Hanna Charłančuk-Južakova: Nie mahu maŭčać
Ja nikoli nie vykładvała svaje asabistyja dumki ŭ fejsbuku, ale siońniašnieje zdareńnie vymušaje mianie heta zrabić.U akcioraŭ heta nazyvajecca «nie mahu maŭčać».
Zranku zajšła ŭ biblijateku, kab uziać dzieciam knihi. U joj ja ŭpieršyniu, tamu zapisvajusia. Biblijatekarka zapytvaje, kolki dziciaci hadoŭ. Pa maim adkazie razumieje, što nie dziciaci, a dzieciam, jakich čaćviora. Tady, hledziačy na moj žyvot, zapytvaje:
— Heta što, piataje?
— Tak.
— Heta dla kvatery?
— Što??????????????
Kožny raz, kali ja čuju hetaje pytańnie, chočacca vieryć, što mnie padałosia, što ja niešta nie tak zrazumieła. Ale, na žal, nie padałosia. Pytańnie było: «Heta dla kvatery?» Tady ja prosta słupianieju i ničoha nie mahu skazać.
Ale vyraz majho tvaru adnaznačna źmianiajecca, i žančyna, apraŭdvajučysia, kaža:
— Mnoha chto tak robić.
— Žach, — usio, što ja zmahła jej adkazać, i chutčej adtul pajšła, bo dumała, što vybuchnu.
Adtul ja pajechała zabirać dziaŭčatak z muzyčnaj škoły, sustrakać ź imi Pilipa, kab jaho advieści na anhlijskuju movu. A jon pryvioŭ mnie Alivu, bo jana jašče maleńkaja, kab zastavacca doma adna, tamu ŭsich astatnich dziaciej razvozić pa zaniatkach razam sa mnoj.
Uvieś čas u hałavie stajała pytańnie «Heta dla kvatery?»
I ja padumała, a što, kali b zaraz kamuści z maich dziaciej, a lepš usim adrazu, skazać, što jany kaštoŭny dla nas tolki tamu, kab na ich nam dali bolšuju kvateru. My ž užo piać hadoŭ usie žyviom u dvuchpakajeŭcy. Jany pavinny zrazumieć.
Čamu nie? Davajcie skažam im, tym, dla kaho my, baćki, samyja važnyja i nieabchodnyja, ad jakich jany čakajuć mocnaj ruki, jakaja pryviadzie ich u darosłaje žyćcio, i vialikaha ščyraha serca, u jakim jość nieabchodnaść ich lubić, pakryvać i prabačać im ich pamyłki, davajcie skažam našym dzieciam, što prychod ich na hetuju Ziamlu nie dziela ich vialikaha paklikańnia, a pytańnie ŭ 20 kv.m. Ale ž im hetyja ličby niezrazumiełyja, jany navat uśmichnucca. Tamu skažam praściej: «vy niasvoječasovyja, niepatrebnyja, prosta lišnija… Davajcie?»
Ja jechała i zadavała sabie sto pytańniaŭ. Kali naša hramadstva apynułasia ŭ stanie, dzie dzieci stalisia žachlivym ciažaram, žyćcio stała śmiećciem?
Hramadstva, dzie na ciažarnuju žančynu z čatyrma dziećmi ŭvieś čas ahladajucca i spačuvalna ŭzdychajuć. Jak ža tak? U jakim stanie my znachodzimsia, što mnohija siemji naradžajuć dziaciej, kab palepšyć svoj žyllovy standart. A tyja, chto nie naradžaje i nie maryć pra vialikuju siamju,dumajuć pra šmatdzietnyja siemji, što imi kiruje nie luboŭ da dziaciej, a tolki žadańnie žyćcia ŭ novaj vialikaj kvatery.
Žyćcio pierastała być dla nas kaštoŭnaściu?
Dzieci abciažarvajuć nastolki, što baćki nie dačakajucca, kali skončacca vychodnyja, kab znoŭku adpravić hetych monstraŭ u sadok, škołu ci jašče kudyści. Ja čuju: «Jaki žach, ty vychoŭvaješ ich doma. Ja dumała, tabie stanie lahčej z pačatkam navučalnaha hoda».
Ja znoŭ słupianieju ad hetych fraz, chacia para ŭžo da ich pryzvyčaicca.
Tamu lepš ja pajdu spać, bo ŭžo pozna, i dumki błytajucca. I, kaniečnie ž, mnie treba ŭznavić siły, kab zaŭtra rana pračnucca — lubić, abdymać, adkazvać na niejmaviernuju kolkaść pytańniaŭ, vychoŭvać, navučać, siadzieć razam hadzinami za padručnikami, za fano, raźbiracca ŭ notach, hatavać, uśmichacca, sumavać, chvalavacca, pamylacca razam, u adkaz uvieś čas čuć «ja tak mocna ciabie lublu». Kab unačy znoŭ upaści bieź sił, viedajučy, što być baćkami — heta vialikaja adkaznaść. Što dzieci — heta dar Niabiosaŭ. Što jany — vialikaja kaštoŭnaść dla Boha, a značyć i dla mianie. I što siońnia heta składanaja praca, ale ad jaje budzie zaležać, kim stanuć maje dzieci. Ci zmohuć jany stać ludźmi, jakija buduć ścirać sa śviadomaści našaha hramadstva sumnaje, admoŭnaje ŭjaŭleńnie pra šmatdzietnyja siemji.
Nikoli raniej ja nie chacieła kazać pra heta ci chvalicca svajoj siamjoj. Chiba što žurnalisty ŭ intervju zaŭsiody spytajucca pra dziaciej dy vychavańnie. Ale siońnia mnie chočacca pra heta kryčać. Raźviesić by pa ŭsim horadzie bordy i rekłamu sa ščaślivymi šmatdzietnymi siemjami z nadpisam «Ščaście, a nie 20 kv.m». Mienavita ščaślivymi, bo ja takich viedaju niamała.
Što dumajecie Vy? Chto dla Vas dzieci???
