič Lavon Iosifavič — historyk (1949 h.n.). Pracavali z 1971 hoda da vychadu na piensiju ŭ Višnieŭskaj škole. Vychavali i dali vyšejšuju adukacyju piaci synam. Majem 8 unukaŭ. Tak što žyćcio pražyli, jak kažuć u narodzie, «ni zra».
Vielmi lubim kłasičnuju biełaruskuju litaraturu: Bahdanoviča, Bykava, Baradulina, Kołasa, Kupału, Karatkieviča. Čytajem zimoj pa viečarach adzin adnamu lubimyja staronki. I sami pakryšku pišam vieršy i minijaciury.
Usiaho vam dobraha. Bieražycie siabie!
Maryja Kurmiel
Les
Ja lublu naš pryhožy les,
Tvor pryrody samy čaroŭny,
Sosny stromkija da niabios
I čarničnik bahaty, roŭny.
Na ŭskrajku raskidzisty dub,
Stukat dziatła lasnoha dzieści,
Śpieŭ ptušyny na šmat hałasoŭ
I vaviorku, što skača pa viećci.
Ja znajdu ŭ im utulny kutok,
Hryboŭ, jahad źbiaru bahata.
I napoŭnicca serca śviatłom.
Les dla nas, što rodnaja chata.
Bieražycie, šanujcie jaho,
Ad pažaraŭ lichich i rastraty.
Chaj krasujecca praź viaki
Tvor pryrody samy vydatny.
Lavon Haŭryłkievič
Minijaciura
Samaja
strašnaja
chvaroba
čałavieka —
heta nie rak, nie ŚNID,
a lanota.
***
Ad redaktara. Dziakuj za ciopłyja słovy i šmat dobrych vieršaŭ. Dobraha zdaroŭja vam, i chaj Vaša siamja budzie ščaślivym uzoram nie tolki Vašym unukam, ale i praŭnukam, i susiedziam. Na takich, jak vy, śviet trymajecca.
