«Adrynutyja»: pieravychavańnie adnaho čynoŭnika
U minskich kinateatrach da 20 lutaha iduć «Adrynutyja» — ekranizacyja adnaho z samych paśpiachovych miuzikłaŭ u historyi.
Napisany ŭ 1980-m pavodle ramana Viktora Hiuho, miuzikł byŭ pastaŭleny ŭ 38 krainach. Zapaminalnyja kampazicyi Kłoda-Mišela Šonbierha i Alena Bublila zažyli samastojnym žyćciom: tak, finalnuju pieśniu Do You Hear the People Sing stavili kitajskija studenty na płoščy Ciańańmeń.
Kab zrabić bolš kiniematahrafičnym miuzikł, režysior Tom Chupier zahadaŭ aktoram śpiavać pa-sapraŭdnamu prosta ŭ kadry.Heta dadało vobrazam emocyjaŭ. Choć i teatralny patencyjał napoŭnicu vykarystoŭvajecca — fantastyčnyja dekaracyi, kaściumy, jakija padkreślivajuć charaktar (asabliva bliskučyja — u muža i žonki Tenardjo, jakich ihrajuć Saša Baron Koen i Chielena Bonem Karter). Peŭnaj teatralizavanaściu kino nahadvaje «Annu Kareninu» i «Alisu ŭ krainie cudaŭ».
Jak časta byvaje, stanoŭčyja piersanažy słabiejšyja i praściejšyja za admoŭnyja. Žan Valžan, syhrany Chju Džekmanam, niaščasnaja Fancina, miły Haŭroš — ź ich dapamohaj los pakazvaje inśpiektaru Žavieru, jak jon pamylaŭsia ŭ svaim razumieńni spraviadlivaści.
Hety śpiecsłužbist, jaki vybudoŭvaŭ najskładaniejšyja schiemy, kab złavić Valžana, «cicharom» i pravakataram chadziŭ na barykady, u finale sudzić siabie samym žorstkim sudom za mizernuju prajavu čałaviečnaści. Bo hetaja mizernaja prajava zrujnavała ŭsiu jaho sistemu žyćciovych pryncypaŭ — Žavier nie viedaŭ, jak dalej žyć. Rasieł Kroŭ vydatna pasuje dla hetaj roli.
Darečy, svoj Žan Valžan jość i ŭ biełaruskaj litaratury — doktar Čachovič z paemy «Słova pra čałaviečnaść» Uładzimira Karatkieviča.Stary vučony, źniemahajučy, vynosić z turmy praz padziemnyja katakomby — jak Valžan Maryusa praz paryžskuju kanalizacyju — maładoha padpolščyka. Inśpiektar Žavier i jaho padručnyja, adpaviedna, pieraŭvasobleny ŭ fašystaŭ. Karatkievič retranślavaŭ ideju, što čałaviečnaść mahčymaja ŭ najciažejšyja časy, ale šlachu da vykupleńnia dla admoŭnych piersanažaŭ nie pakinuŭ.
Pieravychavańnie asobna ŭziataha palicejskaha adbyvajecca na fonie adnoj z francuzskich «Płoščaŭ» XIX stahodździa — lipieńskaj revalucyi 1830-ha, u vyniku jakoj adzin manarch byŭ źmienieny na inšaha.Malaŭničyja barykady, ściahi, naiŭnaść i adčaj revalucyjanieraŭ, da jakich nie dałučyŭsia narod...
Na biełaruskich ziemlach francuzskija padziei adazvalisia paŭstańniem 1830—1831-ha, žorstka zadušanym caryzmam. Jaskravy miuzikł pra padziei dvuchsothadovaj daŭniny šmat u čym suhučny i z našym dniom, a kampazicyi ź jaho vy, pabačyŭšy kino, jašče doŭha budziecie paśla śpiavać sami sabie.
